Een zwangerschap faken, Marit weet er alles van
Een zwangerschap faken: de meeste vrouwen zullen dit nooit doen. Toch zijn er vrouwen die doen alsof ze zwanger zijn. Bijvoorbeeld omdat ze hun relatie willen redden, zich speciaal willen voelen of gewoon omdat het kan. Marit (34) fakete bijna een volledige zwangerschap. “Ik begon er op een gegeven moment zelf ook in te geloven.” Ze vertelt ons haar ongelofelijke verhaal.
Iedereen om me heen was gelukkig
Marit vertelt: “Ik ben altijd al iemand geweest die haar eigen plan trok. In mijn studententijd al. In plaats van studeren was ik bijna elke avond aan het feesten. Ik haalde alles uit het leven, sliep met verschillende mannen en boekte impulsieve tripjes. Ik ben een extravert en had een grote vriendenkring en kende overal wel mensen. Als ik in de buurt was, hoefde niemand zich te vervelen. Ik wist altijd wel waar de obscure feestjes waren.”
“Dat begon me op te breken toen ik de 30 jaar eenmaal passeerde. Ik was weliswaar met hakken over de sloot afgestudeerd en had een leuke, creatieve baan, maar ik was nog steeds single. Mijn beste vriendin ging samenwonen, een andere vriendin ging trouwen en een oud-studiegenootje was zelfs zwanger. Iedereen om me heen was gelukkig, terwijl ik me nog steeds eenzaam voelde.”
Niet geschikt om te daten
“Ik zie er goed uit en ben heel uitbundig. Dat laatste schrikt mannen af. Althans, voor een langdurige relatie. Ik kan ook erg pittig zijn. Ik ben temperamentvol, word snel boos en voel alle emoties honderd keer sterker dan “normale” mensen. Ik had nooit moeite om een date te vinden voor het fysieke stukje, maar een serieuze relatie leek er niet in te zitten. Ik was niet geschikt om langdurig mee te daten, blijkbaar.”
“Op mijn 32e verjaardag hoorde ik dat mijn beste vriendin in verwachting was van haar eerste kindje. Intussen waren meerdere leeftijdsgenootjes van ons al bezig met kinderen krijgen. Ik wilde niets liever dan een stabiele vent vinden en een gezin stichten, maar het leek niet voor mij weggelegd. Ik was stikjaloers.”
Zwanger van one night stand
“Toen ik op een middag op bezoek was bij mijn zwangere vriendin en ze naar mijn liefdesleven vroeg, zei ik dat ik haar iets moest vertellen. Ik vertelde dat ik een one night stand had gehad met een Amerikaan en daarvan zwanger was geworden. Dat het nog heel pril was, maar dat ik had besloten het kindje te houden. Mijn vriendin was direct in jubelstemming: we waren tegelijkertijd zwanger! Ze vond het geweldig voor me en prees mijn moedige keuze voor het alleenstaande moederschap.”
“Toen ik weer buiten stond, kon ik zelf niet geloven dat ik dat net allemaal verteld had. Ik snapte zelf niet waar het vandaan gekomen was. Ik had niet eens een one night stand gehad met een Amerikaan. Ik wist niet hoe ik er onderuit moest komen. Ter plekke besloot ik dat ik over een paar weken gewoon een miskraam zou krijgen: dat gebeurde toch aan de lopende band bij zwangerschappen?”
Echo’s en een opgevouwen T-shirt
“Maar de tijd verstreek en ik raakte steeds dieper verstrikt in mijn leugens. De miskraam die ik zou faken, kwam niet. In plaats daarvan werd de leugen steeds groter en wist binnen de kortste keren mijn hele vriendenkring ervan. Ik downloadde een app op mijn telefoon die bijhield hoe lang ik zwanger was en wat er gebeurde in mijn buik bij elke week. Ook plukte ik echo’s van internet en stuurde die door aan vriendinnen, met hartjes en gekke onderschriften erbij.”
“Toen ik zogenaamd 14 weken zwanger was, besloot ik dat ik zo langzamerhand wel een buikje moest krijgen. Ik ben erg slank gebouwd, dus een zwangerschap zou snel tekenen op mijn lichaam. Ik kocht corrigerend ondergoed en creëerde een onderbuikje door een T-shirt op te vouwen en in die corrigerende onderbroek te positioneren. Ik weet het, het klinkt belachelijk.”
Babyshower
“Toen ik 21 weken zwanger was, stond er een geslachtsbepalingsecho “gepland”. Ook deze plukte ik weer van internet. Hoera, ik kreeg een jongetje! Mijn beste vriendin kreeg een meisje, dus we fantaseerden samen hoe de twee samen zouden opgroeien en uiteindelijk natuurlijk zelf zouden trouwen en kindjes zouden krijgen. Dan werden we ook weer tegelijkertijd oma!”
“Mijn vriendinnen organiseerden een babyshower voor me en ik werd bedolven onder de blauwe cadeaus. Van rompertjes tot schoentjes en van boekjes tot een complete badset omdat een vriendin had gezien dat ik die nog niet had. Vanaf toen is het echt bergafwaarts gegaan. Ik begon zelf ook spullen voor de baby te kopen, zelfs een complete uitzet en een peperdure kinderwagen van 500 euro. Het was krankzinnig, alsof ik zelf in de leugen begon te geloven.”
Vrijen zonder voorbehoedsmiddelen
“Intussen probeerde ik écht zwanger te worden door zoveel mogelijk te vrijen met mannen zonder voorbehoedsmiddelen. Het maakte me niet uit van wie, ik moest snel zwanger worden. Dan kon ik altijd nog zeggen dat ze zich in het ziekenhuis hadden vergist in de uitgerekende datum. Ik hield mijn ovulatie nauwkeurig bij en zorgde in mijn hele vruchtbare week voor seksdates met zoveel mogelijk mannen.”
“Waarom ik de leugen doorzette? Ik weet het eigenlijk niet. Ik wilde zó graag echt zwanger zijn, dat ik het ben gaan geloven. Op een gegeven moment heb ik het ook op mijn werk verteld en ging ik ook daadwerkelijk een nepbuik dragen in plaats van opgevouwen shirts. Ik was inmiddels ruim “30 weken zwanger” en niemand in mijn omgeving vermoedde ook maar iets.”
Bijna betrapt
“Eén keer ben ik bijna betrapt. Ik had een echo van internet geplukt, maar niet gezien dat er een achternaam van iemand anders bij stond. Ik heb toen maar gezegd dat het een foutje van het ziekenhuis was, waardoor de achternaam van degene die voor mij een echo had gehad, nog in beeld stond. Het wekte gek genoeg geen argwaan.”
Zwangerschapscomplicaties
“Mijn uitgerekende datum kwam steeds dichterbij en ik besefte dat er iets zou moeten gebeuren. Ik zocht op internet zwangerschapscomplicaties op waarbij ik de baby zou kunnen verliezen. Al gauw kwam ik terecht op een placentaloslating: dat kon in rap tempo het leven van de baby kosten. ’s Ochtends op het werk zorgde ik dat ik al over buikpijn klaagde. Mijn vrouwelijke collega’s, vooral moeders, drukten me op het hart dat ik écht naar de verloskundige moest.”
Placentaloslating
“Ik appte mijn vriendinnen dat ik niet lekker was, de baby minder voelde en ze op de hoogte zou houden van het verdere verloop. Ik nam vrij van mijn werk en sloot me twee dagen lang op in huis met de gordijnen dicht. Ik gooide de deurbel uit en mijn telefoon ook. Na twee dagen zag ik dat mijn telefoon was ontploft met bezorgde berichtjes van iedereen. Collega’s, vriendinnen, zelfs een vage kennis van vroeger. Ik schreef een berichtje dat ik naar meerdere mensen stuurde. Dat de placenta was losgelaten en mijn zoontje Cody het niet had gered. Dat ik dit graag in alle rust wilde verwerken. Ik ging de ziektewet in en kwam nauwelijks nog buiten. Ik hield iedereen op afstand.”
Borderline
“Ik had nu alle tijd om te reflecteren op mezelf en de hele situatie. Daar zat ik dan, in mijn huis vol babyspullen en met een volledig ingerichte babykamer. Ik belde mijn huisarts huilend op en kon dezelfde middag nog langskomen. Daar heb ik alles opgebiecht. Ik werd doorverwezen naar een GZ-psycholoog, waar ik ook al vrij snel terecht kon. Ik heb nooit een officiële diagnose gehad en ben vrij snel gestopt met de gesprekken, maar die vrouw heeft weleens het vermoeden van een Borderline Persoonlijkheidsstoornis (BPS) bij mij uitgesproken.”
Rouwproces
“Met mijn vriendinnen en collega’s heb ik nooit meer gesproken over de zwangerschap. Ik heb gezegd dat ik alles op een rijtje wilde zetten voor mezelf en dat alleen wilde doen. Dat ik wel behoefte had aan contact, maar niet om over de dood van Cody te praten. Dat hebben ze altijd gerespecteerd. Het klinkt gek, maar ik ben ook echt door een rouwproces gegaan om Cody. Ik weet dat hij nooit heeft bestaan, maar voor mij was hij tot leven gekomen.”
Een echte baby
“Na een tijdje pakte ik mijn leven weer op. Ik ging bij vriendinnen langs, paste op het kleintje van mijn beste vriendin dat intussen was geboren en ging weer naar feestjes. Door alle consternatie was me niet opgevallen dat ik al maanden niet ongesteld was geweest. En zo gebeurde het op een avond dat ik met een positieve zwangerschapstest in mijn handen stond in de badkamer. Ik bleek 14 weken zwanger te zijn en heb met volle teugen genoten van de zwangerschap.”
“Na een zwangerschap van 38 weken kwam hij ter wereld: mijn lieve zoontje Cody. Ja, zo heb ik hem echt genoemd. Het mannetje uit mijn fantasie was werkelijkheid geworden. Die babykamer? Die heb ik altijd ingericht laten staan. En alle cadeautjes van de babyshower kwamen nu goed van pas.”
De namen Marit en Cody zijn gefingeerd. De echte naam van Marit is bekend bij ons.
Meer informatie
Borderline bij tieners: herkennen en ondersteunen
Verliefd op een ander, na een huwelijk van 11 jaar
Een driehoeksrelatie is misschien niet standaard maar als het werkt…?
Interview: “Hij verwekte een kind bij zijn minnares”
Bronvermelding
Tekst: Amber Fernandes
Stockfoto: 123rf.com
