Vragen aan onze Autisme consulent

Als ervaringsdeskundige heb ik aan den lijve ondervonden hoe je als ouder van een kind met ASS in deze maatschappij te maken krijgt met onbegrip en vooroordelen aangaande Autisme. Autisme is veelal een onzichtbare, maar levenslange beperking die veel invloed heeft op het dagelijks functioneren van de persoon met autisme en zijn/haar directe omgeving, maar dit wordt veelal niet erkend.

Op het moment dat bij mijn zoon de diagnose ASS werd vastgesteld, ben ik mij gaan verdiepen in de wereld die Autisme heet. Informatie via internet, boeken lezen, informatieavond bijwonen, trainingen volgen en groepsgesprekken met zogeheten “lotgenoten” aangaan. Er ging een wereld voor mij open! Een wereld die voor velen onbegrijpelijk en anders is dan anders. Na enige tijd heb ik ervaren dat je heel veel kunt bereiken binnen de wereld van de persoon met Autisme. Dit biedt mij de mogelijkheid om deze kennis & ervaring te delen en over te brengen op andere ouders, opvoeders, familie, leerkrachten e.d.. Als Autisme Consulent kan ik ouders van kinderen met Autisme op weg helpen, begeleiden en coachen daar waar dat nodig is.

Is er bij uw kind nog geen diagnose gesteld, maar heeft u een vermoeden dat het gedrag van uw kind zich wellicht in het Autistisch spectrum bevindt? Als Autisme Consulent kan ik uw adviseren, welke wegen u hierin kunt bewandelen. In ieder geval kan ik de juiste instanties en hulpverleningsorganisaties aanwijzen waar u terecht kunt voor diagnosticeren en/of eventuele professionele hulp.
Een Autisme Consulent diagnosticeert niet!

Mijn belangrijkste doel als Autisme Consulent is: adviseren, begeleiden, coachen, informeren en ondersteunen.

Stel je vraag

Helaas is het niet meer mogelijk vragen te stellen. Wel kun je de eerdere vragen en antwoorden nog lezen. Wellicht zit jouw vraag hier tussen.

Onze bezoekers stelden haar de volgende vragen:

Ik heb een 17 jarige zoon en hij heeft autisme en hij krijgt risperdal 3 mg,mijn vraag is zijn hele leven draait om pc en telefoon ik doe alles voor mijn kind hij heeft geen respect zegt overal nee op wat zou ik het beste kunnen doen ik heb vaak het gevoel dat ik alles verkeert doe ik heb hart problemen snel gestrest ben ik en snel boos op ik hoop dan ook dat u mij zou kunnen helpen.

Antwoord
Hartelijk dank voor uw mail. Het is over het algemeen bekend dat kinderen met autisme gefocust zijn op bepaalde voorwerpen; in het geval van uw zoon zijn dat een telefoon en computer. Het gedrag van uw zoon kan een combinatie zijn van pubergedrag, zijn autisme spectrum stoornis, eventuele bijwerkingen van de medicatie risperdal en uw geestelijke/lichamelijke gesteldheid. Ik kan uit uw mail niet opmaken of uw zoon nog schoolgaand is en wat zijn IQ is.
Hierdoor zal ik proberen puntsgewijs een advies te geven dat gebaseerd is op uw vraagstelling.
Pubergedrag:
De sociaal-emotionele ontwikkeling van een kind met autisme loopt veelal achter. Hierdoor kan het zijn dat uw zoon nu puberaal gedrag vertoont, dat vergelijkbaar is met een adolescent van 13/14 jaar. Een optie is om door middel van bijv. Sociale Vaardigheidstraining bij Centrum Autisme of plaatselijke GZ-instelling hiermee aan de slag te gaan. Hiervoor kunt u het beste via uw huisarts informatie inwinnen bij de plaatselijke GZ-instelling en/of Centrum Autisme.
Bijwerkingen medicatie:
Het is bekend dat het gebruik van Risperdal enige bijwerkingen heeft. Ik kan u op dit gebied niet adviseren. Ik raad u aan om contact op te nemen met de arts/psychiater die destijds de medicatie heeft voorgeschreven aan uw zoon.
Uw geestelijke/lichamelijke gesteldheid:
Het feit dat u hartproblemen heeft en daardoor snel gestrest, geïrriteerd en/of boos raakt, kan wellicht mede de oorzaak zijn dat uw zoon zich nog meer afsluit en “verstopt” in zijn telefoon en computer, met die gedachte dat hij u daarmee ontziet en/of minder tot last is. Het gedrag van u beiden is een samenloop van omstandigheden in de loop der tijd, met als gevolg: irritaties, onbegrip en boosheid. U zult er beide (individueel en gezamenlijk) aan moeten werken om nader tot elkaar te komen en om wederzijds begrip te creëren voor elkaar.
Wellicht doet u er goed aan om deel te nemen aan groepsgesprekken, met “lotgenoten”. Zodoende kunt u ervaringen, informatie en gedachten uitwisselen met ouders in vergelijkbare situaties. Deze groepsgesprekken worden o.a. georganiseerd door Centrum Autisme, Stichting MEE en eventuele lokale JGZ-instellingen.
Ik hoop u hiermee een passend antwoord te hebben gegeven op uw vraag.
Ik wens u heel veel sterkte en succes toe.

Ik ben een gescheiden vader en heb een kind (jongen 13 jaar) met Asperger. Sinds de scheiding (en ik fysiek niet meer in het ouderlijk huis woon), wil hij niet meer komen (omgangsregeling 2x weekend in de maand). Ik blijf steeds vragen (concretiserend) en zeg dat ik hem mis. Hij blijft liever alleen thuis dan dat hij meekomt. Zijn andere 2 broertjes komen wel graag. Hoe kan ik mijn zoon het best benaderen en enthousiasmeren om mee te komen?
Ik heb het idee dat hij een loyaliteitsconflict heeft en zijn moeder wil beschermen. Zijn moeder is erg depressief en heeft wrok naar mij toe vanwege de scheiding en ik denk dat haar negativiteit neerslag heeft op mijn zoon (Dominic). Ik ben radeloos en weet niet hoe ik het tij kan keren. Ik heb sinds kort een nieuwe relatie, maar die stelt gelukkig de communicatie met Domnic boven die van onze relatie.

Antwoord
Het huis waar jullie zoon is opgegroeid vormt voor hem de basis van bescherming, vertrouwen, structuur, veiligheid etc.. Na een scheiding valt dit grotendeels weg, omdat 1 van de ouders vertrekt. U bent in dit geval degene die dit veilige en beschermde “nest” heeft verlaten. Het is daarom erg herkenbaar wat u beschrijft als het gaat om feit dat uw zoon niet naar u toe wilt komen. Dit gaat dikwijls gepaard met boosheid en angst voor “het onbekende”, het wegvallen van vertrouwde omgeving, structuur e.d. en het wennen aan een nieuw huis, nieuwe kamer etc.. Dit heeft bij kinderen met een stoornis in het autistische spectrum altijd tijd nodig en dit moet u zeker niet willen forceren. U kunt bijvoorbeeld in het weekend – als zijn broertjes bij u zijn – hem uitnodigen om op visite te komen, hetzij voor een uurtje. Belangrijk is dat u uw thuissituatie gewoon door laat gaan zoals u dat altijd doet. Laat hem wennen aan deze “nieuwe” situatie, maar bouw het langzaam op. Wat betreft het “loyaliteitsconflict” tussen uw ex-partner en uw zoon? Daar heb ik op dit moment geen oordeel over hebben. Hiervoor ken ik de situatie niet goed. Het zou wellicht verstandig wezen als u uw ex-partner hierop aanspreekt, maar niet in het bijzijn van uw zoon. Eventuele frustraties en irritaties m.b.t. de scheiding is nooit verstandig om dat via een kind uit te spelen, daar heb je nu eenmaal familie en vrienden voor om dat mee te bespreken. Besef, dat uw zoon slechts 1 vader en 1 moeder heeft. Er valt niets te kiezen want beide zijn onvervangbaar.
Mocht u na het lezen van dit antwoord nog vragen hebben, aarzelt u dan niet mij te mailen.
Hopende erop, u hiermee een passend antwoord te hebben gegeven.

Ik ben stagiaire in een auti-klasje. De kindjes zijn daar van leeftijd 7-12 jaar. Hun verstandelijke beperking is niet duidelijk. Elk kindje loopt wel achter op een ander niveau. De ene is sterk in fijne motoriek, de andere loopt achter op sociaal gebied. Ik moet 3 activiteiten geven aan die kindjes. Het is natuurlijk niet gemakkelijk om er eentje te vinden die naar hun niveau is. Ik doe het sowieso met hen elk afzonderlijk. Dat was een tip van mijn stagementor. Interactie verkrijgen is ook moeilijk bij die kindjes. Er zijn ma 2 kindjes van de 5 die kunnen praten. Bij die 2 zit er dan 1 kindje die alleen enkele nederlandse en franse woorden kent. (van thuis uit, haar moedertaal is frans). Misschien kan jij mij enkele tips geven om activiteiten voor te bereiden?

Antwoord
Hartelijk dank voor je berichtje. Allereerst moet je je beseffen dat elk kind met een dergelijke beperking een individu is. Elk kind heeft zijn sterke en zwakke punten en het is aan jou om uit te vinden welke dat zijn.
Jouw invulling van de activiteiten zal gebaseerd zijn op de interesses van het individu.

• Onderzoek in eerste instantie per individu wat zijn/haar plus- en minpunten zijn. Benadruk vooral de pluspunten. Kinderen zijn altijd gevoelig voor positieve bewoording en complimenten.
• Probeer per individu te ontdekken wat zijn/haar interesse cq. obsessie is. Dit kunnen auto’s, letters/cijfers, kleuren, vormen, schelpen, stenen etc. zijn. Door je hierin te verdiepen, kan dit je helpen om interactie met het kind krijgen. En je kunt hier tevens je activiteit op baseren. Een kind dat een overmatige interesse heeft in auto’s zal een opdracht omtrent auto’s en alles daar omheen goed kunnen uitvoeren. Een kind dat een obsessie heeft voor ronde vormen, bijv. een bal, zal in een balspel beslist in zijn/haar element raken.
• Bij kinderen waarbij de zintuigen overgevoelig zijn en/of de taalontwikkeling achter blijft, kun je wellicht een activiteit “leren door te voelen”. Je kunt door middel van verschillende elementen (stofjes, schuurpapier, wol, zand etc.) een kind aanzetten tot voelen en benoemen.
• Gebruik in je activiteit zo weinig mogelijk woorden. Een woordenbrij wordt niet begrepen en blijf steeds dezelfde woorden gebruiken. Kort en bondig!!! Als het kind de opdracht niet lijkt te begrijpen, probeer het dan in alle rust en stap voor stap te herhalen of visueel te ondersteunen.
• Bij de kindjes die niet kunnen praten, zou je kunnen werken met pictogrammen. Hiervoor kun je terecht op de website van www.pictomaat.nl maar je kunt natuurlijk ook zelf aan de slag om pictogrammen te maken.
• Gebruik duidelijke gebaren en overdreven gezichtsuitdrukkingen. Bijv. zeg “stop” en steek tegelijkertijd je hand omhoog.
• Voer de activiteiten afzonderlijk van elkaar uit in een ruimte met weinig prikkels. Een activiteit in de klas met kinderen, zorgt voor teveel afleiding voor zowel jou als het kind zelf.

Ik hoop je hiermee een beetje op weg te hebben geholpen en wens jou heel veel succes met het uitvoeren van je opdracht.

Ik heb een dochter van inmiddels alweer 8 jaar en is gediagnostiseerd op (kern)autisme met laag iq 73.
nu zijn haar vader en ik gescheiden toen zij 2 was. haar vader heeft sinds 3 jaar een nieuwe vriendin maar geeft nu aan dat ze uit elkaar gaan.
hij heeft uitgelegt aan mijn dochter dat ze niet meer verliefd zijn.
nu komt mijn dochter zondag thuis en ik vraag me af wat ik kan extra voor haar kan doen dan alleen maar er voor haar zijn en naar haar te luisteren.
zijn er evt tips die ik kan opvolgen e.d?

Antwoord
Naast een luisterend oor bieden en een arm om haar heen slaan, zul je even moeten aankijken/aftasten welke impact deze emotionele gebeurtenis op uw dochter heeft. Het is voor kinderen altijd vervelend en ingrijpend als twee volwassen mensen uit elkaar gaan, zeker als het hun ouders of één van de ouders betreft.
Was uw dochter bijvoorbeeld erg “close” met de vriendin van haar vader?
En gaan de twee bijvoorbeeld in goede harmonie uit elkaar of is dit een “stressvolle” situatie waarbij ruzies onvermijdelijk zijn?
Als er veel emoties loskomen, die gepaard gaan met spanningen en stress, is het niet aan te bevelen om uw dochter daaraan bloot te stellen. Probeer uw dochter zoveel mogelijk buiten deze emotionele gebeurtenis te houden en bespreek slechts de emoties waar uw dochter zelf mee worstelt.
Ik ga ervan uit dat u niet op alle vragen – omtrent de relatiebreuk van uw ex-partner – een antwoord weet, maar wellicht kunt u deze vragen laten beantwoorden door uw ex-partner zelf.
Ik weet niet hoe de verstandhouding is tussen u en uw ex-partner, maar probeer dit ook met hem te bespreken. Laat uw dochter weten dat u er voor haar bent en geef haar de warmte en stabiliteit die u kunt bieden. U kent uw dochter per slot van rekening het beste.

Bij mijn zoontje is een week geleden vastgesteld dat er sprake is van een autistisch spektrumstoornis. Wegens aankomst nieuwe DSM is geen subgroep genoemd. Iq is volgens testen gemiddeld met op beelddenken een hele grote uitschieter naar boven en op abstract denken behoorlijk naar beneden. Als hij lekker in zijn velletje zit dan is er niet veel aan hem te merken dus er lijkt niet sprake te zijn van een heel heftige vorm maar nietemin wel iets waar serieus rekening mee gehouden moet worden. Hij wordt eind dit jaar 4 jaar en nu is de bedoeling dat ik hem voor 1 maart aanmeld voor een basisschool. Er zijn echter zoveel vormen van onderwijs dat ik er maar niet uitkom welke vorm het meest passend is bij een kind met zijn beperking. Wegens tijdsdruk heb ik helaas niet de kans om de hele reeks scholen te bezoeken (woon in een stad dus aanbod is heel groot)

Heeft u misschien een idee of een bepaalde vorm meer aansluit bij een kind dat aan de ene kant duidelijkheid nodig heeft, maar waar ze ook oog hebben voor wat een kind zelf aangeeft. Met gerichte vragen kan hij namelijk wel heel veel verwoorden. Hij is niet ontzettend prikkelgevoelig maar heeft wel veel behoefte aan genoeg uitleg en voorbereiding op grote veranderingen. Verder houdt kan hij heel erg bezig zijn met feesten als bijv. Sinterklaas en geniet hier ook van en kan ook wel de nodige drukte hebben. Daarbij heeft hij ondanks dat je dat niet zou verwachten wel echt veel plezier aan contact met leeftijdgenootjes en heeft wel echte vriendjes. De symptomen van de beperking lijkt hij met name te krijgen op het moment dat hij dingen niet begrijpt en toch gedwongen wordt het te doen.

Met genoeg uitleg en een beetje meebewegen (binnen grenzen en binnen regels)met hem gaat het heel goed met hem en kun je bijna evenveel met hem als met een kind zonder beperking. Hij zit ook op een regulier KDV sinds babytijd en dat gaat voor het grootste gedeelte prima. Een lang verhaal. De vraag is, heeft u enig idee welke vorm van onderwijs het het meeste oog heeft voor het individuele kind en indien nodig enige ruimte kunnen bieden als hij dit echt nodig heeft. Als ik al weet aan welke kant ik het moet zoeken dan zou dat een heel fijn begin zijn van verder zoek. Ik hoop dat u me hierbij kunt helpen.

Antwoord
Allereerst blijft het altijd een lastige keuze om de juiste school bij een kind te vinden. De “perfecte” school bestaat immers niet. Jij, als ouder, bent degene die de “gebruiksaanwijzing” van jouw kind het beste kent, dus kijk allereerst naar zijn karakter, (dagelijkse) behoeften, wensen en structuur.
Omdat ik uit je bericht niet kan opmaken in welke stad je woonachtig bent, kan ik niet direct een aanbeveling van scholen opsommen, die wellicht bij jouw zoontje zullen passen of hiervoor in aanmerking kunnen komen. Je kunt in eerste instantie een bezoek brengen en in gesprek gaan met de scholen in jouw directe woonomgeving, om te kijken wat zij kunnen bieden en of dit in jouw beleving past bij hetgeen dat jouw zoontje nodig heeft.
Als er geen goed “gevoel” of (wederzijdse) klik is bij een bepaalde school, schrap deze dan direct van je lijstje.
ADVIES: Bezoek de scholen tijdens de schooltijden, zodat je (tijdens een rondleiding) een goed beeld krijgt van hoe de school is als deze draaiende/werkende is. Tijdens “open-dagen” trekken scholen alles uit de kast om hun school zo goed mogelijk te presenteren en dat geeft vaak geen goed beeld van de (dagelijkse) werkelijkheid.
Mocht het binnen jouw directe woonomgeving niet lukken, dan kun je verder gaan kijken. Over het algemeen staan DaVinci- en Montessorionderwijs veelal goed aangeschreven voor kinderen met een beperking zoals Autisme, PDD-NOS, Asperger, ADHD etc.. Nogmaals, ik weet niet of dit soort onderwijs ook mogelijk is in de stad waar je woont.
TIP: Je zou eventueel nog advies kunnen inwinnen bij de betreffende instantie, die de diagnose bij jouw zoon heeft vastgesteld. Zij zijn dikwijls bekend met de scholen in de omgeving, die ook de juiste zorg kunnen bieden aan kinderen met een dergelijke beperking.
Ik hoop je hiermee een beetje in de juiste richting te hebben geholpen.

Wat gebeurt er met iemand die onwaar van autisme word beschuldigd door leugens en misbruik ik ben er geen maar ze zingen er gewoon over door maar feit ik maak me zorgen.
Als je het niet bent kun je een verkeerde behandeling krijgen maar dan is het ook expres

Antwoord
Er is pas sprake van Autisme als er bij de persoon in kwestie onderzoek is gedaan naar het Autisme en als de diagnose officieel is vastgesteld door een deskundige (bijv. een GZ-psycholoog). Als er geen onderzoek is gedaan of als er geen diagnose is vastgesteld, dan is er ook geen reden om iemand als zodanig te behandelen. Ik hoop hiermee je vraag voldoende beantwoord te hebben.

Ik heb zelf Asperger (in het autistische spectrum) en ik hou mijn betoog erover en ik ben op zoek naar de vooroordelen over mensen die dat hebben? zelf weet ik wel een beetje, maar ik ken ze niet allemaal….
Kun jij de vooroordelen sturen of me sites geven waar ze staan? Ik kan ze namelijk niet vinden…

Antwoord
Websites over vooroordelen m.b.t. Autisme of Asperger zijn zeldzaam. Je kunt in je betoog natuurlijk uit eigen ervaring spreken, want ieder individu ervaart de commentaren, kritieken en vooroordelen anders.
Vanuit de praktijk kom ik vaak de volgende vooroordelen tegen, als het gaat om Autisme & Asperger:
– Vast en zeker een kind uit een “probleemgezin” cq. asociale opvoeding (onopgevoed);
– Complicaties bij de zwangerschap/geboorte;
– Aangeboren afwijking (erfelijkheid);
– Oorzaak door bepaalde vaccinaties;
– Is het besmettelijk?
– Het onderschatten van de intelligentie.
– Negatieve beeldvorming bijv.: dom, achterlijk, gek, debiel, mongool etc.
Er worden nog steeds onderzoeken verricht naar de oorzaak omtrent Autisme en Asperger, maar dat beperkt zich slechts tot onderzoek en niets is met zekerheid vast te stellen. Echter, er heerst nog veel onwetendheid en onbegrip in de maatschappij als het om Autisme en aanverwante stoornissen gaat. Als men zich daar wat meer in zou verdiepen, zullen vele vooroordelen verdwijnen.

Kun je mij adviseren? Ik zit met mijn handen in het haar.
lig in achtscheiding en heb 2 kids dochter van 7 met adhd en een zoon met adhd en pdd nos martin is 9.
ga volgende week in mijn nieuwe huis maar financieel weet ik niet wat ik moet mijn man kan ze niet aan en ik moet het maar uitzoeken maar kan alleen gaan werken in tijden van school want ik kan echt niemand op ze laten passen want gaat geheid mis kan ik bij gemeente terecht en kan ik extra alimentatie vragen via mijn advocaat i.v.m hun adhd en atisme loop ook bij pro persona in tiel met mijn kids.

Antwoord
Een echtscheiding brengt altijd de nodige rompslomp met zich mee; niet alleen in emotionele zin, maar ook op financieel gebied. Iedere scheiding is weer anders en iedereen ervaart zo’n proces ook op eigen wijze. Ik zal even puntsgewijs een reactie geven op je bericht:
Inkomen/werk
Uit je bericht concludeer ik, dat je momenteel geen werk hebt (?). Als dit het geval is, zou je in eerste instantie de stap richting de Gemeente kunnen maken voor het aanvragen van bijzondere bijstand (uitkering). Leg hierbij goed uit hoe de stand van zaken is in jouw situatie: de (lopende) echtscheiding en tevens de indicatie (diagnose) van je kinderen en de bijbehorende beperkte mogelijkheid cq. beschikbaarheid tot betaald werk. Bij de gemeente kunnen ze je adviseren welke stappen je moet zetten en waar je wel/niet voor in aanmerking kunt komen.
Je kunt eventueel ook nog een beroep doen op de PGB (PersoonsGebondenBudget). Daar kun je bij de Gemeente, Centrum voor jeugd & gezin en wellicht ook bij Pro Persona informatie verkrijgen. Rondom de PGB zijn wel bezuinigingen door het Kabinet aangekondigd, maar wellicht is zo’n aanvraag te proberen.
Alimentatie
Dit betreft een juridisch vraagstuk, waarbij ik je slechts kan adviseren om dit aan jouw advocaat voor te leggen. Probeer sowieso vraagstukken m.b.t. alimentatie, voorlopige voorziening, omgangsregeling en alle aanverwante onderwerpen – die bij een echtscheiding behoren – door je advocaat te laten regelen. Dit zorgt tevens voor wat meer rust tussen de oren en advocaten weten dikwijls hoe dit soort zaken gespeeld en geregeld moeten worden.
Geestelijke gezondheidszorg m.b.t. de kinderen
Vooralsnog ga ik er even vanuit dat deze instelling begeleiding, diagnosticeren, maatschappelijk werk etc. voor je kinderen heeft opgezet. Probeer zoveel mogelijk het belang van je kinderen voorop te stellen. Iedere echtscheiding heeft op kinderen een behoorlijk impact, maar kinderen met een beperking eens te meer.

Voor school ben ik aan het kijken wat nou de meest voorkomende vooroordelen zijn over mensen met autisme. Wat komen jullie het meeste tegen?

Antwoord
Vanuit de praktijk kom ik vaak de volgende vooroordelen tegen, als het gaat om Autisme:
– Vast en zeker een kind uit een “probleemgezin” cq. asociale opvoeding (onopgevoed);
– Complicaties bij de zwangerschap/geboorte;
– Aangeboren afwijking (erfelijkheid);
– Oorzaak door bepaalde vaccinaties;
– Is het besmettelijk?
– Het onderschatten van de intelligentie.
– Negatieve beeldvorming bijv.: dom, achterlijk, gek, debiel, mongool etc.
Er heerst nog veel onwetendheid en onbegrip in de maatschappij als het om Autisme en aanverwante stoornissen gaat. Echter, als men zich er wat meer in zou verdiepen, zullen vele vooroordelen verdwijnen.

Meer informatie

Openbaar vervoer en autisme
PDD NOS, wat zijn de kenmerken?