Vragen aan onze Kindercoach Karina de Jong

In mijn praktijk, Jong Spirit, werk ik als coach en dieren/kindertolk. Daarnaast geef ik diversen cursussen waaronder communiceren met dieren, intuïtief omgaan met kinderen, telepathisch communiceren met kinderen en de cursus respect.

Als kindertolk (en dierentolk) werk ik middels fotoanalyse. Hiervoor is een foto van je kind nodig waardoor het contact kan worden gelegd. De foto dient om op dezelfde frequentie te komen als het kind. Tijdens het contact komt informatie naar boven vanuit de kern van het kind. Dit kan gaan over emoties, fysieke klachten, wensen en oorzaken van bepaalde gedragingen. Hierdoor krijgen kinderen een stem en kan er naar hun persoonlijke behoeften gekeken worden. Deze methode kan ook bij grotere kinderen en volwassenen toegepast worden. Het contact wordt dan gelegd met het onderbewuste, de plek waar alle informatie over oorzaken en gevolgen ligt opgeslagen!
Eigen werk: De boeken: oneindig inzicht, dierentuindieren aan het woord en het digitale boek meditaties voor kinderen. Samen met mijn dochter, van toen 6 jaar oud, heb ik de diereninspiratie kaartenset voor kinderen bedacht, ontworpen en gemaakt. Voor de MIR methode heb ik de bijpassende symbolen van de 9 stappen ontworpen.
Mijn manier van werken is zowel intuïtief als praktisch en met beiden benen op de grond. Tijdens mijn werk heb ik veel aan mijn intuïtie om bij de kern van de problemen te komen. De coaching wordt aangepast aan de behoeften van degene die gecoacht wordt. Het is voor mij heel belangrijk om ouders/verzorgers te betrekken bij de coaching van kinderen. Fotoanalyse wordt gedaan met goed vinden van beiden ouders.
Het doel van mijn werk is om kinderen en volwassenen tools aan te reiken, inzichten te geven en bewustwording te stimuleren om zo weer zelfstandig je eigen pad te kunnen volgen. Eigen verantwoording nemen voor jouw leven is essentieel om jezelf te kunnen ontwikkelen!
Je kunt bij mij terecht met vragen over autistische kinderen, HSP (hooggevoeligheid), indigo/nieuwetijdse kinderen, matrix coaching, paranormale gave en ontwikkeling intuïtie. Op mijn site vind je meer informatie over de mogelijkheden.

Stel je vraag

Heb je ook een vraag voor Karina? Plaats je vraag in het reactieveld, onderin de pagina. Suzan zal haar antwoord, daar ook plaatsen.

Onze bezoekers stelden haar de volgende vragen:

Wat is uw mening over kinderopvang?

Antwoord
Mijn ervaring is dat kinderopvang in basis heel goed is voor kinderen. Ze leren hierdoor op jonge leeftijd al om te gaan met andere volwassenen en kinderen. Er zijn natuurlijk hele gevoelige kinderen voor wie opvang in het begin heel erg wennen zal zijn. Essentieel is hoe je hier als ouder zelf op reageert. Als je zelf met een schuldgevoel, angst of verdriet je kind achter laat bij de opvang, dan zal je kind dit zeker oppakken en de opvang ervaren als iets wat een onprettig gevoel opleverd voor de ouder. Sta je als ouder voor je keuze van de opvang, en ben je juist blij voor je kind dat hij lekker met andere kinderen kan gaan spelen, dan zul je begrijpen dat de ervaring voor het kindje tov de opvang veel positiever zal zijn!

Sinds kort wil onze dochter (bijna 3 jaar) niet meer naar de ouders van mijn mam. ze vindt het niet leuk, en wil gelijk weer naar huis. Op de dag dat ze er voor het laatst is geweest, moest ik werken. Pap wilde effe gaan vissen en heeft onze dochter bij opa en oma gelaten.Dit gebeurde wel vaker. Ook past oma 1 à 2 keer per week op haar. Op deze dag was er ook bezoek van de broer van oma en de vrouw. Opa was niet thuis. Oma moest effe de was naar binnen halen want het begon te regenen. Onze dochter heeft zich toen verstopt onder de tafel. De vrouw heeft haar er toen onderuit gehaald. Sinds die dag wil ze er niet meer naartoe. Waarschijnlijk is ze geschrokken dat oma er effe niet was. Als ik haar vraag waarom ze er niet naartoe wilt krijg ik geen antwoord. Mijn vraag is nu: wat kunnen wij er aandoen om dit tij weer te keren?

Antwoord
Zo zie je dat in onze ogen “kleine” dingen van grote betekenis kunnen zijn voor kleine kinderen. Wat ik bij jou dochter voel is verlatingsangst. Dit heeft er volgens mij al in gezeten. Wat voor haar nu heel belangrijk is,is dat jullie aan haar laten zien dat wat jullie denken/voelen overeenkomt met wat je uit naar haar. Als zij voelt dat jullie stress hebben, of schuldgevoel, dan pikt zij dit onmiddels op. Ze heeft grote behoefte aan een open en duidelijke communicatie naar haar toe. Zeg wat de bedoeling is, zeg wat jullie gaan doen, zeg wat zij kan verwachten. Dat zal haar veel meer rust en vooral duidelijkheid geven. Het is denk ik goed om opa en oma dit ook mee te geven zodat ook zij mee gaan in deze openheid. Als jullie zelf relaxed zijn, ook als ze naar opa en oma gaat, dan zal zij mee gaan in jullie rustige emotie. Ik hoop dat jullie hier wat mee kunnen,

Hoop hier aan het goede adres te zijn. ik krijg over twee weken voor het eerst weer mijn dochter zien te zien via begeleide omgang in een omgangshuis. Doel is zelfstandige omgang. Heeft u enige tips voor me?Dochter is dus 19 maanden en kent me niet.Weet verder niets over haar aangezien de laatste ontmoeting dateert van de periode dat ze 6 maanden oud was. Daarna is ze van me vervreemd. De ontmoeting zal ca 1,5 uur duren en steeds per twee weken. Een zenuwachtige vader die zich verheugt doch het eng vindt.

Antwoord
Hallo, Ten eerste hartstikke goed dat je gemaild hebt. Ik kan me voorstellen dat het heel spannend is om je eigen dochter eindelijk weer te mogen zien! Ik vind het lastig om je te vertellen hoe je hier mee omgaat. Elke situatie is weer uniek. Wat denk ik belangrijk is, is dat je probeert bij jezelf te blijven. Zorg dat je bijvoorbeeld in je buikademhaling zit, dan voel jij je meer ontspannen en dat voelt je dochtertje
ook. Praat lekker met haar (zonder verwijten of andere negatieve woorden). Ga lekker in het nu zitten en geniet van haar. Blijf vooral liefdevol en positief! Want ook kleine kinderen krijgen al zoveel mee van de gevoelens van ouders! Ik wens je vooral heel veel plezier en geluk toe met elkaar!

Onze kleinzoon van net 2 jaar eet 2x per week bij ons. Meestal is hij heel vrolijk, gaat braaf aan tafel zitten maar kan dan opeens een driftaanval krijgen. Wil uit de stoel, gaat op de grond liggen gillen of komt huilend naast me staan en trekt aan mijn arm. Dit kan een uur duren, wij eten niet lekker en gezellig meer. Uiteindelijk wil hij op schoot eten, dit sta ik niet toe. Uiteindelijk bedaart hij maar gaat zonder eten naar bed. Wat te doen?

Antwoord
Ik kan me voorstellen dat dit voor jullie heel lastig is. Het is toch anders met je kleinzoon als met je eigen kind. Ik heb het gevoel dat er bij jullie kleinzoon iets achter zit. Er is een reden voor waarom de ene keer wel en de andere keer niet. Als ik het zo voel heeft het te maken met hoe zijn ouders hem bij jullie brengen. In wat voor energie zij op dat moment zitten. Hoe rustiger ze zijn, hoe veiliger hij zich voelt. Maar als er stress is (vooral bij de moeder) dan reageert hij daar heel sterk op. Hij voelt zich dan onveilig en onzeker. Als je meer wilt weten over wat er exact aan de hand is, dan is een fotoanalyse met jullie kleinzoon een optie. Met een fotoanalyse wordt er op telepathisch niveau contact gelegd middels een foto van een kindje. Daarbij kunnen allerlei vragen aan bod komen. Wat jullie kleinzoon op de momenten van driftbuien nodig heeft is troost. Hij wil even gezien/gehoord worden. Hij wil zich veilig voelen. Misschien is het een idee om tijdens zo’n bui gewoon even het eten te laten voor wat het is, en kijken wat je met troosten en rust kunt bereiken. Heel veel succes!

k heb een brandende vraag.
Begin maart zal ik bevallen van mijn eerst kind. Mijn vraag is kan ik in eind april/ begin mei op vakantie met een baby? Wij willen graag naar Suriname toe voor de zevende keer maar dan met onze nieuwe spruit. Zelf denk ik erg makkelijk over om mijn baby mee te nemen. Mensen om mij heen zijn erg negatief over dat ik op vakantie ga met een pas geboren baby daardoor word ik onzeker van terwijl binnen in mijn hart zegt laat ze maar praten ik doe het toch wel.

Antwoord
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Geniet er vooral ook lekker van. Het allerbelangrijkste is om altijd naar je eigen gevoel te luisteren. Er zijn altijd meningen van mensen om je heen. En dat zijn vooral hun meningen, normen en waarden! Je bent niet de eerste en zal zeker niet de laatste zijn die met een baby op vakantie gaat. Wat belangrijk is, dat jij je er prettig bij voelt. Leg de dingen die gaan gebeuren ook uit aan je baby. Jouw woorden, en vooral je energie/intentie die staan voor deze woorden, komen zeker binnen bij je kindje. Ook al tijdens de zwangerschap! Kortom, volg je hart! Dan komt het helemaal goed.

Hoe kan ik mijn zoon (3jaar, HSP) weerbaarder maken zonder dat hij zijn eigen ik verliest? Hij is bijvooreeld bang op straat voor bijna iedereen die op ons af loopt. Ook schrikt hij erg van gekke of harde geluiden op de radio, of bijv. de maandelijkse sirene. Verder is hij erg vrolijk en energiek, maar kan dus echt in paniek raken als iets hem angstig maakt.

Antwoord
Ik begrijp je dilemma, je wilt je kind beschermen maar tegelijkertijd wil je dat hij zijn eigen identiteit behoudt. Misschien herken je de overgevoeligheid zelf ook? Vaak zie je namelijk dat hsp zowel bij ouders als bij kinderen voor komt. Als je een HSPer bent is het belangrijk om teveel impulsen zoveel mogelijk te vermijden, dat is de basis. Dit is uiteraard niet in alle situatie’s mogelijk. Het is belangrijk dat je zoontje goed verbonden is met zijn lijf. Doe grondingsspelletjes met hem zoals stampen, wortels maken als een boom, ademen tot aan je tenen. Zo leert hij goed in zijn kracht te staan. Daarnaast kun je hem leren om, als jullie naar een impulsrijke omgeving gaan, dat hij een soort regenboogjas aan doet die hem beschermt voor alle, voor hem nare, geluiden en invloeden beschermd. Je kunt dit ook doen door hem in een zeepbubbel te laten stappen. Allemaal middels visualisatie. Blijf luisteren en kijken naar je zoontje en naar zijn behoeftens. Een prachtige tijgeroog edelsteen kan het gevoel van bescherming versterken. Coaching via de matrixmethode is ook nog een optie zodat je zoontje op een speelse manier anders kan leren omgaan met zijn gevoeligheid. Heel veel succes.

Ik heb een zoontje van 18 maanden die een aantal problemen heeft wat normaal kan zijn bij zijn leeftijd maar toch zit het me dwars en vindt ik het een probleem.Zoals slapen doet hij bijna niet.Alleen savonds rond 20.00 met moeite in bed en wordt snachts toch af en toe nog wakker met een korte huiltje.Smiddags wilt hij alleen slapen als hij borstvoeding krijgt in mijn bed.Hij wordt heel snel wakker van elk geluidje.Sinds de geboorte heb ik ook nooit voorzichtig gedaan met geluid,maar toch kan hij nergens slapen en valt met moeite in slaap.De deurklink hoort hij nog van zijn kamer.Soms lijkt het netalsof hij bang is.Een lampje helpt ook niet.Vaker zit hij echt met dikke tranen te huilen en te schreeuwen.Ik wil graag dat hij goed slaapt,maar weet niet wat er aan de hand is.Avond eten wilt hij niet.Fruit en een boterham gaat wel eens goed en op het kinderdagverblijf gaat het super.Hij gooit met eten en eet gewoon niks.Samen gezellig met mama en papa helpt ook niet.Ik bied hem alles aan en heb alle advies opgevolgd van het consultatiebureau,maar niks helpt.Kwa gewicht zit hij goed.Luisteren doet hij niet.Niet naar nee,mag niet en niet doen.Maar hij kijkt ons aan en doet het gewoon.Dagelijks gooit hij met speelgoed en dan luistert hij ook niet.Spelen kan hij niet echt.Heel snel uitgekeken en verveelt zich.Alleen als er een kindje op bezoek is of hij bij iemand dan vindt hij het geweldig en kan hij goed spelen.Woordjes leren vindt hij wel leuk.Ik hoop dat u mij kan helpen.

Antwoord
Dank je voor je mail/vraag. Uit jouw verhaal maak ik op dat je zoontje erg gevoelig is. Gevoelig voor geluiden maar vooral ook voor emotie’s van jullie, zijn ouders. Hoe klein kinderen ook zijn, ze krijgen zoveel mee van wat er in hun omgeving speelt. De eerste stappen die je kunt zetten is om lekker met hem te praten. Leg alles uit wat je doet. Praat zonder het woord niet, maar richt je aandacht op wat jij/jullie willen. Dus ipv niet doen zeg je wat je wel van hem verwacht. Ik heb ook het idee dat het nu tijd is om wat meer aandacht ook aan jezelf te besteden. Probeer tijd vrij te maken voor leuke dingen voor jezelf. Denk hierbij aan rust en aan een buikademhaling. Hoe rustiger en stabieler jij je voelt hoe relaxer je zoontje zal zijn. Uit ervaring weet ik dat een rozekwarts edelsteen in de buurt van het bedje van je zoontje kan helpen om zich s’nachts veiliger te voelen. (uiteraard buiten zijn bereik neerleggen!). Ook dit kun je weer uitleggen aan hem. Hij begrijpt meer dan je denkt! Kortom, lekker praten, uitleggen en hem betrekken bij wat jullie doen. Ik hoop dat je hier al wat mee kunt!

Meer informatie

Surf naar nog meer deskundigen
Bestaan nieuwentijdskinderen
Nieuwetijdskinderen, ADHD en Autisme