Voetbal – Onbekend maakt onbemind

Ik heb nooit van voetbal gehouden. Ik heb ook (toevallig) altijd vriendjes gehad die daar zelf ook niets mee hadden, dus in mijn huis stond Studiosport nooit aan op de zondag. Zelfs niet als klein meisje, toen ik nog bij mijn vader en moeder woonde. Ook daar werd geen Studiosport gekeken.
Tot ik Rob leerde kennen. Rob houdt wel van voetbal. Hij doet er zelf aan en is een enthousiaste Ajaxsupporter. Ineens wordt er op zondagavond naar Studiosport gekeken en het liefst tussendoor ook live als Ajax speelt. Inmiddels ben ik er aan gewend en vind ik het ook niet meer zo erg. Soms kijk ik zelfs met hem mee. Gewoon voor de gezelligheid. Mits het een spannende wedstrijd is, anders houd ik het snel voor gezien.

Ajax

Rob kan er echter helemaal in op gaan. Als Ajax wint heb ik een vrolijk vriendje op de bank, maar als het een keer niet lukt, dan kunnen de buren daarvan meegenieten. Ik moet er wel een beetje om lachen, hoe hij zich soms laat mee zwepen met dat spelletje. Want dat is het immers. Gewoon een spelletje.

Rocco is fan van ADO. Geen idee waar dat vandaag komt, maar waarschijnlijk gewoon omdat hij een Hagenaar is. Leo (zijn vader) had hem al een paar keer beloofd met hem naar een wedstrijd van ADO te gaan, maar het was er nog niet van gekomen. Terwijl het stadion hier vlakbij in de buurt is. Totdat Rob gisteren spontaan ineens voorstelde: ‘Zullen we vanavond naar de wedstrijd van ADO-PSV gaan?’ Ik moest even slikken. Eigenlijk stond er een ander feest in onze agenda, maar ik wist dat Rocco het fantastisch zou vinden. En wat doe je dan als goed moeder? Ja, dan ga dus je gewoon mee. Dus werden er vier kaarten besteld (inclusief eentje voor Leo) en gingen we direct na het eten, met z’n vieren op de fiets naar het stadion.

Voetbalstadion

Zo zat ik ineens, voor het eerst van mijn leven, in een voetbalstadion… De eerste helft was afzien. De wedstrijd was niet spannend en ik had het eigenlijk alleen maar koud. Rocco was, ondanks de kou en de belabberde wedstrijd, zichtbaar aan het genieten. Zijn nieuwe ADO-sjaal lekker om zich heen geknoopt, zijn indrukken filmend en direct delend met de hele wereld via Facebook.
De tweede helft was gelukkig wel spannend. ADO speelde ineens een stuk beter en in het beruchte ‘Haags Kwartiertje’ maakte ze de gelijkmaker. De sfeer in het stadion was supergezellig en voor ik het wist stond ik net zo hard mee te schreeuwen en te springen als iedereen om mij heen.

Geweldige avond

Uiteindelijk hebben we, ondanks de kou, een geweldige avond gehad. Wie had dat kunnen denken. Ik ben oprecht blij dat we zijn gegaan. Zo blijkt maar weer, onbekend maakt onbemind. Misschien, heel misschien, moet ik dan toch ook maar eens mee naar een wedstrijd van Ajax…

Op het grote voetbalveld
rende de kleine enthousiaste vent
achter de wit met zwarte bal
zichtbaar vol potentie en talent

Gillend, krijsend als hystericus
stond hij aan de kant, de held
zogenaamd zijn zoontje toe te juichen
langs het grote voetbalveld

De kleine voetballer, nog in de laagste klasse
vond spelen met de bal heel fijn
maar om serieus te willen winnen
was hij echt nog veel te klein

Het plezier werd hem snel ontnomen
door zijn vader, prestatiegericht
die vanaf de zijlijn vloekend ‘coachte’
dit zag als ‘vaderlijke plicht’

De kleine voetballer zou nooit meer
met plezier naar voetbal komen
dankzij zijn vader was zijn plezier
hem helaas voorgoed ontnomen

Extra informatie

Voetbalspel van knijpers

Bronvermelding

Tekst en fotografie: Marion Middendorp