Een anonieme klaagmuur, omdat iedereen wel eens zijn hart wil luchten
Een anonieme klaagmuur. Of je nou zwanger bent, net bent bevallen, een peuter, schoolkind of puber hebt rondlopen, soms is het moederschap of vaderschap net niet wat je ervan had verwacht. Zwangerschapskwaaltjes zijn soms heftiger dan alleen maar ‘vervelend’, babygehuil kan soms door merg en been gaan als het – voor je gevoel – al uren duurt, een dwarse peuter plak je soms het liefst achter het behang bij de honderdste ‘nee’ van die dag en pubers plak je soms het liefste achter het behang.
Hoofd in de wolken
Volgens iedereen hoor je met je hoofd in de wolken te lopen maar je merkt dat dit niet altijd mogelijk is. Natuurlijk houd je zielsveel van je kindje of die baby in je buik, maar soms een ietsiepietsie minder.
Brok ellende in je lijf
Zit je met een brok ellende in je lijf of hoofd, of wordt je keel letterlijk dichtgeknepen door ingehouden verdriet, woede of frustratie: lucht dan anoniem je hart op onze klaagmuur. Of lees de reacties die andere moeders en vaders hier al hebben achter gelaten. Die soms precies tegen dezelfde emoties of onmacht aan lopen als jij. En wat een verademing is het, te lezen dat je niet de enige bent! Dat lucht nog eens op!
Even anoniem je hart kunnen luchten, zegt niets of je wel of niet genoeg van je kindje houdt. Een moment van stoom afblazen lucht op, de herkenbare klaagzangen van anderen bieden troost. Even klagen maakt je géén slechte vader of moeder. Je zal zien, dat je niet de enige bent. De klaagmuur biedt jou de gelegenheid om je gedachten te verwoorden en je gevoelens te uiten, zodat dingen niet zwaarder gaan wegen wanneer je er mee doorloopt. En eenmaal je gal gespuwd, kun je het leven weer met een glimlach aan!
Spelregels
Je mag over alles en iedereen klagen maar houd het beschaafd. Grof taalgebruik, discriminerende en/of seksueel getinte teksten zullen door ons niet worden geplaatst. Je klaagzang en/of geheim dient echter te allen tijde een relatie te hebben met je zwangerschap(swens), baby, peuter, kleuter, schoolkind, puber of ouderschap in het algemeen, in de ruimste zin van het woord.
1042 berichten.
Ik heb een dochter van 14 maanden en gelukkig heb ik daar geen problemen mee. Ze is heel makkelijk. waar ik wel problemen mee heb zijn al die werkgevers die doen alsof je leven ophoud te bestaan als je moeder wordt. In hun ogen is je carierre voorbij, ze doen er alles aan om het onmogelijk te maken 3 dagen te werken en als je dan zo graag 3 dagen wil werken dan kun je toch gewoon een functie aannemen van 4 schalen lager? Ja, waarom ook niet dan kan ik net zo goed stoppen met die dure kinderopvang. Maar ja, als je dat doet kom je over 4 jaar niet meer aan de bak. Dan is het og u heeft geen recente ervaring meer?? En wat doen ze als stimulans voor moeders om te blijven werken?? Wel ja nog een schepje op de kinderopvang.
nog 8 weken doorzetten voordat mijn net 4-jarige tweeling naar school gaat! Hoe kom ik die 8 weken door? Ze maken ruzie, breken de keet af, kliederen vreselijk met eten en je kan ze geen 2 tellen alleen laten. Ik zal waarschijnlijk 1 van de weinige moeders op de eerste schooldag zijn die met een big smile op haar gezicht rondloopt!
pfff.... mijn zoontje van nog geen 1 jaar is erg lief en makkelijk, maar hij heeft van die dingen waar ik me toch echt aan stoor. At hij eerst altijd erg lekker, nu haalt hij alles uit zn mondje en gooit t op de grond! In de kinderwagen trekt hij met weer of geen weer altijd zn schoenen en sokken uit! Vaak jengelen om niks.... Ik denk dat ik me er zo aan stoor omdat hij zo lief en zoet was en nu een erg eigen willete begint begint te krijgen en erg eigenwijs wordt, het echte opvoeden begint nu!
wij hebben een schat van een dochter echt een lief vrolijk meisje maar ze doet nog bijna niks zoals zou moeten volgens het consultatiebureau dan. Waarom moet ik elk keer horen wat ze nog me zou moetn kunnen goed ze is met alles wat traag maar uiteindelijk komt ze er vast wel want ze is beslist niet gek en heeft een geheugen als een olifant sta er zelf soms van te kijken vb van de week aten we worte;tjes en ze wilde wat wortels een voor het konijn en voor zichzelf en een voor het paard van klaas ze had haar schoen al bij de kachel gezet ander voorbeeld ze krijgt inmiddels logopedie en de logopedist had voor 4 weken terug haar lijm op. Jij moet nieuwe kopen aldus m dochter. Goed daarna gingen wij op vakantie vervolgens de logopediste en wat denk je van de week wat goed van jou jij nieuwe lijm gekocht. goed dan kan ze nog steeds niet goed praten tot 10 tellen en haar jas dichtritsen of alle kleuren benoemen ze kan zoveel dingen wel. ik kan werkelijk niet naar de winkel gaan zonder dat er een iemand zegt goh wat een lief of vrolijk kind is dat dan niet wat waard????????????
Soms voel ik me zo schuldig! Mijn dochter van bijna 3 heeft buien, daar zeg je U tegen en ik kan het heel lang negeren totdat: OPHOUDEN NU POTVER*****! ik sleur haar naar de gang en zij is vervolgens heelemaal van slag. Daarna heb ik zo'n spijt! Waarom heb ik geen geduld om het in goed fatsoen op te lossen?????Mijn jongste van 1 ziet de buien van haar zus en doet vervolgens lekker mee..pfff
ik heb een peuter ze eet niet normaal naar mijn inziens ze eet niet graag brood en drink ook niet warm, thee of cocao, moet kamer temp.zijn of koud, ze is beweeglijk soms wil ze overdag niet eens een dutje doen, waardoor ze niet echt bijkomt, al vanaf het begin toen ze kon lopen heeft zit met dit probleem bij haar.
Aaah heerlijk ik ben niet de enige die wel eens, tot aan de nok toe vol zit met frustratie's!!! Zoontje 2.3 jr en 32 weken zwanger van de 2e, op zich heel fijn allemaal, maar zoonlief heeft in de gaten dat mama niet meer zo veel kan dus... bijten, gillen, knijpen, mama "ja" zoonlief "nee", middagslaapje weigeren of 100x uit zijn bed komen, om 6 uur al naast je bed staan als je je slaap zo hard nodig heeft zucht..........Hoe vaak ik al "doe toch eens normaal!"al heb geroepen... maar werken ho maar natuurlijk haha
Wat is het fijn dat ik deze site heb gevonden vandaag! Mijn zoon is 10 en een prachtman. Heerlijk om met hem dingen te doen. Samen bioscoop, zwemmen, fietsen, kletsen, kwartetten, anders spellen spelen. Geweldig! Maar hij was ooit ook een peuter en een kleuter. Dat was toen een ramp! Misschien een opsteker voor alle hier klagende en ten einde raad zijnde ouders van kleine kids. Het wordt anders. Deze dooddoener hoorde ik maar al te vaak toen hij nog klein was. En ik kon deze, veelal ouders met oudere kinderen, wel slaan en hard ook. Hoezo het gaat voorbij? Je zit er verdikkie middenin en er lijkt geen einde te komen aan een kind dat nooit in zijn eigen bed wil slapen. Na eindeloze nachten zonder slaap hebben we onze zoon tussen ons ingenomen. Nu dus tien en nog eens in de week mag hij bij mama slapen. Tja, errug. Maar ook gezellig. Nu wel. Toen was het een noodsprong om zelf ook maar eens een paar uurtjes te kunnen slapen. Onze dochter van 3,5...... Een heftige dame. Ik ga rechts, zij links. Ze weet precies wat ze aan wil qua kleding. Hoezo zindelijk worden? Veel te makkelijk die luiers. Ze pest haar broer door te bijten, knijpen en te gillen. 's Nachts wil dit exemplaar wel in haar eigen bed maar is geregeld nog om 2.00 uur wakker om te doen alsof de dag al is begonnen. Dan zit er echt niets anders op om eruit te gaan met haar en na een uur weer naar bed. Doe ik dat niet, dan schreeuwt ze het hele gezin wakker. Pffffffffffffffffffffffffffffffffff. Dus half schommelend, slaapdronken weer mijn bed in om vervolgens om half zes een roepende dochter te horen die alweer die nieuwe dag in wil. Elke dag opnieuw. Ik heb geen achterban. Er is niemand die zegt: breng haar hier een weekje, je hebt het zwaar. De enige uitspraken die je hoort van mensen als je eens voorzichtig klaagt is: geniet er maar van, het is zo voorbij....... Ik wil niet dat het voorbij is maar ik kan er ook niet meer van genieten. Schuldgevoel ten gevolg. Slechte moeder? Ik moet werken, niet zoals mijn moeder in een luxe tijd, daar ook weer schuldgevoel. Maar financieel is het niet anders. Ouders, klaag vooral hier, lucht je hart, kinderen zijn niet altijd leuk.
wat heerlijk om dit te lezen. Ik ben dus niet de enige die soms helemaal gek wordt van haar 3 jarige zoontje! het kan een ontzettend schatje zijn, maar hij haalt ook regelmatig het bloed onder je nagels vandaan. Etne op de grond gooien, dingen stuk maken, mama bijten omdat hij zichzelf wil afdrogen...mijn familie vind dat hij ADHD heeft of dat ik hem niet goed opvoedt en daar wordt je best weleens onzeker van...dus bedankt voor jullie verhalen...Ik ben niet alleen!!! en voor "een klaagster": ga alsjeblieft naar een arts of praat met je partner en zeg dat als hij niet stopt dat je dan bij hem weggaat. Hij veroorzaakt eerdaags een ongeluk als hij high is en stel je eens voor dat je kindje bij hem in de auto zat...of dat hij met z'n stonede kop een moeder met kinderwagen vamn het zebrapad rijdt... Alsjeblieft, doe hier wat aan!!
Zo herkenbaar allemaal zeg! Zoonlief van 3,5 jaar is echt een lieverd, zegt altijd dank je wel, vraagt hoe het met ons gaat, zegt heel vaak "vind je lief mama" Maar soms... Bijna vaak soms regelmatig zo en dan af en toe vertoont hij gedrag waar wij geiriteerd van worden. Niet luisteren, vooral niet eten of heel langzaam kleine hapjes, ons aankijken met een stiekeme lach en ondeugende ogen als we hem wat vragen of aanspreken, hij wil alles op zijn manier, tv aanzetten en dan tegen papa zeggen dat het mocht van mama terwijl mama helemaal niks hebt afgesproken. Misschien valt het wel mee allemaal maar dit gebeurt binnen het uur. Na 3 keer waarschuwen moet hij even op zijn "Ik denk even na"-plek zitten, we laten hem er zelf naar toe lopen. Hij blijft dan ook wel keurig zitten hoor maar dat is ook wel eens anders geweest! Hij kopieert ook bepaald gedrag van een ander vriendje, stiekeme dingen zeggen en vooral niet luisteren. Dat wel, het wordt met de dag erger helaas. Maar het is zo'n enorme lieverd, we snappen er helemaal niks van! Oja, Hij vind winkelen vreselijk maar soms moeten we gewoon even spullen halen die we nodig hebben maar wat een drama iedere keer weer. Liggen op de grond, gillen in de winkels, spullen pakken uit de schappen "Die wil ik!!!" en dan vreselijk uit zijn pan gaan. Het is niet leuk en hoop dat het uiteraard minder wordt. Maar uiteindelijk luisterd hij dan weer wel. Hij slaat papa wel eens en mama heeft hij wel eens gebeten, of dat nou uit liefde is of uit frustratie? Ik weet het niet. Er zijn dagen dat hij heel vaak op zijn na denk stoeltje zit maar misschien is dat gedrag wat hij vertoont eigenlijk wel een vraag naar een dikke knuffel, want de aandacht die hij kreeg voordat hij een zusje kreeg is nu natuurlijk anders. Maar oooh... Soms heb je even geen zin om de strijd aan te gaan met een koppig eigenwijs peutertje.
Tja, opvoeden is niet altijd leuk. Hoewel we echt ons best doen. Mijn oudste zoontje is bijna 2,5 jaar en heeft sinds 2 maand een broertje. Peuterpuberen is toen in volle hevigheid los gebarsten. Tegenspreken, slaan, schoppen, bewust dingen doen die niet mogen... Grrrr... Hij haalt het bloed onder mijn nagels vandaan. En het was zo'n lieve schat. Ik verfoei hem wel eens en moet echt oppassen dat ik zelf niet in de fout ga. Vorige week sloeg hij mij in m'n gezicht nadat hij zijn broertje besprong. Uit een soort reflex sloeg ik terug! Oh nee, ik heb mijn kind geslagen! Lekker voorbeeld was dat. We proberen het negatieve gedrag zo veel mogelijk te negeren, maar het is wel eens moeilijk. De nieuwste trend is braken bij het eten. Hij heeft door dat wij het zielig en vervelend vinden. Dus vandaag met mijn man afgesproken dat we dit ook gaan negeren. Boel schoonmaken en niet erover praten. Klaar. Maar het is zooo ranzig! Wat ook lastig is is dat ik voor mijn gevoel veel meer straf en toespreek wanneer het nodig is dan mijn man. Ik heb hem wel eens verweten: leuk he, wij verzorgen samen maar ik voed op. Dat viel niet in goede aarde. Overal lees je het advies om je kind positieve aandacht te geven. Dat doen we ook heel erg goed. Toch lijkt het of hij daar immuun voor raakt. Ik weet niet hoeveel meer positieve aandacht ik hem kan geven. Ach ja...ik stop even met klagen. Ik ga weer een rondje voeden. Ik hou toch van al mijn mannen.
lieve allemaal, en dan zijn het nog geen pubers.......sterkte maar hou van je kids er komt ook veel voor terug..!
Ik kan niet meer ik ben helemaal op, wij hebben een dochter van bija 4 en die is nu al weken elke nacht wakker van 1:00 tot ..... Overdag is het een tiran tegen mij eisen eisen eisen ik kan het niet eens meer opbrengen om haar aandacht te geven of iets leuks met haar te doen. Ik kan het gewoon niet meer ik ben compleet wanhopig en kan alleen maar huilen. Heb al een eerste waarschuwing op mijn werk gehad voor niet functioneren maar ik ben zo moe dat ik gewoon niet meer weet wat ik doe.
Ik ben zo blij om dit te lezen, tot wanhoop gedreven voor de zoveelste keer door mijn dochter van 3,5. Ik voel me op dit moment een vreselijke moeder doordat ik het even niet meer trek met haar.. Dan maar zoeken op internet naar een oplossing.. en toen kwam ik hier uit. Ik ben blij dat ik dus niet de enige ben die het af en toe even niet meer ziet zitten. De goed bedoelde adviezen over wat je allemaal fout doet komen me mijn strot uit! Mensen die een half uur ziet wat er gebeurd en dan een oordeel hebben over alles! Alsof ik nog niets geprobeerd heb en altijd zo'n kort lontje heb..ik heb ook een zoon van 9, en dat is een kanjer, hij was heel ander dan mijn kleine meid die ik soms beter kan omschrijven als "kreng". ik hoop echt dat het snel makkelijker zal worden, ik wil weer met veel plezier dingen met haar doen, en me niet gek meer laten maken door haar. succes allemaal. en morgen weer met een frisse glimlach hopen op een beter dag..
Mijn peuter van drie vraagt tegenwoordig alles op een zeurtoon, mama jij moet dit, mama jij moet dat en niets is goed. Water te koud, water te warm, extra deken, nog een boekje lezen, nog meer televisie kijken. Negeren helpt niet want dan gaat hij mij bijten of knijpen, waardoor ik weer uit mijn vel schiet. En dit de hele dag, als hij vijf minuten stil is is het veel. En ondertussen wil zijn 8 maanden oude broertje ook nog van alles. Vervolgens voel ik mij zo'n vervelende moeder, waar ik zelf weer verdrietig van word. Ik wil dat hij nog een dag extra naar de creche gaat (vier ipv drie), maar dat 'mag' niet van mijn partner, met wie ik in scheiding lig..... AAArrgghhh!
Een peuter van 1,5 jaar en een peuter van 3 jaar, rennen de hele dag achter elkaar aan om elkaar te pesten gillen schreeuwen bleren en huilen.. Nooit kan iets normaal gaan...! Eten moet in een gevecht slapen gaat bij de jongste niet eerder dan 2 uur gillen aan vooraf... ik word en doof en langzamerhand gek!
Ook ik heb hier in huis een ellendige rotjongetje van 2,5 rondlopen. Zal wel een nieuwe fase zijn, tot 2 weken terug was er niks aan de hand. Nu? Ik kan mijn eigen kind niet uitstaan. Alles doen wat niet mag, overal nee op antwoorden en vooral...niet luisteren. Ik hoop dat het snel voorbij is.
Ik heb m'n kids een paar daagjes aan opa en oma uitgeleend....Maar nu is het zo stil....En ben ik nou een goede moeder, die haar kinderen dumpt. (zodat ze ff bij kan slapen, lezen en sporten zonder gestoort te worden)
Wat herkenbaar, dat onhandelbare gedrag van peuters! Ik word er soms gek van en het is zó uitputtend. Heb een baby van 7 maanden en een peuter van 2j3mdn. De klaagmuur lezen doet deugd: ook anderen worden hiermee geconfronteerd...
En ik maar denken dat mijn kindje echt geen gewoon gedrag vertoont... De jongste (van 3 kindjes) is nu 3,5 en ik ben 26 weken zwanger van nummer 4. Dus weet ik inmiddels wel iets van peuterpubertijd zou je denken. Niet genoeg, want de jongste is een meisje en dus heel wat pittiger en feller, zeker nu ze niet langer de jongste zal zijn. Als het 's ochtends al begint met krijsen dat ze niet wil aankleden, zakt de moed me in de schoenen. Vannochtend kon ik alleen maar huilen en gelukkig heeft mijn man de jongens naar school gebracht. Ben daarna even met de peuterleidster over dochterlief gaan praten: zij herkende het gedrag gelukkig als heel normaal peutergedrag en zei ook dat dochter het lastig had et het feit dat er nog een baby aankomt. dat hielp enorm: me even kunnen verplaatsen in het waarom van haar gedrag. Nu alleen nog leren accepteren dat het is zoals het is. En dat wil ik graag kunnen
heb vandaag mijn dochter van de bank gesleurd toen ze niet naar bed ging( en ging jengelen omdat ik haar niet op mijn rug kon dragen) toen ik het haar voor de derde keer vriendelijk vroeg en met haar 6mnd oude broertje op de arm liep omdat hij tandjes krijgt.Was ineens zoooowoest dat ze toch nog dwars ging liggen ondanks verhaaltje, extra aandacht en sinterklaasjournaal. Het is geen peuter maar een kleuter.Voel me zwak en onbeheerst als ik ineens in zo'n woedeaanval schiet door 'niet-luister-triggers' en ' zinloos gekrijs'-triggers. Baal dan van mijn kids en van mezelf, maar ben vooral erg woedend en kan wel een hersenpan inslaan. Doe dat niet, maar ben echt heel erg boos van de onmacht.Probeer soms om weg te gaan , gewoon laten krijsen of jengelen, maar dan wordt partner er ook gek van en dan baal ik gewoon van de bedorven sfeer en de geluidsoverlast.pfffffffffffffffff, toch maar weer eens Tolle lezen, het zijn allemaal pijnlichamen en heeft bewustzijn nodig.Tegen de tijd dat ik daar 'los' van ben, zijn ze allemaal het huis uit en getraumatiseerd.....of misschien moet ik het iets rooskleuriger bekijken. Kan ik vol goede moed de puberteit in!
waarom voel ik me zo in de steek gelaten? papa gaat lekker uit en doen waar hij zin in heeft! Ik ben altijd met de baby waar ik super veel van hou!! Maar ik zou ook willen dat hij wat voor onze baby over heeft!!
Ik wil tijd voor mezelf......24/7 baby voeden en troosten, dwarse peuter......ik kan niet meer. Toch heerlijk herkenbaar, krijsende peutermeisjes van 3. Heb ook een kindje van 4 maanden die nog niet altijd lekker doorslaapt...dus moe moe moe. Het is nooit goed bij mijn peutertje. Krijsen, gillen dwars doen. Ik ben zo boos geweest, zo boos. Ik heb er zelf om gehuild. Ik kan het niet uitstaan! Dat ze nou eens gewoon luistert! Gewoon gezellig mee doet, nee, het moet perse net anders dan mama wil....grrrrr Papa lekker druk met zijn eigen ding, lekker naar zijn werk, mama weer een dag energie weg laten slurpen. Ik voel me alleen met mijn twee kinderen. Hoe erg kan het zijn. Snif snif snif. Zo dat lucht even op!
pfff waarom zijn die oma's zo bezitterig?? en maar pronken met hun kleinkind op een feest terwijl dat kleinkind daar helemaal g een zin in heeft. en dan niet terug brengen bij mama neeeee gewoon eigenwijs bij iemand anders brengen, waar ze nog harder kan gaan huilen! dan doet ze ook nog een alsof ze alles kan bepalen..wiens kind is het nou eigenlijk????uhm ff denken ik ben mama jij bent OMA! dus jij bent al aan de beurt geweest..NU IS HET MIJN BEURT!zo...dat lucht op
Pfff ook ik zie het gewoon even niet meer zitten. Ik heb een hele lieve dochter, ik ben een hele goede verantwoordelijke moeder maar sinds ik moeder ben geworden klaagt mijn man dat ik geen aandacht meer voor hem heb en k ben ook zo in en in moe. Ik heb gezegd dat ik niet kan geven wat ik niet heb en we zijn inmiddels 2 weken uit elkaar, en oooh ik durf het bijna niet op te schrijven, maar zie tegen de dag op als ik alleen met mijn dochter ben. Ik vind het zo moeilijk mezelf wegzetten terwijl ik zoveel verdriet heb. God, wie had toch ooit gedacht dat hebben van kinderen zoveel van je verwacht?
ik wil alleen zijn, alleen alleen alleen alleen zijn een paar maanden helemaal alleen zijn , zelfs zonder mijzelf
Ik ben een moeder van twee mooie en meestal lieve prinsesjes. Een van 8.8 jaar en een van 14.5 maand. De oudste is erg aanwezig en is wisselend blij met haar zusje. Ik wil dat zij het goede voorbeeld is maar dat lukt haar lang niet altijd. Soms lijkt de oudste wel de dreumes en de dreumes de oudste..lol. Maar o o o wat vind ik het leven toch saai (niet elke dag hoor) maar het is zo'n sleur. Elke dag hetzelfde! Niet even lekker ertussenuit even lekker tijd voor mezelf....Nou heb ik zeker niet de moeilijkste kinderen en als ik eens even op de bank wil liggen tussedoor dan vind de jongste het helemaal niet erg om even in de box te spelen. Maar wat ik hier lees over driftaanvallen bij peuters dat heeft die kleine meid van 14 maanden nu al!! Wat staat me dan te wachten??? Hihi, o jee. Als ik haar wil helpen of als ik wat afpak en nee zeg dan gaat ze me toxh flippen. Meestal los ik dat op door afleiding. En dan de oudste die zo ontzettend zeurderig is met eten, pffff gelukkig dat de jongste bijna alles lust. Maar ben blij met mijn twee meiden die af en toe het bloed onder mijn nagels vandaan halen. Soms heel soms denk ik welleens kunnen jullie niet even een dagje naar oma? Even tijd voor mezelf even lekker een dag lang lui op mijn bed liggen. Even uit die sleur. Maar als ik dan weer alleen ben dan mis ik die kinderstemmetjes weer.....Het is toch maar een bijzonder iets, dat moederzijn 🙂
Waarom lijkt er nooit iets goed te kunnen gaan in mijn leven? Mijn leven lijkt net een soapserie en eindelijk toen ik dacht dat het tij zou keren, kwam er nog meer drama. Het mooiste geschenk in mijn leven is tegelijkertijd ook één van de redenen van mijn pijn en verdriet. Hoe dubbel. Ik kan het niet alleen en daarom heb ik hulp, maar ik schaam me ook voor het feit dat ik het niet alleen kan. En doe ik iets fout dat mijn kind zo onhandelbaar is? Alles wat ik doe is fout en wat ik geef is nooit genoeg. Ik voel me ondankbaar omdat ik zeur, en tegelijkertijd heb ik een heel ondankbaar kindje...
ben het soms zo zat dat ik gewoon een hekel heb aan mijn eigen kindje. ben blij als ze niet thuis is. ze 1,5 maar het is gewoon een tekortkoming van mij. haar driftbuien frustreren me soms zo. ik wil niet zo zijn maar het gebeurd . ik sla niet maar flip dan gewoon. ze bijt,huilt,krijst,paniekt,gebalde vuistjes,als mevr haar zin niet krijgt. en probeer het met positieve aandacht te veranderen maar jeetje soms heb ik het gevoel waar doe ik het voor. en al die andere rot fases die nog komen. tuurlijk smelt ik weer als ze bij me ligt en liefde zoekt, maar ben het soms gewoon een beetje zat. spuugzat. doe zo mijn best met alles, moederen,vrouw zijn,vriendin zijn,collega zijn....voel me rot dat ik mijn eigen kindje niet eens mis soms. weet niet meer wat ik moet voelen. rot moeder? falende moeder? gefrustreerde moeder? realistische moeder?..pfffff....blij met deze klaagmuur!
waarom moet t toch altijd zo moeilijk gaan. Manlief schijnt steeds te vergeten dat stay at home mom ook een baan is, en dat je dan niet kan uitslapen in het weekend of je gewoon kan omdraaien snacht als er gebrul is. Of kan zeggen nu even niet, nu even niet bestaat niet voor een mama, ook al heb je dat soms zo nodig, alles gaat gewoon door of je dat nu aan kan of niet, of je ook eens iets voor jezelf wil doen of niet, of je nou een even helemaal niets wil of niet! Snap t best, manlief werkt 60+ uur in de week dus als hij thuis komt moet hij echt vrij om bij te komen, anders red hij t niet, snapt t best. maar ik dan.....
