Maandagochtend kwart voor zes

Mirna Dijkstra-Timmer

7 jaar geleden

Het is maandagochtend kwart voor zes en de wekker van man gaat af. Gelukkig, ik hoef nog niet! Maar helaas, slapen terwijl ik weet dat ik er ook bijna uit moet, werkt niet zo goed. Ik draai me nog een keer om en kijk af en toe op de wekker om te zien hoeveel tijd ik nog heb. Tussen het wekkerkijken door doezel ik af en toe nog even in slaap.

Douchen

Rond kwart over zes hoor ik de eerste geluiden uit de kamer naast de onze komen. Ons kleintje is wakker. Ik besluit uit bed te gaan en nog snel even onder de douche te stappen, kan nog net! Terwijl ik onder de douche sta, hoor ik de deur van de andere slaapkamer open gaan. Dochter is wakker en komt kijken wat ik aan het doen ben.
‘Mam, mag ik ook douchen?’
‘Nee, daar hebben we geen tijd voor en je hebt gisteravond al gedoucht’.
Mijn antwoord wordt niet erg gewaardeerd, maar oké…

MAMA!

Meer dan een paar minuten douchen zit er niet in, want de kleinste roept inmiddels al ‘MAMA!’ Ik kleed me gauw aan, borstel mijn haar en haal zoon uit bed. Ook oudste zoon is inmiddels wakker geworden en komt bij zijn broertje kijken. Ik zet de jongste op de grond en met z’n drieën gaan ze spelen. Fijn! Nog even tijd voor mij om mijn haar te föhnen.

Geschreeuw en gegil

In een mum van tijd hoor ik geschreeuw en gegil boven het geluid van de föhn uitkomen en moet ik toch echt even gaan kijken wat de kinderen uitspoken. Het blijkt niet te gaan om ruzie, maar om mateloos enthousiasme… Fijn dat ze het zo leuk met elkaar hebben, maar nu al??
‘Kan het wat zachter jongens? Het is nog niet eens zeven uur, de hele buurt slaapt nog’ (Dit heb ik inmiddels zo vaak gezegd dat dochter soms vraagt of de buren nog slapen of dat ze lawaai mag maken.)
‘Ja, mama’.
Als ik bijna klaar ben met föhnen hoor ik weer gegil; nu wel ruzie! Geen idee wie het gedaan heeft en ook geen zin om zo vroeg in de ochtend al een schuldige aan te wijzen.
‘Ga allemaal maar even alleen spelen. Lees maar een boekje ofzo. En wel zachtjes doen he!’

Karatetrap

Natuurlijk gaan ze niet rustig een boekje lezen en klieren ze nog even verder totdat ik klaar ben. Dan is het tijd voor de kinderen om kleren aan te doen. Ik geef ze de opdracht zelf alvast te beginnen, terwijl ik de jongste aankleed op de commode. Deze dreumes heeft slaan en schoppen ontdekt en ik heb voordat ik goed en wel wakker ben al een karatetrap te pakken. Ik leid hem af met ‘hoofd, schouders, knie en teen’ en zo blijft het gelukkig bij één trap.

Aankleden!

Eens kijken hoever de andere twee inmiddels zijn. Hmmm, iets minder ver dan ik gehoopt had, maar ik zal niet klagen, want de pyjama’s zijn bijna uit!
‘Mama, wil je me helpen? Ik ben zo moe’
‘Als jij je pyjama verder uit doet, help ik je met aankleden’, zeg ik tegen de oudste terwijl ik zijn zusje eerst help met aankleden. Kleren aan, haren kammen, staartjes maken, gel in de kuif, gezichtjes wassen en door… Naar beneden.

Ontbijt

Elke dag ben ik blij dat we de tafel al dekken voordat we ’s avonds naar bed gaan, dus we kunnen zo aan aanschuiven. Nog even alles uit de koelkast en we kunnen gaan zitten. Ik schenk bekers vol melk, vraag iedereen wat ie op zijn of haar brood wil, schil nog even het fruit voor mee naar school, smeer voor de jongste nog een tweede boterham, want de eerste is al op. En tussendoor probeer ik zelf nog iets naar binnen te werken.

Het is gelukt!

Iedereen klaar? Monden en handen schoon? Nog even spelen voordat we naar school vertrekken. Jongste gaat even in de box, dus ik kan nog even mijn tanden gaan poetsen en de tafel opruimen. En dan ineens is het vijf over acht en hebben we nog tien minuten voordat we moeten gaan. De kinderen moeten nog tanden poetsen, alle schoenen en jassen moeten nog aan. Dus opschieten maar weer!
En dan, een kwartiertje later, lever ik twee kinderen af op school en fiets ik met de derde terug naar huis. Het is weer gelukt! Als we thuis komen gaat ons kleintje lekker spelen en neem ik nog maar even een kopje thee. Nu even rustig aan de rest van de dag beginnen…