Een anonieme klaagmuur, omdat iedereen wel eens zijn hart wil luchten
Een anonieme klaagmuur. Of je nou zwanger bent, net bent bevallen, een peuter, schoolkind of puber hebt rondlopen, soms is het moederschap of vaderschap net niet wat je ervan had verwacht. Zwangerschapskwaaltjes zijn soms heftiger dan alleen maar ‘vervelend’, babygehuil kan soms door merg en been gaan als het – voor je gevoel – al uren duurt, een dwarse peuter plak je soms het liefst achter het behang bij de honderdste ‘nee’ van die dag en pubers plak je soms het liefste achter het behang.
Hoofd in de wolken
Volgens iedereen hoor je met je hoofd in de wolken te lopen maar je merkt dat dit niet altijd mogelijk is. Natuurlijk houd je zielsveel van je kindje of die baby in je buik, maar soms een ietsiepietsie minder.
Brok ellende in je lijf
Zit je met een brok ellende in je lijf of hoofd, of wordt je keel letterlijk dichtgeknepen door ingehouden verdriet, woede of frustratie: lucht dan anoniem je hart op onze klaagmuur. Of lees de reacties die andere moeders en vaders hier al hebben achter gelaten. Die soms precies tegen dezelfde emoties of onmacht aan lopen als jij. En wat een verademing is het, te lezen dat je niet de enige bent! Dat lucht nog eens op!
Even anoniem je hart kunnen luchten, zegt niets of je wel of niet genoeg van je kindje houdt. Een moment van stoom afblazen lucht op, de herkenbare klaagzangen van anderen bieden troost. Even klagen maakt je géén slechte vader of moeder. Je zal zien, dat je niet de enige bent. De klaagmuur biedt jou de gelegenheid om je gedachten te verwoorden en je gevoelens te uiten, zodat dingen niet zwaarder gaan wegen wanneer je er mee doorloopt. En eenmaal je gal gespuwd, kun je het leven weer met een glimlach aan!
Spelregels
Je mag over alles en iedereen klagen maar houd het beschaafd. Grof taalgebruik, discriminerende en/of seksueel getinte teksten zullen door ons niet worden geplaatst. Je klaagzang en/of geheim dient echter te allen tijde een relatie te hebben met je zwangerschap(swens), baby, peuter, kleuter, schoolkind, puber of ouderschap in het algemeen, in de ruimste zin van het woord.
1042 berichten.
Geen klaagzang, maar hier twee prachtige kindjes (0 en 2) waar ik niets, maar dan ook helemaal niets over te klagen heb. Als er iets te klagen is, kijk ik naar mezelf. Wat doe ik zelf verkeerd? Een keer somberen kan geen kwaad, maar als ik onderstaande berichten lees, zou ik toch echt hulp zoeken!!
Absoluut normaal maar vreselijk irritant!!!!!
plak ze achter het bahang
Ik snap nooit waarom al die ouders zich van alles laten aanpraten waar ze helemaal geen zin in hebben. Jij bent de baas over je kind. Als jij dat niet wilt dan gebeurd dat niet en als ze het er niet mee eens zijn dan hebben ze pech. Goede familie en vrienden hebben daar begrip voor.
Dat vind ik wel een beetje overdreven om je kind hiervoor te laten onderzoeken. Dit is "normaal"gedrag wat bij de peuterpuberteit hoort. Het is ook afhankelijk hoe je hier zelf op reageert, voedt je je in zijn negatieve gedrag dan zal het alleen maar erger worden... Dus maak je geen zorgen, het gaat over!!! Ik spreek uit ervaring!! Heel cliché, ik weet het... Maar het is wel zo..
Niet vervelend bedoelt maar als ik dit lees kan ik alleen maar denken: dat is toch geen normaal gedrag voor een kindje van 2? Ik wil niet de psycholoog uithangen maar ik zou toch eens laten onderzoeken wat er met je kindje kan zijn. Ik denk dat jij en je kindje hier beide baat bij hebben.
Ik word niet goed van mijn peuter van 2,5 jaar! Vanochtend was ze weggelopen, het schoolplein af en daar stond ze op de stoep klaar om een drukke weg over te steken! Gelukkig was er een oplettende ouder. Maar serieus, hordes vaders en moeders lopen die school uit en niemand die even denkt: oh, een peutertje zonder papa of mama, hier klopt iets niet?! Ik moet ogen in mijn kont hebben geloof ik want peuter is weg voor ik het in de gaten heb, wil ik even rustig afscheid nemen van kleuter in de klas en dat lukt dan weer niet. Altijd de verkeerde kant op rennen, wegrennen, dingen openmaken in de supermarkt, op de grond gaan liggen, tegenstribbelen......en dan nog een gezellige kleuter in huis die haar zusje om de haverklap omver duwt. En die net twee pakken vleeswaar en een blok kaas heeft zitten wegvreten. Ik ben het moeder zijn ff helemaal zat en wat mij betreft kunnen ze met de muziek mee.
Te ruw spelen of bijten is geen spelletje. Je kindje denkt straks dat dit normaal is.Jullie krijgen hier grote problemen mee.
Niet alles loopt zoals we ons voorstellen helaas. 🙁 En dat is zeker iets wat we moeten accepteren! Accepteren betekent er vrede mee hebben en als je vrede hebt zou je eventueel de volgende stappen kunnen ondernemen. Om ook even te kunnen klagen. Mijn zwangerschap was totaal onverwachts. Ik was er zeer blij mee en mijn man daar kon ik het niet duidelijk (toen) van aflezen. Mijn zwangerschap zelf was pijnloos, goed verlopen. mijn verwachtingen waren teleurstellingen. Ik hoopte vertroeteld te worden, aandacht te krijgen kortom me eens voor de verandering een prinsesje voelen. Helaas! We woonden destijds in een studio van ongeveer 30 m2 geen kamers.(oud met kachel niet een gezond omgeving voor een baby) Het was ons gelukt een huis te kopen maar voor het gebouwd en opgeleverd zou worden zou mijn kleine rond de 6mnd zijn. We konden bij mijn peetoom terecht tot het huis opgeleverd zou worden.(Waar mijn broertje ook inwoonde) De dag kwam ik bevallen. Naar mijn peetoom en de volgende dag was het al raak ruzie met mijn broertje(wat ik al verwachte) Wat ik niet wist was dat hij er nog erger aan toe was als ik dacht(psychisch ziek zijn)Woede aanvallen etc. Hij dreigde de volgende dag al na een kleine ruzie met dingen die ik hier ook niet eens wil neer zetten. Die avond mijn vriendin gebeld en we konden daar blijven zolang het nodig zou zijn. Maar helaas dat was ook te mooi om waar te zijn.(ik begreep het wel hoor) Ze hebben zelf ook een gezin en har man is ook nog eens gastouder thuis. Na 2 maanden begonnen de vragen al of we niet een andere optie konden zoeken. Gelukkig wel gevonden. (maar daar waren ze ook niet hygiënisch) We hadden dak boven ons hoofd en daar ging het om! Inmiddels 4 x verhuisd na de bevalling. Niet bepaald een leuke kraamtijd! En mijn moeder ja die liet me stikken die stond achter mijn broertje. En schreeuwde die avond(de avond van de ruzie) tegen mij. Hallooo heb net een bevalling achter de rug. Inmiddels is mijn zoontje bijna 11 maanden. Gelukkig voor mijn zoontje we zijn in ons eigen huis. Maar helaas voor mij ben ik met een man waar ik niet mee wil zijn. We hebben niks met elkaar behalve een huis en een zoon. We hadden nooit wat met elkaar. Waarom ik niet eerder weg ben gegaan bij hem? Ik was te onzeker en laf! Ik had geen baan en hij had me(toe was ik 22) voor mij gevoel mij gered van mijn familie. Op mijn 15 besloten mijn ouder naar het buitenland te verhuizen. En ik ben eerst ontvoerd voor ik daar ook belandde. Het was gen pretje om ineens van je vrijheid beroofd e zijn! Op mijn 22 mocht ik pas buitenshuis werken. En leerde ik mij ook kennen die daar op vakantie was. Hij wilde met mij trouwen en had een ticket voor me gehaald naar Nederland. Ik ben met hem getrouwd en mee naar Nederland gegaan. Ik had gelukkig mijn Nederlandse paspoort nog. Kortom nog steeds ongelukkig getrouwd. We hebben geen enkele intimiteit met elkaar. Het is 1 x in de 6mnd of zo als dat al niet te veel is voor hem! Ik zit nu echt in een benarde situatie. Ik ben dolgelukkig met mijn zoon en hou zielsveel van hem ! Ik kan nu echt geen kant meer op. Ik denk aan mijn zoontje en zijn stabilieit
Nou, eindelijk even een beetje herkenning!! Ik heb 2 kinderen, een zoon van 4 en een meisje van 2. De oudste heeft misschien adhd/en of autisme, het is de hele dag strijd en we zitten vol in de onderzoeken. Het is een draak thuis, iedere dag wel ruzie. Geen een dag loopt nog normaal, iedereen praat maar over het kind dit en het kind zus! En mama?? Die moet alles maar accepteren zoals het is, ik zit er doorheen. En mijn dochtertje?? Die begint nu ook al, overal weglopen, druk, steeds schreeuwen en dus overdreven fel met alles. Mijn man vind dat ik ermee moet leren leven en het allemaal niet zo serieus moet nemen... Tja ik had het me anders voorgesteld allemaal. Een leuk gezinsleven, en wat heb je?? Dag in dag uit problemen, een zoon die niks leuk vind. En daarbij ook nog een omgeving die je niet begrijpt zoals schoonloeder!!
Mijn dochter is bijna 2, maar het is zo'n driftkop!!! Ik vind het moeilijk om met mijn eigen kind om te gaan... Voorbeeld: Ze heeft een poppenwagen en als deze omvalt wordt ze zo kwaad dat ze zichzelf begint te slaan en gaat keihard gillen. Ik denk dan, zet gewoon de kar weer rechtop en doe normaal!!! Maar bij mijn kind werkt dat blijkbaar niet zo... Ik kan haar soms wel achter het behang plakken, dan erger ik me aan mijn eigen kind... Voel me soms zo'n slechte mama!!
een rustige manier dat je het erg raar vind wat je kind doet (kinderen vinden het niet leuk om raar gevonden te worden). Beloon het goeie gedrag, hoe klein het ook is. Dat kan met een compliment, een aai over de bol, een kus, een koekje (maar dan niet elke keer 😉 ) maar niet meteen met een cadeautje. Tis even volhouden hoor, je moet een patroon doorbreken.
Bij elkaar blijven voor je kind is het slechtste wat je kunt doen. Je kind zal de spanning tussen jou en je partner voelen. Kies voor jezelf (je geeft aan dat je baalt van dit leven) en daarmee ook voor je kind. Wie weet komt die leuke bonuspapa voor je kind dan vanzelf. Sterkte!
Ok ook even m'n geklaag kwijt kunnen: mijn dreumes van 19 maanden is net ziek geweest en kan nu alleen nog jammeren om alles... Hij loopt met een snotneus en ik heb geen zin m te verschonen. Ik ben een slechte moeder, maar kan ook niet zonder dit bengeltje. We zitten ook nog steeds in pyjama en al weer bijna lunchtijd! Zo gaat dat nu zo vaak. Ik zit nu overspannen thuis zonder werk en nu vindt manlief dat ie niks meer hoeft te doen behalve vuilnis buiten zetten, immers hij heeft een belangrijke stressvolle baan, grrrrrrrrrr! En ook al is het een hele slechte timing: m'n eierstokken rammelen weer. Hoe moeten we het volhouden?
Ik word helemaal gek van dat genee!! Het lijkt wel of er geen ander woord kan uitkomen!
jezus, ik voel me zooooooooo verrotte eenzaam.....schatjes van kinderen en een lieve man-die wel altijd weg is-daar zit je dan weer.. Oppas heb ik niet, familie die met mij uit willen ook niet, vrienden niet meer. Elk geluk moet een keerzijde hebben blijkbaar, jezus.
ff klagen over de klagers Klagen is prima maar bedenkt wel als je gezonde kinderen hebt kun je misschien een beetje hulp bij de opvoeding zoeken. Via CB. Met goede tips kom je een heel end en laat je niks door opa'en oma's inschudden. Natuurlijk doet je kind anders bij opa en oma. Daar heeft hij/zij ook de volle 100% aandacht en thuis moet er meestal nog was/strijk enz. En thuis durf je als kind meer.
dit is een klaagmuur over je kids dus mogen we lekker klagen wat we willen. en bij het cb hoef je niet aan te komen hoor,als hij een keer zijn dag niet heeft of als hij tegen alles nee zegt want dan krijg je te horen tja dat hoort erbij he...tuurlijk hoort dat erbij maar dat wil niet zeggen dat je er elke dag tegen kunt en daarom kunnen we hier ff lekker anoniem klagen.
mijn zoon van 3,5 verzette zich vanavond toen ik zei nadat hij in een leuke disney film zat, we gaan in bad en daarna mag je verder kijken dat wilde hij niet en al hevig huilend spartelend en vooral volhoudend ging hij niet in bad toen zei ik dan of niet in bad dan naar bed. toen zei hij dat hij me streng vond en dat hij verdrietig was. Doe ik het dan ook nooit goed als moeder????
Moet volgende week weer beginnen met werken na mijn verlof. Heeft mijn werkgever tegen alle afspraken in ervoor gezorgd dat ik de tweede week 3 dagen lang extern aanwezig moet zijn voor de coördinatie van een evenement (waarvan twee avonden tot laat). Ik ben niet bij de voorbereiding geweest (lekker handig, maar niet heus) en degene die mij vervangen heeft mag lekker op vakantie (dus geen achtervang..) Verder baal ik ervan dat er geen goede vervanging is geregeld voor mijn staffunctie, terwijl een van de fee earners op ons kantoor voor erg veel geld is vervangen door iemand die ook nog een paar weken blijft als zij weer terugkeert.
Heerlijk dat ik even zomaar kan klagen zonder dat mijn kinderen weten dat ik het ben. Ik word gek van altijd weer oppassen. Zijn het de kinderen niet van mijn zoon dan komt mijn dochter wel weer met de vraag: Mam wil je dan en dan en dan oppassen? Ja en dat is buiten de vaste oppasdagen. Je wilt nee zeggen nu niet maar..... je zegt toch weer ja.
mijn dochter van 2 doet tegenwoordig alleen nog maar dreinen slaan spugen en onder geen beding eten
ik wordt gek van de peuterspeelzaal, mijn bijna driejarige meid, is rustig lief en zal niet snel aandacht opeisen, dus krijgt ze die ook niet. Het verschil met thuis en daar is zo groot, overal kletst ze iedereen de oren van het hoofd, maar daar is ze stil zo stil. En dat allemaal omdat een leidster het niet aankan en niet wil veranderen want ZIJ DOET HET GOED. Verdorie ik wordt daar heel erg pissig van en neem na de zoveelste keer proberen te praten en alleen maar te horen te krijgen dat het wel weer goed komt toch echt andere actie
Ik hou supersupersuperveel van mijn dreumesmeisje, maar ik kan inderdaad best snappen dat je wel eens blij bent dat je kunt gaan werken. Ik zou het liefst de hele dag leuke dingen doen met mijn dochter, maar ja de was boodschappen koken dan? En daar kunnen die kleintjes niet zo goed tegen. En er zijn wel eens van die dagen dat je ze wel eens achter het behang kunt plakken ja! En dan komt ook nog eens je man thuis, al chagrijnig omdat het ten niet op tafel staat en dan nog een heel verontwaardigend rondkijkend door het huis heen: zo en wat heb jij gedaan vandaag dan??? AAAArgh die plak ik ook nog eens achter het behang. Nee ik lig de hele dag op de bank tv te kijk
nu al 3 weken geen nacht geslapen, mijn dochter van 15 maanden word minimaal 6 keer per nacht wakker..en vanaf 4 uur klaar wakker. Sta er alleen voor dus zit er nu echt totaal doorheen..
mijn dochter van 3 maanden slaap nog steeds niet door. als ik geluk hebhoef ik er maar 1/2 keer per nacht uit, vaak is het 5/6 keer, en als ik pech heb is het 10/11 keer. Begin het nu toch echt wel moe te worden, wil zo graag ook eens een keer doorslapen. Mijn man hoort haar niet en slaapt de hele nacht door, terwijl ik er steeds uit kan. Ik wil slapen.
Ik werd uitgenodigd om met mijn nieuwe collega's mee te gaan op personeelsuitje, een heel weekend weg. Ja moet je doen schat werd er door mijn man geroepen. Nu is het bijna zover, moet hij toch weer weg. Kan ik weer oppas regelen voor onze 2 kinderen. Ik heb soms het idee dat er wel erg makkelijk over gedacht wordt. Ik heb toch geen kinderen om er anderen mee op te zadelen. Toch heb ik besloten lekker weg te gaan, sinds 4 jaar eindelijk een weekendje voor mezelf, heeeeeerlijk.
waar ik even over wil klagen is over mijn peuterpubertje van ruim twee die op dit moment niet normaal kan praten maar alles schreeuwt. zowel thuis als op openbare plaatsen. gek word ik ervan. en dan nog inderdaad die oma's die zeggen doet hij bij mij nooit, en al die afkeurende blikken van vreemden op straat. zij weten niet dat hij eigenlijk superlief is, alleen dat schreeuwen...
help ik wordt gek van me kind ik kan niks alleen doen of er wordt rotzooi getrapt is dat de chinese mentaliteit nou dan hadden we voor een andere land gekozen dat weet ik wel
Ik moet het even van mijn hart gisteren moest ik eigenlijk werken maar had echt geen zin...dus heb ik mijn kleintje naar de oppas gebracht en heb ik lekker de hele dag niks gedaan...jeetje wat geniet je daar dan even van! Ik kan er weer even tegen aan!!!
