Een anonieme klaagmuur, omdat iedereen wel eens zijn hart wil luchten
Een anonieme klaagmuur. Of je nou zwanger bent, net bent bevallen, een peuter, schoolkind of puber hebt rondlopen, soms is het moederschap of vaderschap net niet wat je ervan had verwacht. Zwangerschapskwaaltjes zijn soms heftiger dan alleen maar ‘vervelend’, babygehuil kan soms door merg en been gaan als het – voor je gevoel – al uren duurt, een dwarse peuter plak je soms het liefst achter het behang bij de honderdste ‘nee’ van die dag en pubers plak je soms het liefste achter het behang.
Hoofd in de wolken
Volgens iedereen hoor je met je hoofd in de wolken te lopen maar je merkt dat dit niet altijd mogelijk is. Natuurlijk houd je zielsveel van je kindje of die baby in je buik, maar soms een ietsiepietsie minder.
Brok ellende in je lijf
Zit je met een brok ellende in je lijf of hoofd, of wordt je keel letterlijk dichtgeknepen door ingehouden verdriet, woede of frustratie: lucht dan anoniem je hart op onze klaagmuur. Of lees de reacties die andere moeders en vaders hier al hebben achter gelaten. Die soms precies tegen dezelfde emoties of onmacht aan lopen als jij. En wat een verademing is het, te lezen dat je niet de enige bent! Dat lucht nog eens op!
Even anoniem je hart kunnen luchten, zegt niets of je wel of niet genoeg van je kindje houdt. Een moment van stoom afblazen lucht op, de herkenbare klaagzangen van anderen bieden troost. Even klagen maakt je géén slechte vader of moeder. Je zal zien, dat je niet de enige bent. De klaagmuur biedt jou de gelegenheid om je gedachten te verwoorden en je gevoelens te uiten, zodat dingen niet zwaarder gaan wegen wanneer je er mee doorloopt. En eenmaal je gal gespuwd, kun je het leven weer met een glimlach aan!
Spelregels
Je mag over alles en iedereen klagen maar houd het beschaafd. Grof taalgebruik, discriminerende en/of seksueel getinte teksten zullen door ons niet worden geplaatst. Je klaagzang en/of geheim dient echter te allen tijde een relatie te hebben met je zwangerschap(swens), baby, peuter, kleuter, schoolkind, puber of ouderschap in het algemeen, in de ruimste zin van het woord.
1042 berichten.
Ook ik word er soms helemaal gek van heb echt een heel lief jongetje van 17 maand maar oehh soms word ik er knettergek van en iedereen zegt maar wat is hij lief ou als ik thuis ben niet moet de hele dag nee zeggen hij maakt alles kapot gooit zen eten overal neer slaapt slecht en idoezo mijn best geef hem straf dan moet hij naar de gang maar meneer vindndat gewoon grappig en gaat voornde lol daar nu ook al zitten HELP soms weet ik echt niet meer watik ermee aan moet licht het dan allemaal aan mij??
De dag, echt de hele dag: Ja maar mamaaaaaa. Constant achter me aanlopen, zeuren, janken, moeilijk doen. Grrrrrr. En net als ik denk: aaaah, even powernappen (omdat hij met papa mee is om het boodschappen doen te dwarsbomen) besluit babyzoon wederom dat een half uur slapen ook genoeg is. Ik word geeeeeek, ik ben Zo Moe. Laat mee met rust! Zo, huh, heelijk.
Ik zit er helemaal doorheen! Al weken lang wordt mijn 3-jarige dochter s nachts wakker en wil dan niet meer slapen. Dat resulteert dan in een driftbui, midden in de nacht. Vervolgens is ze om (uiterlijk) 06.00 uur 's ochtends weer wakker en verwacht dat ik gezellige dingen met haar doe. Ik trek het gewoon niet meer. Door het slaapgebrek ben ik overdag niet meer te genieten. Ik kijk naar mijn eigen dochter en zie daar iemand staan die ik gewoon niet ken. Wanneer houdt het op??? Wanneer wordt alles weer normaal???
mijn oudste is autistisch als een deur, mijn tweede heeft waarschijnlijk ADHD en van de jongste weet ik het nog niet. het is onbeschrijflijk zwaar om aan de ene kant vrijheid in te perken (autisme) en aan de andere kant de ruimte te geven (adhd) gewoon een belachelijke onmogelijk combinatie. mijn man heeft adhd en ik ben waarschijnlijk autistisch, ik ben nog geen 25 en moet het allemaal maar sturen en pedagogisch doen. ik houd zó ontzettend veel van mijn kinderen anders szou ik op het dak gaan staan krijsen. bah bah bah.....
Op dit moment haat ik mijn leven en voel ik me doodongelukkig.....Dochterlief haalt het bloed onder mijn nagels vandaan en ik word geacht gewoon gezellig en leuk te doen........
Lieve meiden, ik begrijp jullie heel goed+ in 4 jaar tijd drie kinderen gekregen...de jongste is nu twee en half. Geloof me als ik jullie zeg± het gaat over, het wordt beter, anders makkelijker....echt waar! houdt dat voor ogen als je op punt van ontploffen staat. En uit je slof schieten is heel menselijk maar meestal ben je niet eens boos op je dreumes maar komt het doordat jezelf door vermoeidheid minder kunt hebben. Ik kreeg de tip± yoga. Ik heb daar veel aan gehad± een boek voor yoga voor moeders. Ik wens jullie veel sterkte en echt het veranderd heus weer!
Wat kan je het toch zat zijn... Uren vechten met een kind van 3. Vechtend op de fiets zetten, krijzend de winkelwagen in, gillend aan de hand meeslepen naar school om broer en zus te halen. Niet eten, eten weg, toch willen eten. strijd om schoenen, sokken, jas, sjaal.... wat eigenlijk niet. Volledig moe gestreden naar de huisarts op zoek naar hulp. En ja hoor...een doorverwijzing moet het antwoord geven.... Maar ze komen hun belafspraken niet na. Al met al bijna een maand verder, en nog geen afspraak. Ik ben er zat van, ik wilde misschien toch liever een kat. De oudste is 7( met veel moeite zwanger geworden) de middelste 5 en de jongste 3,5. En het is zwaar! Mijn lijf is stuk van de zwangerschappen. Mijn bekken doet het niet meer, mijn rug doet zeer, mijn buik is een grote gestreepte hangzak... ik kan nog wel even doorgaan, maar het beeld is duidelijk. Waarom leek dit nou zo leuk??? Ik geloof niet dat ik dit kan.....
pffff, ik zou dat wel even doen, moederen....wat valt het soms tegen zeg! Zeiken als je m even neerzet (want zelf lopen ho maar!) gooien met mijn met liefde bereidde avondeten...gillen als ie in het autostoeltje moet.....alleen spelen,ho maar... en nou komt er nog een tweede ook!! Paniek! he,lekker zeg dit....
hallo allemaal, ik had het even gehad vandaag. Maak me beetje zorgen om mijn dochter van 16 mnd. Een ondernemende peuter die al snel ging lopen enzo, maar niet dezelfde interesses heeft als andere kindjes van haar leeftijd, althans zo lijkt het. Ze leeft echt in haar eigen wereldje, gaat helemaal haar eigen gang. Niet echt geinteresseerd in anderen of in spelen uberhaubt. Alleen geinteresseerd in het oprapen van dingetjes op straat (takjes, blaadjes, afval) tot ze weer wat anders ziet. Zijn er meer kinderen die dat hebben??? Thuis wil ze graag aandacht van papa en mama, maar buitenshuis is het een ongeleid projectiel.Heel fijn als je op stap bent met een leeftijdsgenootje dat lief aan de hand meeloopt, woordjes zegt, veel contact maakt, stil in een stoeltje aan tafel zit etc.... pffff ben benieuwd waar andere kids van 16 mnd mee bezig zijn, iemand reactie?
Eigenlijk voel ik me nu al wat beter! Ik lees de andere klaagverhalen en denk: Aaahh, gelukkig, ik ben niet de enigste en gek wanneer ik af en toe baal van bepaalde dingen!
oh wat erg..... hebben jullie wel eens spijt? Vrijheid, hoe erg kun je dat missen!!!! En dan weer zo'n mega schuldgevoel omdat je haar nooit meer kwijt wilt... Nu twee en half, maar wachten tot ze 20 is! Gelukkig zijn er ook heel veel geniet momenten, maar ik ben echt geen fulltime mama-type, confronterend! Had het niet zo erg van mezelf verwacht. Herkennen jullie dit?
Ons kindje is ruim 14 maanden en ze was altijd zo ontzettend makkelijk. En ineens, sinds een paar dagen lijkt het de omgekeerde wereld. Constant provocerend gedrag. Als ze iets wil, dan is het wijzen en verwachten dat ik het voor haar pak. Doe ik dat niet of niet snel genoeg, dan word mevrouwtje boos en gaat janken of krijsen. Leg ik haar op bed, hup krijsen. Als een wilde gaat ze te keer. Dat houd ze heel lang vol, zolang dat ik er op den duur wanhopig van word. Wil ik haar verschonen, begint ze stampij te maken en begint zelfs te schoppen. Pfff ik weet het even niet meer. Ben zo moe.
drift.... strijd.... ZOOO KLAAR MEE; ik wil toch een huisdier..
Hallo peuterpubermoeders. Herkennen jullie het volgende ook bij jullie monstertjes? Alles opnieuw willen doen als iets niet gaat zoals zij willen? Paar kleine voorbeeldjes uit de duizend van de dag...: sok aantrekken, vraag ik lukt het? moet alles overnieuw, sok weer uit en meestal ook helemaal opnieuw aankleden. Broodje eten, is het lekker? weer opnieuw aan tafel moeten gaan zitten, nieuw broodje willen...Oversteken, maar nog niet precies op het randje van de stoep staan met de tenen, weer naar huis willen want het moet, ja inderdaad opnieuw,. Dit komt over de normale woedeaanvallen heen. Vraag me toch lichtelijk bezorgt af of dit er ook gewoon bijhoort of gewoon een persoonlijk ticje is. Graag jullie meningen hierover???
Ik wil even reageren op schrijven over herhalen en opnieuw. Ik zou als ik jou was met een deskundige hierover gaan praten. Zij kunnen vertellen hoe of je hiermee om moet gaan.
soms wil ik gewoon even geen moeder zijn. soms is het ronduit NIET leuk!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Hallo, ik ben een trotse soms gestreste moeder van 37 jaar . Heb een tweeling van 3 jaar die buitens huis zich prima vermaken. Maar als we thuis zijn worden het draken!!! Wie komt dit bekent voor?
Hier ook een tweelingmoeder met tweelingboys van 2,5 jaar. Op het moment om gek van te worden! Ik wist niet dat ik zo gefrustreerd, chagrijnig, boos, kwaad, moedeloos, depri kon worden van 2 van deze leeftijd!!!!Pffff, zo dat is eruit, op naar de volgende driftbui!
Zo nu voor het eerst is even klagen... Dochter van 2,5 wil snachts niet meer slapen, of naja wel slapen, in ons bed!!! anders is het schreeuwen en tieren... na 3 weken ben je zo kapot.. en jo frost... werkt voor geen meter!!!!!!
oh wat ben ik blij om te lezen dat ik niet de enige ben. Heb een peuter van 2 en een kleintje van 5 maanden. Peuter heeft de betekenis van de peuterpuberteit opnieuw uitgevonden: hij slaat, duwt, trekt aan de baby, gooit dingen naar haar hoofd en hij bijt en slaat mij en mijn vriend. Het lijkt wel of ie altijd aandacht wil, terwijl hij degene is die waarschijnlijk de meeste aandacht krijgt in dit huis!!! Kan hem wel achter het behang plakken, kan soms op momenten bijna een hekel aan hem krijgen en voel me daar dan weer schuldig over.... Als ik dan ook nog bedenk dat m'n jongste ook nog een keer deze leeftijd gaat krijgen, zinkt de moed me in de schoenen..... En het erge is, buitenshuis vind iedereen hem lief en leuk, ik krijg van bijna niemand begrip en ik hoor alleen maar: 'tja, hij heeft net een zusje gekregen, is te verwachten'. Ja, hallooooo, alsof ik het zo makkelijk heb. Ik weet wel dat het normaal is, maar god wat is het zwaar. Nu wil ik wel eens een time-out! Effe tijd voor mezelf, effe een paar nachten goed slapen...
geweldig idee die klaagmuur. mijn uk is erg lief en leuk, MAAR hij heeft het schreeuwen ontdekt. hij is licht autistisch, dus is de communicatie niet optimaal. ik ben soms zo moe van het bewust opvoeden met hindernissen en het opvangen van zijn emoties dat ik ook wel eens zou willen brullen en stampvoeten!!!
zo ik lees nu even deze pagina's door... en het is allemaal super herkenbaar! Mijn dochter is nu bijna 5 en dames laat ik jullie vertellen dat er altijd wel momenten zullen blijven op welke leeftijd dan ook dat je je kinderen achter het behang wil plakken. Maar nu mijn dochter 5 jaar is merk ik wel dat deze momenten minder vaak voorkomen en ik er steeds beter mee om kan gaan. EVEN VOOR DIEGENE DIE HEEFT REAGEERD DAT HIJ OF ZIJ HET NIET VIND KUNNEN DAT JE LIEVER AAN HET WERK BENT DAN VOOR JE KIND WIL ZORGEN! VOLGENS MIJ WEET JE NIET WAAR JE HET OVER HEBT MENS! AAN ZULKE OPMERKINGEN HEBBEN WIJ NIETS! DAAR IS DEZE KLAAGMUUR NIET VOOR GEMAAKT!
Hallo iedereen.Wat een geweldige site zeg.Wist niet eens dat deze bestond.Wij hebben een zoontje Lex van 2,5 jaar.Het is eentje met een apart karakterke.Wat ik wil zeggen is als het nee is is het nee,waardoor drifbuien bij ons dagelijkse kost zijn.Het meest iritante is dat hij dit vroeger steeds bij mij de mama en dat hij lief was tegen de papa.Het verhaal van "zo'n flink en braaf ventje dat jullie hebben" ben ik nu wel effen beu gehoord.Zeg dan steeds erbij moet je hem geen weekendje hebben maar da snappen de mensen dan niet.Mocht iemand een oplossing hebben of een reden weten waarom mijn kindje na 2,5 jaar nog steeds niet graag kleren aan doet mogen jullie mij dit altijd laten weten.Alvast bedankt om te luisteren
Zou graag nog eens reageren op het feit liever gaan werken of zorgen voor de kids.Ik ben er niet beschaamd voor om te zeggen dat ik liever ga werken dan voor mijn zoontje te zorgen.het is een schat van een kind begrijp mij niet verkeerd maar soms is hij vermoeiender dan een dagje werken.
OOOOOOHHHHH!!! AAAAAAAAAAHHHHH!! 3 jaar is onze dochter en ze schreeuw en schreeuwt en schreeuwt. Ik heb 3 kinderen. Ze is de middelste. Vaak hoor ik dat dit moeilijke gedrag vaak bij de tweede voorkomt. Second-child syndrom. Wat is ze moeilijk zeg. Ik zie het soms niet zitten. En ik vind het zo naar voor haar. Alleen door haar is iedereen in het gezin moe en humeurig...elke dag. Wij krijgen geen slaap (want madam is om 5 uur wakker. ELKE dag.) En als ze even haar zin niet krijgt....WWWWWUUUUAAAAAAAAHHHHHHH! Ik heb al zoveel gelezen: Het enige wat we kunnen doen, is wachten tot ze 5 is. Nog 2 jaar dus. (pppfffffffffffffff!!!!!)
Oh nog even...mijn dochter van 5 is een engel...dus echt: na jaar 5 is alles makkelijker. En over werken en moederen. Dat is echt voor ieder weer anders. De een wil 24/7 moeder zijn van het liefste 6 kids. En de ander heeft 1 kind maar wil dus niet 24/7 bij haar zijn. Kan toch? Ik wil beide!! haha En 24/7 voor mezelf EN 24/7 bij de kids!!! Ik ben nu aan het uitvogelen HOE ik tijd voor mezelf krijg ZONDER ze te kort te doen...ben aardig op weg...
Help! Ik wordt echt gillend gek van mijn kinderen! Een baby van 5 maanden en twee peuters van resp. 1,5 en 3 jaar oud zorgen ervoor dat ik geen leven meer heb! Het babietje is natuurlijk lekker makkelijk, maar in combinatie met die andere 2 trek ik het effe niet meer. De oudste schopt echt overal tegenaan. Luistert nergens naar en kan zich niet meer vermaken. De tweede ziet van de oudste hoe het werkt en doet precies hetzelfde. Ik kan mijn kont niet keren of ze breken de tent af. En anders lopen ze me overal achterna en staan in de weg of lopen te jammeren. Waar ben ik in godsnaam aan begonnen? Zou het nog ooit overgaan? Als ze 's avonods in bed liggen voel ik me schuldig over de dag omdat ik het idee heb dat ik alleen maar heb moeten mopperen. Voel me echt zo machteloos door de dag... Dan ga ik naar ze kijken en ben ik weer hartstikke verliefd. Wat zijn het toch een engeltjes...
Ik word soms helemaal wanhopig van mijn dochter van 3. Schreeuwen, huilen, nergens langer mee spelen dan 2 min. en alleen maar dingen doen die niet mogen. Ik word gek van de hele dag strijd leveren, zou gewoon graag een beetje harmonie willen.
Ik heb 5 kids van 5,4,2,1 en 39 jaar oud. En ik wil alleen op vakantie!!!
Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr Ik wil weer tijd voor mijzelf, waar blijf ik nou toch? Iedereen wil altijd wat van me! Mijn jongste van 1 jaar wil de hele dag aan de borst, de andere van 3 jaar moet net als ik even wil gaan zitten altijd plassen, of poepen, of eten, of spelen, of krijgt een driftbui! HELP IK WIL RUST
