Warme herinneringen aan Sinterklaas

Met warme gevoelens denk ik terug aan de tijd dat ik zelf nog een klein meisje was en met bonzend hart aan het zingen was in afwachting van de goede Sint. Hard gebons op de voordeur deed mij een meter de lucht in springen, maar wat was ik dan weer blij. Onder een luide kreet als: ‘Joepie!! Daar is hij’ rende ik dan samen met mijn zus naar de deur. En daar zag ik dan die enorme zak met cadeautjes staan.

Piet was nergens te bekennen

Piet was natuurlijk in geen velden of wegen meer te bekennen. Wel kwam altijd de buurman ’toevallig’ net voorbij. Ach, als kind heb je dat toch helemaal niet in de gaten. Het is zelfs een keer voorkomen dat niet alleen de pepernoten door de gang vlogen, maar ook het plastic bakje waar de pepernoten in zaten. Ik vond dat bakje waarschijnlijk vooral handig voor mijn moeder. ‘Lief hè mam, dat Piet ook aan jou heeft gedacht?!’

Warme chocolademelk

Als de zak dan eenmaal binnen was, werd er eerst met elkaar warme chocolade melk gedronken, uiteraard mét slagroom. Bij de chocolademelk aten we een stukje (warme) boterletter of gevulde speculaas. Op de tafel stond dan nog een schaaltje met wat pepernoten. Als ik mijn herinnering goed mag vertrouwen, waren die pepernoten van vroeger een stuk harder dan die je nu kunt kopen. Maar ach, dat maakte mij als klein meisje niks uit. We kregen doorgaans nooit zoveel snoep van mijn ouders, dus Sinterklaasvond was daarom dubbel feest.

Goed gevulde zak

De zak was altijd goed gevuld. Ook in de jaren dat mijn ouders minder te besteden hadden. Mijn moeder had dan bijvoorbeeld zelf allerlei barbykleertjes gemaakt en voor zichzelf pakte ze kaarsen in die ze nog in de la had liggen. ‘Goh mam, nog meer kaarsen! Nou Sinterklaas wil volgens mij dat je kaarsjes gaat branden met de kerst’. Mijn moeder lachte dan en deed alsof ze er enorm blij mee was en wij leerden dat Sinterklaas niet alleen cadeautjes voor kinderen meebracht, maar voor iedereen. Hij maakte hierin geen onderscheid.

Pakje pakken

Pakjes mochten worden gepakt middels de dobbelsteen. Als je 6 gooide mocht je een pakje pakken. Op die manier duurde de Sinterklaas uren. Heerlijk! Tussendoor zongen we liedjes want daar zorgde mijn moeder wel voor. Op sommige pakjes zat dan een briefje met ‘Zing eerst een liedje, voor ons lieve Pietje’. Dierbare herinneringen…

Voortzetting van de traditie

Toen Rocco eenmaal was geboren, kon ik mij echt verheugen om hem dit gevoel mee te geven. Ik probeerde de traditie voort te zetten, dit keer met mijn ouders erbij. Nu kon ik ze deze gezelligheid ook weer terug geven. Rocco was echter altijd voor Sinterklaas zo zenuwachtig dat hij er soms letterlijk ziek van werd. Toch heeft hij inmiddels dierbare herinneringen aan pakjesavond. Toen hij nog rotsvast geloofde heb ik zelfs twee keer een Sinterklaas met Pieten ingehuurd. Hij vond het fantastisch, maar ook enorm spannend. Zomaar op schoot bij Sinterklaas, dat maak je niet iedere dag mee.

Rocco is inmiddels 14, zijn geloof heeft hij al jaren achter zich gelaten, maar zijn herinneringen niet. Hij heeft er net zoveel van genoten als ik destijds. Inmiddels vieren we het op een andere manier, we spelen nu een Sinterklaasspel met mijn vader erbij (mijn moeder is helaas inmiddels overleden) en mijn zus en zwager. Bij dit spel gaat het niet meer om de cadeautjes (het is immers toch maar de vraag waar je mee naar huis gaat) maar draait het om de gezelligheid. Nog steeds staan de pepernoten op tafel (vaak vergezeld met andere lekkernijen) en op de achtergrond klinken de Sinterklaasliedjes. En wat hebben we dan een lol met elkaar.

Sinterklaas van nu

Wat jammer dat er tegenwoordig zoveel gedoe is rondom Sinterklaas. Ik snap best dat dingen door de jaren heen mogen veranderen, maar dan wel graag met beleid en met begrip voor eeuwenoude tradities. Als mensen willen gaan ‘hakken’ in dit feest, besef je niet welk gevoel dit bij mensen oproept. Daarmee kweek je aversie, weerstand, misschien zelfs haat. Natuurlijk maakt het voor kinderen niet uit of Piet zwart, rood of paars is, maar het maakt de ouders wel uit als er vijandig wordt gedaan over onze tradities. Dat er wordt geroepen dat we racistisch bezig zijn met dit kinderfeest. Misschien hebben ze daar gelijk in, maar dan los je dat niet op deze manier op. Ik durf te wedden dat de meesten van ons dit nooit hebben gerealiseerd en er ook op die manier nooit naar hebben gekeken. Als klein kind wist ik ook niet beter dan dat Piet, zwart was, omdat hij door de schoorsteen kwam. Probeer dan maar eens schoon te blijven…

Dat kinderen worden gepest met Piet, dat zal best. Kinderen pesten elkaar wel vaker. Als kind ben ik uitgescholden voor Pino, maar om daar nou heel Sesamstraat mee af te schaffen, is ook weer zo wat. Ik sta zeker open voor veranderingen, maar dan graag met respect naar beide kanten en via de weg van de geleidelijkheid. En graag, héél, hééél graag, zonder dat onze kinderen hier iets van mee krijgen. Geen protesten tijdens de intocht, er is ruimte genoeg op andere plekken. Laat onze kinderen genieten van dit mooie feest. Met zwarte, paarse, roetveeg of gele pieten. Veranderingen hebben tijd nodig. Uiteindelijk komt het vast allemaal weer goed. Maar laten we vooral niet vergeten om onze kinderen heel erg te laten genieten van dit mooie feest, zonder lelijke gezichten en/of schreeuwende volwassenen.

Extra informatie

Sinterklaas, de historie van een goedheiligman
Knutselen voor Sinterklaas
Schoencadeautjes onder de 10 euro! 15 tips!
De leukste Sinterklaasliedjes
Hoor wie belt daar kinderen?
Sinterklaascadeautjes tips!
Schoencadeautjes onder de vijf euro!
Intocht Sinterklaas 2019
Podcast: Sinterklaas meezingshow met Romy Monteiro
Podcast: Sinterklaasspecial met Piet Sancho en Diego
Wat zit er in de zak van Sinterklaas?

Bronvermelding

Tekst: Marion Middendorp
© afbeelding: 123rf.com