Opmerkingen die je beter niet tegen je kind kunt maken

Wil Cats

1 jaar geleden

Dingen die je beter niet tegen je kind kan zeggen

Er zijn van die opmerkingen die je beter niet kunt maken… Ook als het om je kinderen gaat. Opmerkingen die heel onschuldig lijken, maar waarvan de uitwerking heel anders is dan dat jij bedoelde. Je kind kan zich helemaal afgekeurd voelen of er bijvoorbeeld rare ideeën op na gaan houden wat betreft jouw partner (wacht maar tot papa thuiskomt!). Uiteraard is dit lijstje zeker niet compleet, maar we geven hier een aantal voorbeelden om er eens over na te denken. En voel je niet schuldig als je er weleens iets uitflapt…dan doen we vast allemaal weleens! Maar er eens bij stil staan kan zeker geen kwaad.

Wacht maar tot papa thuiskomt!

En daarmee maak je je kind dus bang voor zijn vader. Dat is toch wat jezelf aangeeft! Want die papa van je, die zal me daar boos gaan worden op jou! Niet doen dus. Jij bepaalt of je iets wel of niet goed vindt én jij neemt dus die verantwoording op je. Die schuif je niet af op een ander (wat je hiermee wel doet) én je schildert die ander daarmee dus ook niet als de grote boeman (of -vrouw) af.

Ik ben trots op je

Maar complimenten geven is toch goed? Yep, dat klopt. Alleen moet je die wel zo geven dat je kind niet het gevoel krijgt dat hij altijd zo moet doen zodat jij trots op hem kunt zijn. Of beter gezegd: dat jouw geluk van zijn doen en laten afhangt of dat er alleen van hem gehouden wordt om wat hij doet. Je houdt altijd van hem. Zeg dus gewoon tussendoor dat je van hem houdt. En als hij iets heeft gedaan wat super goed is, dan leg je de nadruk erop dat het hartstikke goed is en dat heel fijn voor hem is. Je laat jezelf er buiten… (makkelijk gezegd, want je bent wel degelijk trots op hem!).

Je bent vervelend, je bent een oen…

Je kind doet iets wat je niet fijn vindt en jij schiet uit je slof waarbij je een zin zegt met ‘je bent’. ‘Je bent vervelend’, ‘je bent een oen’, ‘je bent ook zo onhandig’. Het kunnen zelfs niet eens verkeerd bedoelde opmerkingen zijn! Want je zegt zo snel dingen op deze manier. Maar eigenlijk zeg je daarmee dat je kind dus niet goed genoeg is. Dat bedoel je helemaal niet. Alleen het gedrag op dat moment is even vervelend of onhandig. Je kunt beter dit gedrag duidelijk benoemen en heel duidelijk aangeven dat jij er last van hebt zodat het bij jou blijft en je kind niet aangevallen wordt. Zeg bijvoorbeeld iets als ‘ik kan er niet zo goed tegen als je zo hard praat’.

Stel je niet aan

Je kind is verdrietig of boos en jij maakt het af met ‘stel je niet aan’. Hoe onbegrepen zal je kind zich voelen! Je bent al verdrietig en dan snapt je vader of moeder je ook nog eens niet. Doe je dit vaak, dan geef je dus eigenlijk aan dat verdriet of boosheid niet goed is en zal je kind dit gaan onderdrukken. Je raadt al wel dat dit allesbehalve goed is voor je kind!

Ik doe het wel weer

Het gaat even niet snel genoeg naar je zin en dus doe jij het wel weer…Wat je eigenlijk aangeeft is dat je kind het niet kan. Hij heeft jou nodig om het te kunnen doen! Maar je kind is wel degelijk in staat om het zelf te kunnen en zal juist mogen leren dat hij niet altijd anderen nodig heeft om ergens uit te komen!

Omdat ik het zeg

Je bent al die discussies zat of je hebt gewoon de tijd niet om weer uit te gaan leggen waarom je iets wel of niet wil. Dus maak je er heel eenvoudig vanaf met de opmerking ‘omdat ik het zeg’. Lekker makkelijk, maar is dat wat je je kind leren wil? Dat je gewoon je zin door kan drijven ‘omdat jij dat wil’? Leer je kind uit te leggen waarom het iets wil. En geef het goede voorbeeld. Zo ga je op een fijne manier met elkaar om en laat je elkaar in je waarde. Uitleggen waarom je iets wil of waarom iets echt niet kan maakt meteen dat je meer medewerking zal krijgen van je kind omdat het dan ook kan snappen waarom iets is.

Grote meiden of echte kerels huilen niet

Doe dit alsjeblieft nooit. Iedereen mag huilen en iedereen heeft ‘recht’ op zijn eigen emoties. Ook verdriet of huilen om pijn. Of uit frustratie. Geef je kind een knuffel en probeer erachter te komen waarom ze huilen. Praat erover en eventueel kan je speels proberen om hem of haar uiteindelijk af te leiden. Maar leer je kind nooit dat het zijn gevoelens moet onderdrukken! Leer hem of haar juist dat het er allemaal mag zijn en heel normaal is.