Op zoek naar een e-bike – De Stella e-bike

Marion Middendorp

7 jaar geleden

Al een tijdje denk ik verlangend aan de voordelen van een e-bike, maar helaas ontbrak het geld steeds. Dus verder dan dromen, kwam ik niet. Maar ik word dit jaar 50… en met mijn verjaardag in het vooruitzicht wordt mijn zoektocht de laatste tijd wat concreter. Dat wil zeggen dat ik mij goed aan het oriënteren ben wat de juiste fiets voor mij is. Een goede fiets, tegen een goede prijs. E-bikes zijn immers niet goedkoop dus ben ik informatie aan het vergaren en wil ik proefritjes maken. Net als bij de aankoop van een auto.

Iedereen heeft er verstand van

Vanaf het moment dat ik mij meer ga verdiepen in de wereld van de e-bikes, lijkt ‘iedereen’ in mijn omgeving hier ineens verstand van te hebben en word ik overladen met goede adviezen. Zo werd ik bijvoorbeeld gewezen op de ‘Stella fiets’. Deze fiets was zo goed uit de ANWB-test gekomen. Okay, goede reden om dit merk mee te nemen in mijn onderzoek. Op zoek naar informatie over de Stella fiets dus.

Geen prijzen

Al snel merkte ik dat ik op internet geen prijzen kon ontdekken van deze fietsen. Dat vind ik altijd een tikkeltje vreemd, alsof er iets te verbergen is. Ik ga bijvoorbeeld ook nooit tanken bij een benzinestation waar niet overduidelijk de prijzen te zien zijn. Je weet gewoon dat je dan de hoofdprijs moet betalen. Dan rij ik liever even door naar een ander station waarbij ik het wel gelijk kan zien.

Telefoontje

Maar goed, de Stella e-bike kwam blijkbaar goed uit de test van de ANWB – dat klinkt betrouwbaar – dus ik besluit het merk toch een kans te geven en vraag online een brochure aan. Niet lang daarna werd ik gebeld door Stella. Een vriendelijke stem vertelt mij dat de brochure naar mij onderweg is maar dat ik ook een afspraak kan maken om de fiets te testen. ‘Graag! Waar moet ik dan zijn?’ Nou gewoon op mijn eigen adres. Stella komt met een flink aantal fietsen bij potentiële klanten langs. Dat is prettig. Zeker voor iedereen die het erg druk heeft. En wie heeft dat nou niet.

Proefrit

Vandaag was dus die proefrit. Een jongeman belt aan en ik doe open. Eigenlijk wil ik gelijk met hem mee lopen naar zijn busje vol fietsen. Ik wil immers proefritjes maken! Hij wil dat nog niet. Eerst wil hij samen in de brochure een paar fietsen bekijken. Ook goed. Maar liever niet te lang, want zoveel tijd heb ik nou ook weer niet. En ik popel natuurlijk om te fietsen!
Gelukkig duurt het inderdaad niet te lang en schijnt hij binnen een paar minuten genoeg te weten. Fijn. Kunnen we dan nu gaan fietsen?

Wat een heerlijke fiets!

Hij haalt een fiets voor mij uit het busje en ik kruip erop. Heerlijk die lage instap! En ik kan niet anders zeggen dan dat de fiets heerlijk fietst! Ik worstel heel even met de versnellingen, die net de andere kant op gaan dan ik gewend ben, maar dit los ik snel op. En ‘wauw’ wat heerlijk die extra stuwkracht! Ik zoef over de weg, voel de wind door mijn haren wapperen, mijn knieën niet klagen en geniet van het gevoel van vrijheid. Veel te snel ben ik weer bij het busje terug. Ik heb genoten en ik ben enthousiast.

Kan ik nu de volgende fiets proberen? Ik merk dat de verkoper daar niet heel happig op is, volgens hem fietst die andere fiets gewoon hetzelfde. Heeft alleen wat minder versnellingen. Oh. Nou ja, dan niet. En dan even over de prijs…

Onderhandelen

En dan begint het. Natuurlijk wil ik weten wat de fietst kost en of daar nog iets over te onderhandelen is? Ik vraag hem mij een goede offerte toe te sturen, zodat ik deze uiteindelijk kan vergelijken met de andere fietsen die ik nog wil gaan testen.

Hij wil 1599 euro, voor de fiets die ik in mijn handen houd. Eigenlijk is dit wat boven mijn imaginaire budget. Ik krijg er dan wel een goede accu bij en fietstassen. Maar ja, dat vind ik nou net weer niet zo belangrijk. Ik had het leuker gevonden als er iets van de prijs was afgegaan. Ik probeer nogmaals hem zover te krijgen mij een scherpe offerte toe te sturen. Maar dat kan niet. Ik moet hier en nu beslissen. Hij kan nu een scherpe prijs neerleggen – welke ik dus niet zo scherp vind -, maar als hij wegrijdt niet meer. ‘Ja maar, dit is de eerste e-bike waarop ik zit. Geen wonder dat ik hem heerlijk vind fietsen. Ik wil nu nog geen definitieve bestelling doen, ik wil hem graag vergelijken met andere modellen. Kun je me niet gewoon een offerte sturen, die ik dan kan meenemen in mijn uiteindelijke beslissing?’ ‘Nee. Want er moet nu getekend worden en een aanbetaling worden gedaan.’

Pardon? Ik krijg ineens allerlei visioenen uit het verleden in mijn hoofd, toen ik voor een soortgelijke keuze stond. Alleen toen ging het over het dubieuze timesharring. Gelukkig nooit ingetrapt, want als je mij voor het blok zet (of in de hoek) is het bij mij standaard al-tijd N-E-E.

Hij kijkt wat beteuterd. ‘Had u het voor 1300 euro wel gedaan?’

Geen Stella dus

Misschien werkt het voor de ANWB, maar voor mij werkt dit zeker niet, hoe lekker de fiets ook reed. Dit soort gesprekken voelt als een mes op mijn keel, niet transparant en daardoor onbetrouwbaar. Ik wil rustig over dingen kunnen nadenken, prijzen vergelijken en testritjes maken. Heeft ook iets met voorpret te maken. Net als bij een auto. Het is immers geen pond suiker en als ik tot een aanschaf over ga, wil ik daar volledig achter kunnen staan.

Binnenkort vervolg

Binnenkort heb ik wederom een proefrit. Dit keer gewoon in Den Haag bij een fietsenwinkel. Eentje die heel transparant alle prijzen online heeft staan. Niks spannends, geen verrassingen en hopelijk zonder verkoper die een mes op mijn keel zet. Wordt vervolgd dus…

Tot gauw!

PS: Wie van jullie heeft al een e-bike en daar goede/minder goede ervaringen mee? Ik hoor jullie tips heel graag!