Schreeuwen tegen je kind, hoe kun je het voorkomen?

Wil Cats

3 jaar geleden

Schreeuwen tegen jekind, hoe voorkom je het?

Het overkomt ons allemaal wel eens, maar is het te voorkomen? Hoeveel kwaad kan het? Hoe gaan we er mee om? Kortweg: hoe hou je je geduld als het allemaal niet gaat zoals jij zou willen…

Waarom ga je eigenlijk schreeuwen?

Misschien een beetje simpele vraag, want iedereen snapt zelf ook wel dat je vooral tegen je kind gaar schreeuwen als het niet doet wat jij wilt en dan vooral als hij dit gedrag al even vertoont. Of als alles gewoon tegelijk komt en jij dus het overzicht volledig dreigt kwijt te raken. Frustratie dus. Maar wist je ook dat schreeuwen ook kan komen doordat je eigenlijk verkeerd omgaat met je boosheid? Juist als je de lat hoog legt wat betreft dit soort gevoelens, kan de boel gaan ontploffen. Hoe harder jij je best doet om toch vooral niet boos te zijn of te worden, hoe meer gespannen jij eigenlijk wordt. En daardoor zal je dus juist nog eerder ontploffen. De kunst is om goed te leren omgaan met deze gevoelens!

Leer omgaan met je gevoelens van boosheid

Je mag best boos zijn, dat is niet meer dan menselijk, dus accepteer deze gevoelens gewoon. Om er vervolgens mild mee om te gaan: dus dat is inderdaad niet schreeuwen of slaan of wat dan ook. Maar rustig uitleggen wat er aan de hand is en waarom jij er niet blij van wordt. En vergis je niet: ook hele kleine kinderen kunnen als een blad omdraaien als ze zien dat mama of papa er een beetje verdrietig van worden…

Waarom word je eigenlijk boos?

Om dit goed te kunnen doen, moet je natuurlijk in de eerste plaats weten waarom je boos wordt. Probeer dit dan ook eerst voor je zelf goed op een rijtje te hebben. Pas dan kan je het immers verwoorden naar je kind toe. Ben je te opgefokt om helder na te denken? Dan kan even tot tien tellen écht helpen!

Praat niet op afstand

Ga er nooit vanuit dat je kind je wel gehoord hebt! Wil je zeker weten dat hij (of zij natuurlijk) je gehoord heeft? Maak oogcontact! Ga vlak voor hem of haar staan en laat jouw opmerking herhalen. Zo weet je zeker dat je boodschap binnen komt! Trap niet in de valkuil dat hij toch ‘ja’ gezegd heeft, terwijl meneer met zijn snufferd ‘in’ een beeldscherm zat of geboeid met een lego bouwwerk bezig is. Gedachteloos ja of nee zeggen is zo gebeurd bij kinderen (ha, ook bij volwassenen trouwens.).

Mag je niets harder zeggen?

Uitvallen of iets luid en duidelijk zeggen zijn twee verschillende dingen. Iets luider vertellen om het goed duidelijk te laten zijn, is gewoon wat beslister praten zodat je boodschap juist duidelijker overkomt. Nu zal je dat ook niet de hele dag moeten doen, maar een keer kan juist heel verhelderend werken. Juist omdat het anders dan anders is. Maar in zo’n geval vertel je dus duidelijk wat er aan de hand is maar maak je geen verwijten en dat soort zaken. Sowieso kan je met je stem veel bereiken. Een jong kind is nog veel bevattelijker voor de toon dan wat je werkelijk zegt. Dus gebruik de klank van je stem om je boodschap krachtiger te laten zijn. Harder spreken kan dus best werken, zolang het dus maar geen schreeuwen of verwijten maken wordt.

Wat doet schreeuwen met je kind?

Natuurlijk is het niet zo dat je direct een slechte ouder bent als je eens schreeuwt. Dat overkomt toch eigenlijk iedereen wel eens. Maar ouders die veel schreeuwen tegen hun kind, maken hun kind onzeker en angstig. Dit kan zelfs zo ver gaan dat je kind tactieken gaat ontwikkelen om deze pijn niet te hoeven voelen. Zo kan hij deze boze wereld willen ontvluchten door in een fantasiewereld te gaan ‘leven’ of zich terug gaan trekken op een andere manier (lang leven de digitale wereld…?). Helaas is jong geleerd, oud gedaan en dus zal je kind hiermee ook een basis leggen voor later. Ook dan zal hij op dezelfde manier omgaan met negatieve gevoelens of zich liever willen terugtrekken in een wereld in zijn hoofd. Als je daarmee het contact met het echte leven een beetje kwijtraakt, kan je ook je eigen behoeften uit het oog gaan verliezen. Met alle gevolgen van dien. En dat is toch wel het laatste wat we willen!

En als het dan toch gebeurt?

Natuurlijk ben jij ook maar een mens en ik denk dat praktisch iedereen weleens schreeuwt uit frustratie… Is het je toch overkomen? Wees dan eerlijk en zeg sorry tegen je kind. Eigenlijk geef je hem hier een hele wijze les mee. Dat fouten maken mag, zolang je dat maar toe durft te geven! Meen wat je zegt en laat het ook voelen door even een lieve knuffel te geven! Zeg het niet voor de neus weg, want dat voelt je kind feilloos aan: ‘je zegt alleen maar wat, maar meent er niks van!’

Wat kan je er verder aan doen?

Zoals zo vaak zijn vermoeidheid en te veel stress grote boosdoeners. Probeer dit dus te voorkomen! Hier dan ook enkele tips hoe je dit doet:

Voldoende rust
Zorg dat jij genoeg slaapt. Je kind ook trouwens, want een jengelend kind werkt ook niet bevorderlijk…

Ontspannen
Leer jezelf bewust te ontspannen. Dit kan door ontspanningsoefeningen te leren of …

Fijn gevoel
Veranker een fijn gevoel. Herinner je een fijn gevoel en geef dit een naampje. Door dit regelmatig te herhalen, zal je ‘systeem’ het woord gaan koppelen aan dit specifieke gevoel (bijvoorbeeld een lekkere middag in het zonnetje in de hangmat…). Zo kan je dit naampje gebruiken om jezelf een fijn gevoel te geven, waardoor je sneller kunt ontspannen.

Vergroot je bewustzijn
Wees bewust van wat je voelt. Voel je ergernis opkomen, probeer er dan korte metten mee te maken. Afhankelijk van de situatie kan je bijvoorbeeld even uit de hele situatie stappen door even weg te lopen (indien veilig natuurlijk) of jezelf alvast te laten ontspannen.

Leer ermee omgaan
Leer omgaan met je negatieve gevoelens. Wegdrukken heeft alleen maar een tegengestelde werking. Vaak helpt het meer om ze toe te laten, maar geen bezit te laten nemen van je handelen. Doe je er niet moeilijk over, dan kan het zomaar zijn dat ze ook zo weer weg zijn. Terwijl als je je verzet ze maar in je hoofd of lijf door blijven stromen.