Een anonieme klaagmuur, omdat iedereen wel eens zijn hart wil luchten
Een anonieme klaagmuur. Of je nou zwanger bent, net bent bevallen, een peuter, schoolkind of puber hebt rondlopen, soms is het moederschap of vaderschap net niet wat je ervan had verwacht. Zwangerschapskwaaltjes zijn soms heftiger dan alleen maar ‘vervelend’, babygehuil kan soms door merg en been gaan als het – voor je gevoel – al uren duurt, een dwarse peuter plak je soms het liefst achter het behang bij de honderdste ‘nee’ van die dag en pubers plak je soms het liefste achter het behang.
Hoofd in de wolken
Volgens iedereen hoor je met je hoofd in de wolken te lopen maar je merkt dat dit niet altijd mogelijk is. Natuurlijk houd je zielsveel van je kindje of die baby in je buik, maar soms een ietsiepietsie minder.
Brok ellende in je lijf
Zit je met een brok ellende in je lijf of hoofd, of wordt je keel letterlijk dichtgeknepen door ingehouden verdriet, woede of frustratie: lucht dan anoniem je hart op onze klaagmuur. Of lees de reacties die andere moeders en vaders hier al hebben achter gelaten. Die soms precies tegen dezelfde emoties of onmacht aan lopen als jij. En wat een verademing is het, te lezen dat je niet de enige bent! Dat lucht nog eens op!
Even anoniem je hart kunnen luchten, zegt niets of je wel of niet genoeg van je kindje houdt. Een moment van stoom afblazen lucht op, de herkenbare klaagzangen van anderen bieden troost. Even klagen maakt je géén slechte vader of moeder. Je zal zien, dat je niet de enige bent. De klaagmuur biedt jou de gelegenheid om je gedachten te verwoorden en je gevoelens te uiten, zodat dingen niet zwaarder gaan wegen wanneer je er mee doorloopt. En eenmaal je gal gespuwd, kun je het leven weer met een glimlach aan!
Spelregels
Je mag over alles en iedereen klagen maar houd het beschaafd. Grof taalgebruik, discriminerende en/of seksueel getinte teksten zullen door ons niet worden geplaatst. Je klaagzang en/of geheim dient echter te allen tijde een relatie te hebben met je zwangerschap(swens), baby, peuter, kleuter, schoolkind, puber of ouderschap in het algemeen, in de ruimste zin van het woord.
1042 berichten.
En nog zo iets: knoeien bij het drinken, een spuugje na het drinken, spontaan toeschieten als ik de compressen vergeten ben... ZOdra ik schone kleren aan heb, gaat het mis. En ik heb maar zo weinig kleren die passen. Vanmorgen zei dochtertje (3,5 jr) je ruikt naar *** (broertje). Lief bedoeld, maar mama baalt ervan!
Hm.. tja..Schoonouders..Die van mij zijn dan ex schoonouders maar heb nog wel een aardig contact met de vader en krijg dus zijn ouders er bij.Soms wou ik dat ik geen contact met ze had.Krijg het idee dat ze me in de gaten houden en ze vinden altijd wel een manier om de kleine te kunnen zien.Word er gek van!! En de vader kiest steeds partij voor zijn ouders..Ze bedoelen het niet zo en bla bla bla..Ze moeten van mijn kind afblijven en ik bepaal zelf wel wanneer mijn kind een keer daar heen gaat.. NIET HUN!! En kom je daar met je goede fatsoen op verjaardag dan hebben ze alleen maar oog voor de kleine..Zit je daar voor jan lul. Dat doe ik dus ook niet meer.. Op het moment zit ik er aan te denken alle banden te breken en lekker ALLEEN te genieten van mijn kereltje.
We hebben zoveeeeeel ruzie sinds onze zoon is geboren! Soms zie ik het niet meer zitten, maar we MOETEN ervoor vechten.
allemaal leuk en aardig hoor zo'n man... toen ik zwanger was wou die alles doen voor me en nu sta ik er helemaal alleen voor.. ik geef flesvoeding dus hij kan het best een keer van me overnemen maar zelfs als ie thuis is en ik even bijslaap geeft hij de fles niet eens... en met moeite van bed af kunnen komen... nee wat krijg ik dan.. ik heb weekend hoor doe jij het maar... wat heb ik dan... ik ben huisvrouw en werk in principe de hele dag door zit geen moment stil en nog zeggen dat ik niet zoveel doe.... bah en hij wil een tweede nou echt niet....dan zal ie eerst even moeten veranderen... het mooiste van alles is dat wij een prachtzoon hebben en hij zo'n ideaal kind is.. slaapt al sinds de eerste nacht door.. huilt niet veel...is altijd vrolijk... nou wat is er dan een kleien moeite om even je zoon wat aandacht te schenken... en toch lacht ie naar papa..soms zou ik willen dat hij juist in zijn armen de boel bij elkaar krijste....
Ben nog niet eens een kersverse moeder en nu al klagen!! Ik ben bijna een week over tijd en mijn hele buik zit onder de tijgerprint van de striae!! Nog erger is dat ik helemaal gestoord word van de jeuk hieraan. Lief kindje, kom er nou eens uit!!! Al was het alleen maar om mijn arme buik te laten genezen!!!
Moeders! Ik vind dat jullie niet zo moeten klagen over te weinig tijd hebben voor jezelf!!!! Dat weet je als je kinderen krijgt, dan moet je je eigen ik even een jaar opzij zetten en er voor de volle 100% voor je kindje zijn. Daar heb je later zelf profijt van als je sowieso het eerste jaar er altijd voor je kindje bent. En nee, dan kun je niet te pas en te onpas naar de kapper,schoonheidsspecialiste of een dag gaan winkelen... Kom op zeg! Als je je eigen ego niet even opzij kan zetten voor je eigen kind, waarom begin je er dan aan?
Ik ben verliefd op mijn eigen kleine meiske. Ze is een vrolijke pretletter van 11 maanden, ze ontwikkelt zich goed, fietst met gemak door tandjes en prikken heen. Loopt inmiddels en is leergierig. Maar ik ben ook zo moe... moe van al het gezeur. Toen m'n meisje 3 maanden was werd haar opa, mijn schoonavder ziek en een maand later overleed hij. Sindsdien wordt alles overschaduwt door verdriet en gezeik. De familieperikelen komen me m'n strot uit. Ik wil zo graag van haar genieten. Nu begint haar vader ook nog over een 2e, maar ik kan het nu al bijna niet bolwerken. Hij heeft ook makkelijk praten. Ik moet 9 maanden lang m'n eten weer binnen zien te houden, de bevalling doorstaan, de doorwaakte nachten bolwerken en dan ook nog even het huishouden doen, met een baan van drie dagen. M'n haar is bij bosjes uitgevallen dankzij die geweldige zwangerschapshormonen, ik heb altijd hetzelfde knotje in, m'n huid is vlekkerig en gepukkeld. Ik voel me verschrikkelijk onaantrekkelijk.... En toch...als m'n meisje naar me lacht....dat helpt wel, maar vaak maar voor even....
Ik voel me zo schuldig als ik mijn geduld verlies tegen de oudste (ontzettend lieve, maar puberende peuter van 2,5) doordat ik 's nachts weer in de weer ben geweest met de jongste. Eerst waren het de vele voedingen, dan zijn het krampjes, verkoudheden, buikgriep, tandjes...er lijkt altijd wel een reden, maar doorslapen ho maar en ook overdag vaak veel behoefte aan rondgewiegd worden. En dan weer het schuldgevoel dat zo'n kleintje eigenlijk minder aandacht krijgt dan haar zus kreeg als baby omdat ze de tweede is. Ze heeft toch recht op al dat lichaamscontact en wiegen? Maar ik ben uitgeput...en wordt heen en weer geslingerd tussen schuldgevoel en boosheid omdat het me niet lukt een " rustig" schema na te leven...waar is mijn "intuitie" nou?
over me schoonmoeder ik word zo gek van haar steeds dat gedoe met me dochter ze doet steeds of ze van haar is en als ze dan samen met haar is mag ze ook alles ze is echt gek dat mensen echt een raar mens vind het leuk dat lacey in der shirt zit met der handen enz ik vind dat allemaal niet kunnen sorry moest het ff kwijt word der zo gek van
ik ben net oma geworden sinds twee weken maar ik kom te veel vind mijn schoondochter , ik kom om de andere dag of om de twee dagen ff kijken dat is te veel blijkbaar
waarom denken mannen altijd zo makkelijk over het opvoeden van een kind?? ik heb een dochter van bijna 9 maanden,werk 4 dagen doe daarnaast nog het huishouden en alles!! en hij maar klagen dat ie zo moe is als ie uit het werk komt,JA en ik DAN?? blijkbaar moeten wij moeders maar door kunnen gaan!! dit leidt regelmatig tot ruzie's maarja we moeten er even doorheen! en hopen dat ie toch gaat inzien dat ik niet alles alleen kan! en hulp nodig heb van hem!!
mijn dochtertje , nu 2 maanden jong , heeft het de laatste tijd een beetje moeilijk met haar voeding en wil enkel bij mij of bij papa in slaap vallen overdag. 's nachts en 's namiddags is er geen probleem, tussendoor ligt ze constant bij ons, zelfs niet in haar park te krijgen... best lastig, zeker als je nog zoveel ander werk hebt om te doen zoals poetsen en koken en zo. je kan het wel even laten liggen maar dat moet toch eens opgeruimd raken. daarvoor is er de papa natuurlijk, als die tenminste niet begint te zagen dat ze nu net bij hem in slaap is gevallen, en ik wil stofzuigen.... komt ruzie van en ons prutske weeral wakker... mijn schuld natuurlijk... papa is dan verbaasd dat de mama prikkelbaar en moe loopt, te laat in bed kruipt: als je weet dat onze meid om 23 u eet en slaapt tot 's morgens 6 u. juist ja: mama geeft ze altijd te eten terwijl papa tot 11 u slaapt.... moesten we de rollen eens omdraaien voor een week??? juist ja, hij heeft altijd wel iets beters te doen, want wasdat niet mijn taak als mama om voor de kleine te zorgen? én het huishouden? ....
ik word gek van mijn stagebegeleidster.. Ik loop stage op een kinderdagverblijf, babygroep. Van 0 tot anderhalf jaar. Heerlijk, superleuk. Ik doe de opleiding PW niveau 3. Nu is er een stagiaire van het HBO... Ik mocht pas na 1 maand de baby's verschonen, terwijl ik al vaak genoeg gekeken had hoe het moest en ik natuurlijk ook op school dit geleerd heb. En dat meisje van het HBO mocht in haar eerste week al een baby verschonen... Hoezo voortrekken !!
Aan de oma die om de dag op bezoek gaat; Dat is ook wel erg veel! Denk aan je schoondochter,zij heeft een hele heftige tijd gehad en nu begint het pas echt..Wennen aan je kindje en heel veel mensen die langs willen komen..Dus laat ze even zelf genieten en toon wat begrip! Jou tijd komt nog wel!
heerlijk om opnieuw zwanger te zijn, wordt nu mijn zesde kindje. Jammer dat zoveel mensen zich storen aan een groot gezin. Maar ik doe toch lekker wat ik wil
Ik vind m'n baby over het algemeen de vrolijkste en liefste baby maar nu we gestopt zijn met borstvoeding en zij de flessen niet accepteerd vind ik d'r erg moeilijk en weet ik niet meer wat ik met d'r aanmoet. nergens is hier iets over te vinden en ik heb geen idee hoe ik dit moet aanpakken.
ik ben juist heel blij en gelukkig met mijn dochtertje maar vooral ook met mijn schoonmoeder.. Dat gezeur van velen... dat de schoonmoeder te vaak komt, wees blij dat ze belangstelling heeft. Ze is tenslotte oma? Oppassen mag ze dan zeker wel?!! Het zou eens fijn zijn als men eens zou inzien dat het heel bijzonder en fijn is als er mensen zijn die van jou en je baby houden.
Ik (22) wil zwanger worden, maar mijn vriend (26) niet. Hij wilt nog een paar jaar wachten. Maar mijn kriebels, na zeker al een dik jaar, worden met de dag erger. We zijn nu 6 jaar samen, waarvan we 5 jaar samenwonen. We hebben een eigen huisje en alle 2 hebben we een baan. Qua geld hoeven we ons eigenlijk geen zorgen te maken. Qua liefde is hier ook genoeg. Maar ik moet wachten, maar ik weet niet hoe lang ik dit nog vol hou! Ahhhhhhhh!!!!
ook bij mij is het zo dat manlief de kinderen en het huishouden vooral aan mij overlaat, ik wordt er verschrikkelijk sjagarijnig van dat ie niks uitvoert. Door zijn gedrag gaat hij mij zo tegenstaan dat ik begin te twijvelen aan onze relatie. Nu heb ik wel gemerkt dat het bij heel veel stellen hetzelfde is: Moeder regelt en doet en wringt zich in bochten om het lekker te laten verlopen en man houdt zich het liefst afzijdig van zorg en huishoudtaken en zet z'n vrije leventje door. Waarom pikken wij vrouwen dat in godsnaam nog steeds???
ik wordt zo moe van mensen die alleen maar eerst aan hunzelf (werk studie) denken dan aan hun kind. als je baan nou zo belangrijk is. waarom begin je dan aan een kind. snap ik echt niet hoor er zijn zoveel mensen die graag een kindje zouden willen en het helaas niet gaat. wat ook zo erg is dat er zoveel vergeleken wordt, vraag iemand van de zwnagerengym kan jou kind al kruipen(nee) of die van ons wel hoor en ze kan al dit en al dat bahbahbah. bij ieder kind verloopt het anders en als ze 15 zijn kunnen ze hopelijk vast allemaal hetzelfde. motto wat ik vaker moet denken geniet van het leven: elke dag kan de laatste zijn
over mensen die vinden dat je jezelf volledig weg moet cijferen voor je kind. Dat je absoluut niet mag zeggen dat je het zwaar vind, want "daar kies je toch voor" of "anders had je niet aan kinderen moeten beginnen". Ik had nog nooit een kind gekregen dus je weet echt niet precies waarvoor je kiest. Ik vind het dan weer leuk en een ander moment weer zwaar. Maar een cliche is vind ik zeker wel waar, dat als je wel af en toe wat tijd voor jezelf hebt, je een vrolijker, evenwichtiger en leukere moeder bent. Wat die tijd voor jezelf inhoud verschilt denk ik per moeder. De een wil even niets doen uit het raam staren en rustig nadenken, de ander wil even tennissen, of zelfs strijken en weer een ander naar een schoonheidspecialist of Nietsche lezen. Doen! in het belang van je kindje, zeg ik nu ook lekker belerend, maar wel positief.
Ik ben gek op mijn dochtertje van 2 maanden, maar heb zo'n zware bevalling gehad dat ik daar erg van ben geschrokken. Misschien ben ik egoïstisch, maar ik denk echt dat ik geen tweede wil...Ik hoop dat mijn dochter ontzettend gezond blijft, ik ben helemaal verliefd op haar maar een broertje of zusje zit er waarschijnlijk niet in. Mensen om mij heen blijven maar zeggen hoe leuk dat voor haar zou zijn, maar ik zie het echt niet zitten.
Ik heb zojuist een kraammand besteld bij Kiddiegift.nl en alles was oke totdat ik het wilde annuleren. toen was mijn contactpersoon een vrouw volgens mij de basis erg kortaf. Het kon namelijk niet.... Ik laat voortaan Kiddiegift.nl links liggen en zoek wel leukere en bovenal vriendelijkere website op! Dat raad ik iedereen aan!! Pfff....
moe. Wat heeft de natuur of een hogere macht dit slecht bedacht zeg.Een moeder (deze in ieder geval)krijgt sinds de geboorte van haar kind structureel te weinig slaap en slaapt ook nog eens superlicht (ok dat is voor de veiligheid wel handig, maar niet voor het functioneren van de moeder)En ze moet "werk"weken van 7 x 15 uur per dag, 105 uur draaien. Ik weet ook niet waarom ik werk tussen aanhalingstekens zet, want je bent iedere minuut bezig en hyperalert. Vooruit iets eraf omdat je van een knuffel en een lief enthousiast lachje energie krijgt. Dan nog denk ik wat zou ik een betere moeder zijn als ik genoeg slaap zou krijgen. Daaar zou de evolutie eens op moeten inspelen.;-) Oh, ja en dat ook nog onder bakken kritiek van andere mensen, want je doet het nooit goed en volledig statusloos.(snap ik ook niet, moeders zijn echt de belangrijkste creaturen in de hele geschiedenis van de mensheid)Als bonus volstaat een paar uur extra slaap per nacht.
ruim 5 weken geleden bevallen van een dochter, ben er 36 uur mee bezig geweest. Toen moest ze een week in het ziekehuis blijven ivm infectie. Toen kwam ze eindelijk thuis en 2 dagen later had ik 39.5 vanwege een borstontsteking....nu ruim 4 weken en 3 kuren later heb ik met veel pijn in me hart besloten om te stoppen met borstvoeding....Nu zijn we dus ruim 5 weken verder en ben ik nog steeds een wrak...ik mis mezelf ik mis die energieke meid van 25 jaar....gelukkig maakt me dochter alles weer goed als ik een prachtige glimlach krijg...
"gelukkig maakt me dochter alles weer goed als ik een prachtige glimlach krijg..." echt je MAG klagen. Deze obligate zinnetjes hoeven echt niet na een klaagzang.Het is soms gewoon heel zwaar en daar hebben alle (nou, ja, veel) moeders begrip voor.Je hoeft dus niet meteen weer het schuldgevoel van je klagen weer weg te poetsen door dit soort zinnetjes. (Maar het mag natuurlijk wel, als je je er echt beter door voelt hoor 😉
Ruim tien weken zwanger geweest. Zoveel dromen,duizenden gedachten over het nieuwe kindje gehad.Ieder moment van de dag mee bezig geweest in mijn gedachten.Een broertje of zusje voor mijn zoontje. Zoals ik zelf zo blij ben dat ik niet enigst kind ben. Geboortekaartje in dezelfde stijl in gedachten,een echt gezinnetje, nieuwe babykamer. Zo benieuwd naar wie dit dan wel zal worden, wat voor karaktertje, wat voor talenten en voorkeuren. En nog net niet teveel tijd tussen de eerste en de tweede.Dan hebben ze nog veel aan elkaar. Voor hun hele leven.Al die gedachten weer loswikkelen en loslaten. Het door de te korte zwangersschapsduur nog met niemand kunnen delen, behalve de vader. Toch eenzaam verwerken, want mannen denken iets anders en hebben de veranderingen in hun lichaam niet gemerkt. Ik dacht dat ik het aardig verwerkt had, maar het blijft schrijnen en pijn doen. Ik ben bijna veertig dus hoeveel kansen heb ik nog? Iedere maand weer de spanning van het wel of niet ongesteld worden.De dubbele gedachten.Het staafje met twee streepjes, het tutpopje, de echofoto`s, ergens weggestopt in een la, waar ik niet meer in durf te kijken. Maar ik heb al een fantastisch zoontje, dus ik mag niet klagen. Jawel dat mag ik wel, hier...
me vriendinnen deden vandaag nogal raar tegen me ze waren boos om een reden die niet eens klopte gelukkig is het met hun weer goed gekomen maar nu heb ik were ruzie met 2 andere vriendinnen ik ben in een rotbui dus heb geen zin om iets voor school nu te gaan maken en dat vinden ze lullig nu zijn ze boos en hebben we ruzie natuurlijk he bik dat liever niet, logisch!!
ik baal er stevig van,dat ik kritiek op mijn opvoeding krijg.ben best wel streng,maar ook lollig en knuffelig,maar het lijkt wel alsof mensen je alleen maar als strenge moeder willen zien. En ook wordt de vraag steeds gesteld,vindt je het niet zwaar 3 kinderen!Nee,ik erger mij meer aan het feit,dat ik niet af en toe streng mag zijn.
Ik wou dat mijn man eindelijk eens een goede baan kreeg zodat ik meer thuis kan zijn bij mijn kinderen. Waarschijnlijk zit een derde kindje er niet in. En ik baal omdat ik deze zwangerschap erg mijn best heb gedaan, maar 14 kilo aangeklomen i.p.v 25 de vorige keer. En wat denk je, maar 4 kilo kwijt na de bevalling! Ze wordt nu bijna 3 maanden en ik heb nog steeds veel vocht! Ze is wel super lief, altijd vrolijk en slaapt zelfs al hele nachten door! Van 18:00 tot 6:00 dan. En weet je dat maakt het zelfs lastig. Ze is juist zo perfekt dat ik blijf wachten tot de bom barst.... hoe kan dit , zo'n lief kind...ik wou dat ik eens kon genieten...
