Hoe belangrijk is uitgestelde aandacht en hoe leer je dit je kind?

Dat je kind aandacht nodig heeft, weten we allemaal. Dat het niet altijd direct de aandacht kan krijgen bij alles wat hij of zij wil, dat snappen we eigenlijk ook wel. Hoe ga je daar mee om? Hoe leer je je kind dat het niet altijd op stel en sprong die aandacht kan krijgen, maar dit op een later tijdstip wel zal krijgen? Of met andere woorden: hoe leer je je kind omgaan met uitgestelde aandacht en waarom is dit belangrijk?

Waarom is uitgestelde aandacht belangrijk om te leren?

Er zijn meerdere redenen te bedenken waarom het goed is voor een kind om om te kunnen gaan met uitgestelde aandacht. Een paar voorbeelden:

Je kind leert geduld hebben. Even moeten wachten tot je aan de beurt bent zal in het ‘grote-mensen-leven’ immers vaak genoeg voorkomen.

Kinderen leren zelf dingen uit te proberen. Als jij immers even geen tijd hebt, kan hij zelf tot een oplossing komen.

Heel praktisch geeft het jou (of de leerkracht) de kans om even iets te kunnen doen waarbij je niet afgeleid kan worden. Een jonger broertje of zusje verschonen, bijvoorbeeld, of een telefoongesprek voeren wat belangrijk is. De leerkracht kan zo individueel uitleg geven aan een klasgenootje.

Op school leren kinderen elkaar te helpen en te stimuleren. Thuis met meerdere broertjes en zusjes kan dat uiteraard ook zo werken.

Vroeger en nu

Vroeger waren de gezinnen groot en wat het niet meer dan normaal dat kinderen op hun beurt moesten wachten. Tegenwoordig zijn we misschien meer buitenshuis aan het werk maar zodra we thuis zijn is ons kind vaak het middelpunt van de aandacht. Niks mis mee, mits je je kind niet altijd direct bij alles terzijde staat. Je kind leert zo dat hij maar een gil hoeft te geven en moeders holt al. Nu vind jij dat misschien niet erg, maar door hem te leren dat hij soms op zijn beurt moet wachten voorkom je dat hij ook naar andere kinderen en mensen toe zich gaat gedragen als een prins die direct geholpen moet worden. Uiteraard is dit niet hetzelfde als je kind géén aandacht geven! Want dat is allesbehalve goed voor je kind.

Afspraken maken

Leer je kind wat uitgestelde aandacht is. Het helpt als je heel duidelijk kunt afspreken wanneer het dan wel aandacht krijgt. ‘Ik ga nu bellen met een belangrijke mevrouw van het gemeentehuis (ofzo iets). Als ik bel kan ik jullie niet helpen, dus jullie storen me dan ook even niet. Als ik klaar ben zijn jullie aan de beurt en zal ik jullie weer helpen!’ Of zet een eierwekker om de periode dat je niet gestoord kan worden aan te geven. Op school wordt er weleens met een bepaalde ketting (of een variant hierop) gewerkt. Als de juf die draagt mag ze niet gestoord worden. Iets dergelijks kan je natuurlijk ook doen. Terugkerende dingen, zoals een luier verschonen, een telefoongesprek voeren en dergelijke kan je gewoon als standaardregel leren, uiteraard. Daar zou je toch al snel geen woord meer aan vuil moeten hoeven maken.

Hoe kan je je kind dit leren

Je wilt je kind leren dat het op een later tijdstip de aandacht krijgt die het eigenlijk nu wil hebben. Doe dit door bijvoorbeeld een taak te gaan doen en duidelijk uit te leggen dat je tijdens die taak dus niet kan helpen. Probeer eens in de gaten te houden hoe je kind zich gedraagt tijdens zo’n moment. Werk je met een timer/eierwekker of iets dergelijks? Stel het dan bijvoorbeeld in op tien minuten. Komt je kind toch storen? Dan zet je de timer weer van voren af aan. Zo leert je kind dat het geen nut heeft om te komen storen! Je kunt ook afspreken dat je hem eerst tien minuten (of langer) alleen laat spelen en dat je daarna mee komt doen. ‘Begin maar vast, ik kom zo’, zeg maar.

Verschil met geen aandacht geven

Een kind gewoon negeren is volledig tegen je gevoel in. En dat is maar goed ook, want geen aandacht geven is gewoon een vorm van verwaarlozing. Je kind echter leren dat het op een later tijdstip wel die aandacht krijgt (en uiteraard maak je die tijd niet heel erg lang, aangepast aan zijn leeftijd) is eigenlijk gewoon een opvoedkwestie. Hij zal er juist de vruchten van plukken als hij geleerd heeft dat die aandacht later komt. Je zou zelfs kunnen zeggen dat je hem leert dat even geen aandacht krijgen niks over hem zegt. Moet je ook wel na die periode hem dus wel echt die aandacht geven. Heb je je telefoongesprek gehad, dan kan je eerste daad zijn dat je hem even vraagt of alles goed gaat, bijvoorbeeld. Daarnaast stimuleert het zijn eigen redzaamheid en dus ook zijn zelfvertrouwen. En oké, de leerkracht zal er eveneens blij mee zijn…

Meer informatie

Opmerkingen die je beter niet tegen je kind kunt maken
Hoe verwend is deze generatie kids?
Hoe kinderen leren liegen? Door ons!
Zo belangrijk zijn normen en waarden voor kinderen!
Het nut van straffen, of is positief belonen toch beter?
Verwennen, scoren op de korte termijn

Bronvermelding

Tekst: Wil Cats
Stockfoto: 123rf.com