Vliegen op een onkruidbrander

Het is tijd om de tuin van het onkruid af te helpen met mijn elektrische onkruidbrander. Mijn nieuwste aanwinst deze zomer. Geen gedoe met busjes gas en gevaarlijk vuur. Mijn voornaamste reden deze aan te schaffen was, dat ik mezelf het gezoek naar passende gasbusjes wilde besparen. Dan zijn ze net weer uitverkocht, of het is nog niet het seizoen voor gasbusjes. Nou ja, ik zie dat alweer gebeuren kan ik stad en land afzoeken naar gasbusjes. Gefrustreerd het internet omspit, om er dan achter te komen dat de verzendkosten veel duurder zijn dan zo’n miezerig gasbusje. Om het dan uiteindelijk toch maar weer, vloekend met de hand uit te trekken. Daarom leek deze elektrische leek mij dus ideaal.

Hekzenbezem

De jongste is met het buurmeisje van een paar huizen verderop in gesprek in onze voortuin. Het buurmeisje is een paar jaar jonger als zij en komt geregeld wel even langs voor een praatje of een spel.
Ik sluit de elektrische onkruidbrander aan op het verlengsnoer en terwijl ik het ding in mijn handen heb, bedenk ik me dat het ergens op lijkt. Als één of andere elektrische heksenbezem, waar je op kunt vliegen als je hem aanzet, dat hij door de kracht van de hitte als een raket de lucht in kan schieten. Dus zet ik mijn ene been óver de onkruidbrander heen en ik roep naar de kinderen in de voortuin: “Kijk! Ik ben een superheld!” Het buurmeisje kijkt me verbaasd aan.

Doe nou eens normaal!

“Als ik deze aanzet, dan vliegt ie zo de lucht in en kan ik zo door de stad heen vliegen over de huizen heen.” Ik kijk erbij alsof ik het zelf geloof.
Een glimlach ontluikt zich op het gezicht van het buurmeisje en ook mijn eigen dochter moet nog lachen gelukkig. Toch zegt ze ‘bozig’: “Mam! Doe nou eens normaal!” Onderwijl lacht ze en komt op me afrennen met een judokahouding om me eens eventjes weer in het ‘gareel’ te krijgen. Een stoeipartijtje volgt.

Wat is normaal?

Normaal? Wat is normaal en waarom zou ik normaal moeten doen? Dat is een dingetje hier in huis waar we het niet zo mee eens zijn. Dat weet mijn dochter ook. Wij zijn onszelf, niet normaal. Normaal bestaat niet. We doen juist dingen anders als we daar zin in hebben. Niet omdat het moet, maar gewoon, omdat het kan. Gewoon, omdat het leuk is om dingen anders te doen en omdat het grappig is om even gek te doen.

Schaamte

Als kleine kinderen konden ze er dan ook vaak hartelijk om lachen, maar nu de pubertijd nadert wordt dat wat minder en schamen ze zich weleens. Dan lopen ze op straat ineens een stuk vóór me uit, of áchter me en dan zeg ik expres hardop: “Schaam je je voor me lieverd!? Zullen we dan nét doen alsof we niét bij elkaar horen?! Wij horen niet bij elkaar hoor. Zo dan weet iedereen dat tenminste.”
Af en toe zie je dan wat glimlachende blikken van voorbijgangers. Het is natuurlijk zó herkenbaar. Meestal komen ze dan toch maar weer wat dichterbij lopen. Gelukkig.

Dus nórmaal doen? Nee, wij doen bij tijd en wijle gewoon even gek en een probleem zie ik er niet in. Behalve dan, dat het verlengsnoer maar 12 meter lang is. Dus vliegen zit er niet in. Dan toch maar gewoon doen waar hij voor gemaakt is.

Extra informatie

Mijn puber schaamt zich voor mij!
Verboden woorden (in het bijzijn van een puber)

Bronvermelding

Tekst: Matine