Van slut shaming tot groepsaanrandingen – hulp en advies

Marlouk Rodijk

5 jaar geleden

Groepsaanrandingen halen steeds vaker het nieuws. Jongens, vaak zelf nog tieners, belagen met z´n allen een meisje om haar te betasten en soms gaat het zelfs nog verder dan dat. Wat doe je als je denkt dat je kind risico loopt om slachtoffer te worden van een groepsaanranding, van slut shaming of een andere vorm van seksueel geweld?

De cijfers

In 2018 werden in Nederland ruim 9 duizend meldingen van aanranding en verkrachting gedaan bij de politie. Dit blijkt uit onderzoek van het CBS. Tussen 2014 en 2018 is het aantal zedenmisdrijven in ons land van 1,2 duizend opgeklommen naar deze schrikbarende 9 duizend meldingen. Ook het aantal aangiften van sexting en grooming nam toe en steeg van 1,2 duizend naar 1,6 duizend.

Slechts 40 procent meldt een zedenmisdrijf

Uit een enquête voor de Veiligheidsmonitor van het CBS, onder 150 duizend mensen, komt naar voren dat slechts 40 procent van de slachtoffers van zedengeweld dit meldt bij de politie. Dit betekent dat bovenstaande cijfers in werkelijkheid veel hoger zijn en het probleem groter is dan we denken.

Wat kun je als ouder doen om je kinderen te beschermen tegen dergelijke vormen van geweld? We beginnen met een paar termen.

Sexting

Sexting is het delen van seksueel getinte berichten, foto’s of video’s van jezelf via een smartphone of ander mobile device. Het is een samenvoeging van ‘sex’ en ‘texting’, een term die sinds de opkomst van apps als WhatsApp in het leven is geroepen voor dergelijke berichten. Het kan onschuldig zijn, maar er zijn ook tal van verhalen waarin het misgaat. Foto’s worden verspreid en publiek tentoongesteld.

Slut shaming

Slut shaming is een term die wordt gebruikt als een meisje of vrouw publiekelijk als slet of hoer wordt neergezet vanwege haar seksuele gedrag. Dit kan een aanleiding hebben in de vorm van sexting, maar ook hele onschuldige dingen kunnen tot slut shaming leiden. Het dragen van een rokje, te veel make-up, een wraakzuchtig ex-vriendje en jaloerse meiden om maar wat te noemen.

Grooming

Grooming is online kinderlokken. De verhalen die je bij Alberto Stegeman regelmatig voorbij ziet komen. Volwassenen leggen via de computer of smartphone contact met minderjarigen, met de intentie om pornografisch beeld uit te wisselen of om af te spreken voor seksueel contact. Social media-kanalen als Instagram, Facebook en SnapChat zijn risicogebieden. Met name deze laatste is populair bij online kinderlokkers, omdat privéberichten op SnapChat automatisch verdwijnen na het lezen. Op die manier kunnen ze gemakkelijker hun sporen wissen.

Groepsaanrandingen

Ook verhalen van groepsaanrandingen halen steeds vaker het nieuws. Groepen jongens die meiden belagen in kelderboxen, fietstunnels, parken en op andere schimmige plekken. Het engste aan deze vorm van seksueel geweld is dat de situatie vaak heel geleidelijk aan uitmondt in een groepsaanranding. De jongens hangen rond, zien een meisje en vragen haar om ‘te chillen’. Zij gaat (vaak naïef en onschuldig) mee, maar belandt voordat ze het weet in een kelderbox met vijf jongens. Ze roken een jointje, beginnen te friemelen en zo loopt de situatie steeds verder uit de hand. De jongens oefenen vaak ook druk uit op hun slachtoffer. Haar telefoon moet bijvoorbeeld worden ingeleverd…totdat ze doet wat de jongens willen.

Hulp en advies

Als ouder is het moeilijk om grip te krijgen op een kind dat met seksuele intimidatie te maken heeft. In veel gevallen is er sprake van schaamte om erover te praten. Hoe signaleer je dergelijke problematiek? Wat kun je doen als er vermoedens zijn? En hoe help je een kind dat slachtoffer is geworden? 3 tips.

1. Wees alert op gedragsveranderingen

Kinderen die met seksueel geweld in aanraking komen vertonen vaak gedragsveranderingen. Ze kruipen in hun schulp of worden ineens heel brutaal of depressief. Elk kind zal anders reageren, maar vertoont hij of zij afwijkend gedrag dan moeten er toch wel wat alarmbellen afgaan. Houdt dit in de gaten en probeer uit te zoeken wat de aanleiding van deze verandering in gedrag is.

2. Doe aangifte

Het klinkt heel logisch, maar 60 procent van de slachtoffers doet nog steeds geen aangifte van een zedenmisdrijf. Hoe moeilijk het ook kan zijn, doe altijd aangifte van dergelijke delicten. De politie heeft een speciaal team met mensen die erin getraind zijn om zorgvuldig met dit soort zaken om te gaan.

3. Praat erover

Het allerbelangrijkste: is je kind slachtoffer geworden van een groepsaanranding, van grooming of een ander delict – praat er met elkaar over. Dit helpt bij het verwerkingsproces en bovendien weet je kind op die manier dat hij of zij altijd bij jou terecht kan voor een schouder om op uit te huilen.