Relaties enzo, een diepere verbintenis

Marion Middendorp

7 jaar geleden

Ik heb meerdere relaties gehad. Altijd had ik het gevoel dat er op een of andere manier meer moest zijn, dan ik in mijn relaties kon vinden. Een soort diepere verbintenis. Steeds vond ik het niet, waardoor ik mijn relatie verbrak om verder te kijken. Ik wist dat het zou moeten bestaan, maar had ook geen flauw idee hoe het er dan uit moest zien.

Veel geleerd

In de loop van de jaren heb ik een paar redelijke relaties gehad en een paar slechte. Juist van die laatste heb ik enorm veel geleerd. Vooral hoe ik het niet moest doen. Er zaten harde leerscholen bij, gelukkig nooit met fysiek geweld maar emotioneel heb ik absoluut mijn krassen gekregen. Vooral op gebied van vertrouwen.
Voordat ik Rob leerde kennen, had ik zo’n beetje de moed opgegeven. Blijkbaar geloofde ik in een illusie die alleen maar werkelijkheid kon zijn in mijn fantasie. Ik kon er nog amper in geloven. Echter direct na onze eerste kennismaking, wist ik het. Hij was het waar ik tot nu toe in mijn leven naar had gezocht. Hij is mijn zielsmaatje, mijn andere ik.

Onafscheidelijk

Gelukkig had hij hetzelfde gevoel en vanaf de eerste date waren we onafscheidelijk. De eerste date was bij hem thuis, de tweede bij mij thuis en op onze derde date zaten we samen in een piepkleine KIP caravan. Als je dat samen zonder ruzie overleeft, overleef je alles. In die week hebben we enorm gelachen. Volgens onze campingburen, waren we continu ‘stoofpeertjes aan het maken’. Een Utrechtse uitspraak voor ‘seks’. Niets was echter minder waar, als wij de caravan lieten schudden, kwam dat door ons enorme slappe-lach-momenten, vaak om helemaal niks. Tot aan pijn in ons buik toe. Van seks was nog helemaal geen sprake. We vonden het juist beiden heerlijk om zo lang mogelijk ‘onschuldig’ van elkaar te kunnen genieten. Onbevangen, verliefd en vooral de tijd voor elkaar te nemen. Juist in het begin valt er zoveel in elkaar te ontdekken en daar is seks, slechts een klein onderdeel van.

Dezelfde humor

In de tijd daarna ontdekten we steeds meer hoeveel wij op elkaar lijken. Dezelfde humor delen, dezelfde interesses hebben en geloven in dezelfde waarden en normen. We lijken wel klonen van elkaar. Nou ja, fysiek lijken we natuurlijk voor geen meter op elkaar, maar van binnen zijn wij nagenoeg identiek. Dit valt vooral mijn zoon op, als hij er weer eens tegenaan loopt dat Rob en ik op één lijn blijven staan en ons niet tegen elkaar laten uitspelen. Het feit dat wij zoveel op elkaar lijken, kent veel voordelen. Bijvoorbeeld dat we nagenoeg nooit woordenwisselingen hebben, of ruzie. In de loop van de tijd hebben we misschien twee of drie keer een woordenwisseling gehad.

Zoveel op elkaar lijken, heeft natuurlijk ook een negatieve keerzijde. Onze minder goede eigenschappen zijn namelijk ook hetzelfde, zodat we elkaar daar niet zo goed mee kunnen helpen. Maar ook daar leren we van. Zo hebben we bijvoorbeeld geleerd dat we ’s avonds als we moe zijn, géén diepe gesprekken meer met elkaar moeten voeren. Dat kunnen we beter uitstellen tot de volgende ochtend, want ’s avonds kan daar niets constructiefs meer uit komen.

Ik ben blij met hem en ik weet ook heel zeker dat ik met hem oud wil worden. Als hij binnenkomt, gaan mijn mondhoeken gewoon vanzelf omhoog en als ik hem naar mij zie kijken, zie ik nog steeds zijn ogen stralen. Wat het precies is weet ik niet, maar ik zeg altijd: ‘Wij maken het goede in elkaar los’… en dat moet je natuurlijk nooit loslaten.

De held’re regendruppels
ze vallen op de grond
Nooit was er eens een druppel,
dat het juiste plekje vond

Nu heb ik hem gevonden
gevonden zonder smart
de druppel die toen viel
ging rechtstreeks naar mijn hart