Een anonieme klaagmuur, omdat iedereen wel eens zijn hart wil luchten
Een anonieme klaagmuur. Of je nou zwanger bent, net bent bevallen, een peuter, schoolkind of puber hebt rondlopen, soms is het moederschap of vaderschap net niet wat je ervan had verwacht. Zwangerschapskwaaltjes zijn soms heftiger dan alleen maar ‘vervelend’, babygehuil kan soms door merg en been gaan als het – voor je gevoel – al uren duurt, een dwarse peuter plak je soms het liefst achter het behang bij de honderdste ‘nee’ van die dag en pubers plak je soms het liefste achter het behang.
Hoofd in de wolken
Volgens iedereen hoor je met je hoofd in de wolken te lopen maar je merkt dat dit niet altijd mogelijk is. Natuurlijk houd je zielsveel van je kindje of die baby in je buik, maar soms een ietsiepietsie minder.
Brok ellende in je lijf
Zit je met een brok ellende in je lijf of hoofd, of wordt je keel letterlijk dichtgeknepen door ingehouden verdriet, woede of frustratie: lucht dan anoniem je hart op onze klaagmuur. Of lees de reacties die andere moeders en vaders hier al hebben achter gelaten. Die soms precies tegen dezelfde emoties of onmacht aan lopen als jij. En wat een verademing is het, te lezen dat je niet de enige bent! Dat lucht nog eens op!
Even anoniem je hart kunnen luchten, zegt niets of je wel of niet genoeg van je kindje houdt. Een moment van stoom afblazen lucht op, de herkenbare klaagzangen van anderen bieden troost. Even klagen maakt je géén slechte vader of moeder. Je zal zien, dat je niet de enige bent. De klaagmuur biedt jou de gelegenheid om je gedachten te verwoorden en je gevoelens te uiten, zodat dingen niet zwaarder gaan wegen wanneer je er mee doorloopt. En eenmaal je gal gespuwd, kun je het leven weer met een glimlach aan!
Spelregels
Je mag over alles en iedereen klagen maar houd het beschaafd. Grof taalgebruik, discriminerende en/of seksueel getinte teksten zullen door ons niet worden geplaatst. Je klaagzang en/of geheim dient echter te allen tijde een relatie te hebben met je zwangerschap(swens), baby, peuter, kleuter, schoolkind, puber of ouderschap in het algemeen, in de ruimste zin van het woord.
1042 berichten.
Fijn hoor die 'neefase' van mijn peuter. Ben nu al twee uur bezig om hem te laten slapen. Kan nu bijna zelf naar bed.
Ik vind het zo moeilijk wanneer mijn kindje de hele avond huilt. Ik hou zielsveel van hem, maar soms word ik er echt helemaal stapeldol van. Niks lijkt dan te helpen om hem te troosten. Iemand tips?
Wat fantastisch deze klaagmuur! Ik vond het een verademing om die reacties van andere moeders te lezen! Top dit!
Ik zou zo graag willen dat mijn peuter zindelijk was. Het lijkt wel alsof hij de enige is die nog luiers draagt, maar het lukt gewoon niet. Doe ik het nou zo verkeerd?
Wat een verademing dit! Ik word gek van die sites waarop het allemaal 'leuk' moet zijn! Ik ga me daar zo gefrustreerd van voelen!
Ik ben een moeder van 3 kinderen. (3,7 en 10) Merk aan mij zelf dat ik heel ontevreden naar m'n kinderen reageer. Na 3x waarschuwen, Flip ik helemaal. Zeg ik dingen waar ik enorm spijt van heb, Vooral met de oudste dochter knal ik enorm, grote mond terug geven, altijd nee.
Veel ruziën met broertje, (broertje is ook geen lieverdje) en de kleinste kopieert alles!!
Ze hebben ook heel veel goede dingen en houdt enorm van hun, maar dit overheerst. Als moeder kan ik heel negatief doen, ben alleen maar aan het schelden, heb ik het idee! (M'n man vindt dat wel mee vallen) maar ik merk aan m'n eigen dat ik hier iets mee moet doen, want het voelt echt niet goed!!!! Hoe moet ik dit oplossen????
Hallo allemaal, Ik heb een zoontje van 2 jaar en 8 maanden. Hij spreekt nog steeds niet. Ik ben bij een logopediste geweest. Maar eerst moesten zijn keelamandelen eruit, voordat de behandeling verder kon gaan. De amandelen zijn 6 weken geleden eruit gehaald, maar nog steeds zegt hij niks. Ik maak me grote zorgen en ben erg verdrietig dat hij nog niet praat. Hij maakt wel kreten en geluiden. Waar ik ook kom, ik krijg er vaak opmerkingen over. Hij wordt vaak vergeleken met andere kinderen op de opvang. Ik ben hier erg verdrietig over... Hij is zo'n ontzettend lief mannetje. Af en toe boos, maar dat komt omdat hij zich in taal niet kan uiten. Ik gun het hem zo dat hij kan praten en meedoet met de anderen. Dit wilde ik even kwijt. Misschien zit er iemand in hetzelfde schuitje?
Ik ben een moeder van een 2,5 jarige dochtertje, bijna 3 en een dochtertje van 14 maanden oud. Ze zijn superlief e enorme knuffels, maar de oudste heeft op dit moment heftige woede uitbarstingen, praten heeft geen zin, tot een compromi sluiten komen we niet. Aankleden, tanden poetsen, zindelijk worden, is een drama, dan niet te vergeten het avondeten, geen tot 3 hapjes. Hoe we dat moeten oplossen is echt een moeilijkheid,Geen mensen waar we op kunnen leunen, soms mijn ouders, maar alleen als de kindjes ziek zijn. Laten we nu net kinderen heben die met regelmaat in het ziekenhuis hebben gelegen, operaties etc hebben gehad, wat enorm zwaar is en waardoor je maandenlang, jarenlang geen nachten hebt waarin je kan slapen. Op dit moment breekt het me op. Mijn man is autistisch, dus 95 % komt op mij neer, heb nooit een rustmoment, werkt ook nog, heb het huisouden, tja, waar blijf ik, hoe lang kan een vermoeide mama dit allemaal volhouden. Het ergste is dat je je partner dreigt te verliezen, je bent te moe om samen wat te doen, praten wordt steeds minder, dan de angst om die bijzondere gevoelens te verliezen.....
Ik herken heel veel van wat ik lees. Voel me alleen al schuldige bij de gedachte dat ik af en toe even rust wil, want ik heb 2 superlieve , prachtige dochters. Mijn oudste wordt over 3 weken 3 jaar, die op het moment echt een enorme puber is, continu dwars, alles is verkeerd, ze wil niets, luistert totaal niet, op de gang zetten vind ze leuk, daar blijft ze uit zichzelf gewoon liggen, ze heeft echt de overhand thuis. Ik ben echt wel streng, heb mijn regels, maar soms weet ik gewoon niet hoe ik het nog op moet lossen en zeg dan vaak, je bent al de hele dag supervervelend, mama vind je zo niet meer lief.... Erg fout dus, want zo geef ik haar alleen maar een negatief zelfbeeld, want het is natuurlijk niet de hele dag. Dan heb ik nog een dochtertje van 14 maanden, die alles nadoet van de ouste, ook al enorme woede aanvallen krijgt, op de grond gaat liggen stampen en het eten van de bord wuift. Mijn man is autistisch, dus bijna alles komt op mij neer en dat maakt het allemaal zo dubbel zwaar. Ik werk, kan op niemand terugleunen als het om oppassen gaat en dat betekent weinig tot geen tijd voor mezelf. Soms weet ik echt niet hoe ik de dagen doorkom en het ergste vind ik dat ik bang ben dat de kinderen soms zien hoe beu ik het ben en het zich misschien op zichzelf zou gaan interpreteren, ohhhh, wat zou ik me daaar enorm k.. onder voelen zeg.
Moe moe en moe. Sta in mn eentje voor de opvoeding. Ik snap waar het gedrag van mijn kind vandaan komt, neemt niet weg dat ik mens ben en mijn grenzen bereikt zijn. De hele dag door strihd aangaan, over eten, aankleden, zeg ik wit, zij zwart. Wat je zegt is niet waar mama, ik vind je niet lief, ik speel nooit meer met je etc etc. Een vader die vaak slecht over moeder praat en ik mag de klappen incasseren, maar als de maat vol is, dan kan ook ik alleen nog maar schreeuwen en lap ik alle pedagogiek aan mijn laars. Hoe moeilijk en wanneer wordt het beter, als ze 5 zijn? Haat kleuterpubers. Het is niet gezellig, maar een dagelijkse survival of the fittest.
mijn zoontje van bijna 4 lijkt standaard vervelend hij zegt rare dingen zoals waardeloze sukkel dik kop of piemel ook probeerd hij zijn middelvinger naar ons op te steken lukt nog niet zo goed maar je kan duidelijk zien dat dat zijin doel is . Ook op schooltje heeft hij vaak bonje met de juf niet willen opruimen super dwars worden en dan als je de juf hem weg wil zetten dan slaan en schoppen, schaam me dood voor zijn gedrag en bij veel dingen die hij zegt of doet denk ik hoe komt hij daar nu op wie heeft hem dat geleerd? nu heeft hij wel een grote zus verschil 12 jaar maar zij steekt echt geen middelvinger naar hem op of noemt hem rare woorden want ook zij vindt zijn gedrag heel vervelend en schaamtelijk gelukkig kan hij ook heel lief zijn en gelukkig kunnen we ook nog de leuke kanten van hem zien maar ooeeeee wat kan hij soms het bloed onder mijn nagels vandaan halen ik had toch wel een veel rooskleurige beeld van nog een peuter te hebben. en op fb zie ik vaak van die gezellige foto s van mama en hun lieve kindjes voornamelijk meisjes die het zo super gezellig samen hebben allemaal hartjes en kusjes enz en dan denk ik ik wil dat oooooooookkkk gezellig cakejes bakken en gezellig chillen in een koffiehuis maar bij ons of voordat het cakjes bakken begint al ruzie en gezellig winkelen en koffie drinken in een koffiehuis dat is 1 groot drama meneer wil alles zien ontdekken en vooral niet bij mij in de buurt blijven maar gelukkig zoals ik al eerder zei is het wel een dikke mama gek en kan hij zo lief voor me zijn dat maakt vaak alles wel weer goed!
Ik herken het verhaal van Me82 zo goed! Mijn dochter is 26 maanden, mijn zoon 6 maanden. Mijn dochter kan zo lief zijn, maar als het haar goesting niet is, dan wordt ze een eersteklas dramaqueen. Soms weet ik zelfs niet wat haar getriggerd heeft in alweer een nieuwe driftbui. Deze morgen wou ze geen verse pamper, geen kleren aandoen. Toen ik haar pyamabroek uitdeed ging ze helemaal door het lint. 20 lange minuten krijsen, stampen en wenen. En ik verloor mijn geduld, en stond ook te schreeuwen. Ik weet nochtans dat dit niet werkt, en alles erger maakt. Ik kijk naar mijzelf en zie daar de hysterische moeder die je soms ziet op tv, waarbij je denkt, tss, nee, zo moet het niet. Maar ik kan het niet helpen. En intussen zit mijn zoon in zijn wippertje te kijken naar alweer hetzelfde schouwspel. Ik voel mij dan schuldig tegenover hem, omdat 80% van mijn tijd naar mijn dochter gaat omdat ze zo moeilijk is, en hij zo braaf is en zo weinig tijd krijgt. En ik voel mij ook schuldig tegenover haar, omdat ik het geduld niet kan opbrengen. En toen ze eindelijk in de auto zat, gekalmeerd en al, hoor ik haar zeggen 'morgen papa opstaan'. Dat zal een tegenvaller zijn voor ons papaskindje, morgen moet ze het opnieuw met mij doen. Dus dan zit ik te bleiten achter het stuur, ben ik een half uur te laat op mijn werk. En ik voel mij zo schuldig en onmachtig. Ik kon geen kinderen krijgen, mijn dochter heb ik via ivf. Toen ik terug zwanger bleek, was het een mirakel. Nu wil ik enkel een goede moeder zijn, maar dat lukt niet. Ik ben alleen maar moe en gefrustreerd, en gefocust op wat er mis gaat. Ik herken mijzelf niet meer, vroeger was ik best wel een leuke vrouw, vrolijk, veel hobbys en zo. Nu ben ik een vermoeide ploetermoeder, die ook nog eens aan het diëten is om de laatste zwangerschapskilo's er af te krijgen. Fijn dat deze Klaagmuur er is!
Ik schreeuw tegen mijn kinderen. Eerst was het maar een X perceel. Nu iedere dag. Ik schreeuw omdat zij schreeuwen. Ik kan niet tot ze Door dringen en ze tot rede brengen als ik wel rustig blijf. Ik heb alles geprobeerd maar ze blijven gillen. Ze fokken elkaar ook op. En vinden het leuk als de ander het doet. Ik ben van nature een rustig en relaxed type maar mijn kinderen drijven me tot waanzin. Ik zoek nog altijd een manier om er beter mee om te gaan maar mijn hoofd staat op ontploffen. Vergeven en voornamelijk vergeten is er in ieder geval niet meer bij. Ik hou van ze, maar als ze zouden stoppen met schreeuwen hou ik nog wat meer van ze.
Het kan helpen (als je dat wilt) om je af te vragen welke gedachten je hebt vlak voordat je heel boos wordt. Het is nl die gedachte die deze emotie bij je oproept. Bijv. Mijn kind loopt over me heen en wat zullen mijn ouders wel niet denken ....... je kan ook denken mijn kind is...oud en reageert vanuit gevoel ze heeft er geen andere reden voor... ze wordt gestoord inwat ze aan het doen is. .....dit laatste roept waarschijnlijk een mjnder boze reactie van jou op waardoor je nog steeds haar kan aangeven dat iets niet oke is maar op een rustige manier. (Komt uit RET)
Ik voel me zoo moe. Eigenlijk is mijn peutermeisje van 27 maanden oud nog niet eens zoo erg, als ik heel eerlijk ben. Want ze kan ook vaak zooo lief zijn. Maar ik heb soms dagen dat ik slecht heb geslapen (ik heb nog een zoontje van 11 maanden oud die om 5h45 vrolijk wakker is en nog niet echt doorslaapt) en dan ben ik gewoon kapot overdag (ook nog eens omdat ik aan de lijn ben dankzij mijn overgebleven zwangerschapskilo's en dus flink chagerijnig ben daardoor). Wat betreft opvoeding, ik ben echt van het type nee is nee en geef nooit mijn peuter haar zin. Dus het resultaat is dat ze gemiddeld minstens 3 keer per dag een driftbui heeft en 5 min in de stoute hoek staat te krijsen. Dan krijgt ze daarna een knuffel van mij en is ze weer stil. Maar ik voel me soms zoooo schuldig dat ik zo kan schreeuwen tegen mijn peuter als ze een driftbui heeft. Ik zal haar nooit fysiek pijn kunnen doen, maar ik weet soms niet hoe haar te laten merken dat ik de baas ben, dus word ik qua stem héél kwaad. Ik ben dan soms daarna bang dat ze een angtig kind wordt. Het voelt wel goed om dit anoniem even kwijt te kunnen. Fijn dat deze site er is.
ff klagen! ik herken het verhaal van abc enorm goed! mijn zoon van bijna 4 doet net zo ! pffff voorheen was hij zon schatje en nu een dondertje ! veel apenstreken de deur tegen houden ala je naar binnen wil etc ! gillen overal om ! zijn zin willen doen en klaar uit ! pittig hoor ! hij kan het niet alrihd goed verwoorden en daar wordt ie ook boos van! denk ff doorbijten.. over een half jaar wordt ie 4 ! hioelijk wat minder ! anders arme juf!!
wat een fijn stukje van abc !! en wat herken ik veel van oververmoeid !! hier ook zoon van bijna 4 ! gilt ook overal om en dwars ! ook klieren de deur tegenhouden als je naar binnen wil! de poes pesten ! gauw boos als iets niet lukt en lekker in de broek piesen poepen ook herkenbaar. pff gelykkig bestaan er meer mensen met zulke kids ! daxht echt dat we de enige waren!
Louise
Heerlijk om te horen dat anderen de moederrol ook soms zwaar valt. Ik had nooit verwacht dat het zo zou zijn, stom eigenlijk, want logisch is het natuurlijk wel dat kleine kinderen veel aandacht en zorgen nodig hebben. Wat mij frustreert is dat ik het zelf soms echt gewoon niet leuk vindt, dat had ik niet verwacht, maar moet ik misschien maar accepteren. Er is gelukkig altijd minstens 1 mooi moment op een dag. Ik vind het ook jammer dat mijn vriend me hierin nooit helemaal kan begrijpen, hij werkt 5 dagen, ik 3. Hij weet niet hoe het is om hele dagen alleen thuis met ze te zijn (1 en 3 jaar). En als dat dan toch ooit een dagje gebeurd, is het natuurlijk altijd leuk. Ik word er moe van nooit tijd voor mezelf te hebben. Gewoon thuis tijd voor mezelf, dus niet dat ik weg moet om te sporten ofzo. Ik wil thuis tijd voor mezelf. Het liefst zo in mijn schoot geworpen, zonder dat ik er bij iemand om moet vragen of het moet regelen. En meer slapen dat wil en moet ik ook, maar doordat ik s'avonds eindelijk rust hebt, ga ik altijd later naar bed dan de bedoeling is, niet handig! Laat ons hier maar lekker klagen, diegene die dat niet willen: waarom moet je dat laten weren. Er zijn genoeg andere fora waar jullie je ei kwijt kunnen. En schrijf niet dat wij klagers niet dankbaar zijn, want dat ben ik wel!!!
Ons zoontje van bijna 4 is zoooooo dwars niet eten telkens weglopen driftbuien heel de dag willen vechten niet op de wc willen als hij erop zit niks doen zodra hij eraf is binnen 5 minuten in ze broek plassen of poepen word er gek van hij weigert alles! Belonen heeft totaal geen zin stickertjes interesseren hem niet speelgoed of snoep ook niet speen hetzelfde effect hij mag hem alleen nog in bed hij was meegenomen Door de spenenfee heeft tot 3 weken niet slapen geleid iedere keer snachts 3 of 4x wakker en na 3 weken trok ik het ook niet meer wat een drama speen heb ik opgegeven zodra hij kapot is komt er geen nieuwe meer ... maar hebben jullie dat ook dat alles een strijd is?? Weet geen oplossing meer hebben 1 speen opgelaten met een ballon maar dat was een groot drama hij huilt er nu nog om!
Al 6 maanden niet langer dan 4u aan een stuk geslapen en vaak uren wakker met de jongste snachts. En een zoon van bijna 4 van wie we (nirt alleen partner en ik, maar bv ook de kinderarts) vermoeden dat hij ODD heeft. Volgende maand hebben we een afspraak bij de kinderpsycholoog. Deze nacht/ochtend behoorlijk tegen hem geschreeuw omdat hij maar bleef huilen/schreeuwen dat hij bij ons in bed wilde en we waren net zo goed op weg dat hij doorsliepninzijn eigen bed. Kleine zus natuurlijk wakker van zijn lawaai en die had ik net met veel moeite terug in slaap gekrgen. Ik ben MOE!
Iedereen mag hier klagen of je kind nu de liefste de hoogbegaafde of kind met beperkingen is. Het gaat erom dat ieder kind moet worden opgevoed en dat is met ieder kind wat een eigen karakter en eigen wil heeft niet altijd makkelijk. Dat heeft niks te maken met of je wel van je kind houd of dat je graag een kind wilt, een ouder is ook een persoon met eigen karakter en eigen wil en persoonlijkheid een gezin met kinderen word door ouders in zo goed mogelijk struktuur geleid en dat gaat niet iedere dag vlekkeloos. Ouders moeten kunnen klagen. Maar dt wil niets zeggen over de liefde en je hart voor het kind, tegenwoordig is het al taboe om zoiets eerlijks te zeggen in het openbaar omdat er een extreme overheidscontrole word uitgevoerd want als je zoiets zegt word je al snel aangemerkt als potentiële slechte moeder dan wel soms vader opvoeder daarom de klaagmuur. Ook tips over hoe het beter te doen zus of zo is altijd makkelijker gezegd door anderen maar in werkelijkheid en in praktijk is dat met kinderen niet zoals het makkelijk met tips en oplossingen uitvoerbaar is. Omdat je het over personen situaties karakters en verschillen hebt. Meestal weten de ouders hoe ze hun eigen kind kinderen kunnen en moeten opvoeden, maar ontbreekt het aan een. Af en toe heerlijk klaag en moppermomentje, dat moment is juist zo belangrijk om dan weer met volle moed het hele gezin te runnen met alles wat je kunt en dw 100% ik herken heel veel van al het geklaag en hwt is heel normaal bij de verschillende leeftijden en karakters. We zijn allemaal mensen en het is menselijk om af en toe wat atoom af te willen blazen, beter op de klaagmuur als in het dagelijks leven. Al vind ik dat tegenwoordig je als ouder nog weinig eerlijk mag zijn naar de buitenwereld en dat een kind zijn eigen ouders niet meer zichzelf binnen redelijke proporties mag uiten als je eens een beetje een mopperdag hebt. Wij zeggen hier in dit gezin als we af en toe wat willen mopperen dat we zo n dag hebben en het niet allemaal afdoen alsof dat niet normaal is het gebeurt in ieder gezin zelfs bij de zoals wellicht word gezeg bij wijze van, bij de koning en koningin. Iedereen in de beste families komt dat voor. Lekker klagen lucht ook op.
Ohw Pykje wat erg. Maar echt bewust zal zij dit niet gedaan hebben. Ze snappen de ernst niet van de situatie ook al lijkt dat voor jou misschien anders. gewoon volhouden en overal bij blijven betrekken, het is maar een fase. Heeft hier ook even geduurd! Succes
Zo, eindelijk in bed, rust, mama time ! Onze kleine jongen van 2 is de laatste tijd niet erg meewerkend! Hij gaat nu al een paar weken naar de peuterspeelzaal en de hel is losgebarsten! Ook zijn we in ons nieuwe huis aan het werk, althans ik thuis bij de draak en mn man werken... maar jeeh wat wil ik deze weken graag met hem ruilen ! Laat mij maar schuren en schilderen dan pas jij maar op. :-p Begrijp me niet verkeerd , ik houd ontzettend veel van mn kleine ventje! Maar de constante huilbuien en driftbuien, het alleen maar kunnen antwoorden met nee, schreeuwen slaan bijten krabben ....jjongens kom op hier had ik niet voor getekend ! Als moeder zijnde raak je gewoon de weg kwijt, ik ben zo moe want het is zo zwaar! heb ook nog eens Reumatoïde artritis wat het nog zwaarder maakt. Vandaag een dagje wezen shoppen voor ons huis, maar in elke winkel was het krijsen, "ikke lope neehee ikke nie lope, ikke snoepje(NEE) ijsje dan (NEE) ikke zitte, ikke hier blijve, ikke jou stout vinde, ikke boos etc etc etc met continue gejank. Eenmaal thuis heb ik hem gelijk in bed gestopt en hij heeft de eerste twee uuf nog liggen snikken inzn slaap... voelde me zo rot, voel me dan zo'n slechte moeder! Dus heb er gewoon een half uur naast zitten janken. Maar ik hou met heel mn hart van hem Super fijn om eens mn hart te luchten...een te lezen dat ik niet de enige ben!
Heel herkenbaar mama29. niemand lijkt het begrijpen hoe doodvermoeiend het is. Ik heb geen idee wat er met haar aan de hand is. Ik kan er geen hoogte van krijgen. Op de peuterspeelzaal noemen ze haar gedrag opvallend. Wegkijken, niet luisteren als ze geroepen wordt. Snel afgeleidt. Thuis ook niet in de buggy willen zitten. Elk steentje willen pakken. Elk bloempje willen plukken. Boodschappen doen is gewoon onmogelijk omdat je alleen met haar bezig moet zijn. Daar zorgt ze wel voor. Van eieren op de grond gooien tot overal op klimmen. In het zitje blijven zitten? Onmogelijk. Iemand tips?
Zo herkenbaar wat jij schrijft! En niemand om me heen die het lijkt te snappen dat het doodvermoeiend is. Ook het gevoel dat je kind constant 'verbinding' met je wil voelen? Samen boodschappen doen is bijvoorbeeld echt onmogelijk. Hier ook veel moeite met inslapen. Hoe gaat dat bij jou?
Mijn dochter is 2 jaar en begint nu in de peuterpubertijd face, ik wordt gek want ze zit overal aan ze kan niet 1 sec stil zitten. Schaam me dood soms en zooo vermoeiend
Hallo. Wat fijn dat dit er is. Nadat ik 1,5 jaar geleden m'n baan kwijtraakte en na een miskraam erg ziek werd en n lang herstel had zorg ik dagelijks voor onze 2 jarige dochter. Nu ze soms zo onhandelbaar is snak ik echt weer naar een parttime baan. Maar op de dagen dat ze harstikke lief is en goed luistert vind ik het zo eigenlijk ook wel goed. Die gevoelens vind ik best lastig om te hebben. Ik vroeg me af of de meesten van jullie, net als ik, fulltime huismoeder zijn of dat de meesten ook werken.
Hallo allemaal hier ook een zoontje van bijna 3 en hooggevoelig en trekjes van adhd. Wil controle hebben over alles is heel slim en onthoudt alles! Verder heel lief knuffelig en een echte jongen! Maar we vinden het wel geestelijk vermoeiend met hem. Als hij zijn zin niet krijgt dan veranderd hij in een ""terro"" kind! Gilen schreeuwen huilen op de grond liggen pffff zo vermoeiend. Vele kinderen blijven braaf in de kinderwagen zitten nou die van ons niet hoor die moet ontdekken en verkennen . Herkenbaar?
Als jose niets te klagen had, hoe komt ze dan op deze site? Klagen om te klagen over de klagers? Ik denk juist uit de frustratie te lezen dat jose juist alleen maar boos is dat ze in deze situatie zit.
Lees het boek van Elaine aaron, het hoogsensitieve kind. Succes
