Een aantal dagen geleden zag ik een persbericht voorbijkomen van SIRE, met als titel ‘Laat jongen genoeg jongen zijn’. Het is vakantie, dus echt veel tijd voor persberichten geef ik mezelf niet. Liever trek ik er met partner en zoon op uit om leuke dingen te gaan doen. Dus met een half oog kijk ik ernaar en denk: niet interessant. En waarom ik het niet interessant vind is omdat ik het zo logisch vind. Natuurlijk zijn jongens, jongens, net als meisjes, meisjes zijn. Prima toch?
Dus verwijder ik het persbericht en ga door met vakantie vieren.
En ineens vallen op social media al die berichten over deze campagne mij op. Het spotje houdt de gemoederen bezig. Aangezien ik geen TV kijk, heb ik het spotje dus (nog) niet gezien. Al die berichten op social media maken mij nieuwsgierig, dus ga ik op zoek in mijn verwijderde items naar dat persbericht. Eenmaal gevonden, kijk ik naar het spotje. En ik vind daar wat van. Net als al die duizenden anderen, heb ik er zeker een mening over.
Ik heb een zoon
Ik heb namelijk een zoon. En mijn zoon mag zijn wie hij is en wat hij wil zijn. Als kleine peuter wilde hij graag met ‘schoonmaakspeelgoed’ spelen en liep hij trots door de kamer met zijn stofzuiger en stofdoek. Hij genoot hiervan, net als dat hij plezier had in zijn auto’s en treinen. Op een gegeven ogenblik wilde hij met make up spulletjes en haarbandjes spelen. Bij gebrek aan een zusje van wie hij het kon lenen, kocht ik het gewoon zelf voor hem. Dus smeerde hij zichzelf onder met make up en deed zijn haar in staartjes. Niks mis mee, laat hij zichzelf vooral goed kennen.
Wapens
Een paar jaar later was hij gefascineerd door lightsabels, zwaarden en andere wapens. Hij zocht op Youtube naar filmpjes hoe je rookbommen moest maken en ging daarmee aan de slag. Stiekem sloop hij met zijn zelfgemaakte bommen naar buiten om ze af te steken en de hele straat in een rookgordijn te verhullen. Als ik hem hierop betrapte, kreeg hij straf en moest hij naar binnen komen. De rook van zijn zelfgemaakte rookbommen is namelijk giftig en ik vond het belangrijk dat hij die les leerde. Experimenteren prima, maar het is toch mijn taak als ouder om over zijn gezondheid te waken.
Daarentegen heb ik nooit moeilijk gedaan over modderkleding en kapotte broeken. Ik was juist degene die hem stimuleerde toen hij nog klein was, door die enorme hoge plassen te fietsen en van kruin tot teen nat te worden. Geweldig toch? Maar desondanks, heb ik nooit een echt buitenspeelkind gehad. Ondanks mijn verwoede pogingen. Helaas zijn wij stadsmensen en in de stad is het toch echt een beetje anders buitenspelen dan op het platteland. In een stad moet je waakzaam blijven op heel veel dingen en is je bewegingsvrijheid, beperkt. Onbevangen in de natuur ravotten is er in de stad helaas niet bij. Je mag al blij zijn als er een klein speeltuintje in de buurt is om in te spelen.
Stoere puber
Inmiddels is hij een stoere puber. Kiest hij zelf zijn kleding uit en komt het zelden voor dat zijn T-shirt géén doodskop als afbeelding heeft. Hij heeft zijn eigen muzieksmaak ontwikkeld: Iron Maiden en loopt het liefst in een stoere leren jas. Ook prima. Dit is zoals hij nu wil zijn. Dit is zijn ontwikkeling en over een paar jaar is dat vast weer in iets anders veranderd. Volgens mij is dat onze belangrijkste taak, dat wij onze kinderen begeleiden in hun zoektocht naar zichzelf en de ontwikkeling naar een zelfstandige volwassenen. Ieder kind op zijn eigen(wijze) wijze.
Jezelf kunnen en mogen ontwikkelen, is dat geen recht voor alle kinderen? Geen enkel kind zou in een keurslijf gedwongen moeten worden. Noch jongens, noch meisjes. Ook meisjes hebben ruimte nodig om zich te ontdekken en ontwikkelen. Thuis én op school. En door de klassen steeds maar groter te maken, is het bijna een must dat kinderen zich in de klas rustig moeten houden. Misschien kan SIRE daar ook aandacht aan besteden? Iets kleinere klassen wellicht?
SIRE
Tegen de makers van het SIRE-spotje zou ik willen zeggen: Maak van jongens ‘kinderen’ en je hebt een prima spot. Laat kinderen, genoeg kinderen zijn. Jongens én meisjes. Rustige kinderen, drukke kinderen, ondernemende kinderen. En nee, het hoeft zeker niet allemaal te braaf en dat geldt óók voor meisjes!
Extra informatie
Loslaten, stel je toch niet zo vreselijk aan!
Stress en ouderschap: Is ouderschap zonder stress mogelijk?
Zo belangrijk is grenzen stellen bij je peuter
Bronvermelding
Tekst: Marion Middendorp
© Afbeelding: 123rf.com
