Een anonieme klaagmuur, omdat iedereen wel eens zijn hart wil luchten
Een anonieme klaagmuur. Of je nou zwanger bent, net bent bevallen, een peuter, schoolkind of puber hebt rondlopen, soms is het moederschap of vaderschap net niet wat je ervan had verwacht. Zwangerschapskwaaltjes zijn soms heftiger dan alleen maar ‘vervelend’, babygehuil kan soms door merg en been gaan als het – voor je gevoel – al uren duurt, een dwarse peuter plak je soms het liefst achter het behang bij de honderdste ‘nee’ van die dag en pubers plak je soms het liefste achter het behang.
Hoofd in de wolken
Volgens iedereen hoor je met je hoofd in de wolken te lopen maar je merkt dat dit niet altijd mogelijk is. Natuurlijk houd je zielsveel van je kindje of die baby in je buik, maar soms een ietsiepietsie minder.
Brok ellende in je lijf
Zit je met een brok ellende in je lijf of hoofd, of wordt je keel letterlijk dichtgeknepen door ingehouden verdriet, woede of frustratie: lucht dan anoniem je hart op onze klaagmuur. Of lees de reacties die andere moeders en vaders hier al hebben achter gelaten. Die soms precies tegen dezelfde emoties of onmacht aan lopen als jij. En wat een verademing is het, te lezen dat je niet de enige bent! Dat lucht nog eens op!
Even anoniem je hart kunnen luchten, zegt niets of je wel of niet genoeg van je kindje houdt. Een moment van stoom afblazen lucht op, de herkenbare klaagzangen van anderen bieden troost. Even klagen maakt je géén slechte vader of moeder. Je zal zien, dat je niet de enige bent. De klaagmuur biedt jou de gelegenheid om je gedachten te verwoorden en je gevoelens te uiten, zodat dingen niet zwaarder gaan wegen wanneer je er mee doorloopt. En eenmaal je gal gespuwd, kun je het leven weer met een glimlach aan!
Spelregels
Je mag over alles en iedereen klagen maar houd het beschaafd. Grof taalgebruik, discriminerende en/of seksueel getinte teksten zullen door ons niet worden geplaatst. Je klaagzang en/of geheim dient echter te allen tijde een relatie te hebben met je zwangerschap(swens), baby, peuter, kleuter, schoolkind, puber of ouderschap in het algemeen, in de ruimste zin van het woord.
1042 berichten.
Ik heb zojuist mijn geduld verloren en mijn zoontje van 3,5 een klap op zijn kont gegeven! Dit meneertje denkt over alles met mama in discussie te kunnen gaan, wil altijd zijn zin en luistert sleeeeeeeeeeeecht. Man! Na die tik kon ik hem tenminste eens snel zijn pyama aantrekken en hem in bed leggen ipv dat eeeeeeuwige getreuzel!!!!!!! Grrrrrrrrrrrr
Mag ik ook even klagen? Ik sta in de ochtend al moe op, mijn zoontje van inmiddels 6 jaar is al 6 jaar lang elke ochtend tussen 5 en 6 uur wakker. Dochterlief zit inmiddels in de peuterpuberteit en doet haar grote broer in alles na, ook zijn grote mond. Ik hoor alleen nog maar mamááááá en ze presteert het om óveral een ontzettende smeerboel van te maken. Mijn lontje is inmiddels erg kort geworden, ik kan soms erg overdreven reageren op mijn kinderen. Ook onvoorspelbaar terwijl ik dat helemaal niet wil. Wat slaaptekort met een mens kan doen hé? Ik ben zo ontzettend moe.....ik wil naar een luxe hotel met alleen maar zon, zee en strand, lekkere drankjes en veel geld om uit te geven aan mezelf, alleen aan mezelf. Het stomme is dat mijn eierstokken al maanden aan het rammelen zijn voor een derde kind maar ik laat ze lekker rammelen want hier komt er echt geen derde. Ik vraag me nu soms al af waarom ik gekozen heb voor een eerste!
Ik heb het helemaal gehad, ben echt aan vakantie toe. Helaas duurt dat nog tot begin augustus! Ik werk 22 uur, doe het hele huishouden en heb 2 jonge kinderen van 5 en 2,5 jr! De oudste is lief en rustig, vermaakt zich goed. Maar kan ohhh zo jengelen/huilen om de kleinste dingen! De jongste is een driftkikker die ik nooooit mag helpen! Alles doet ze zelfstandig en ze is zo snel boos. Ze is boos geboren! Ze schreeuwt in de supermarkt alles aan elkaar omdat ze perse niet wil zitten! pakt alles vast, terwijl ik haar daar zo vaak iets van zeg. Ze luistert nooit! Niet naar mij en niet naar haar vader! Zo frustrerend! Ze kan erg goed praten, dus dingen duidelijk maken dat lukt wel. Als je haar 1 vinger geeft, pakt ze 2 handen! Dus streng moeten we zeker zijn bij haar! Maar oh wat is het vermoeiend en frustrend! Ik word er geen leukere moeder van. Ben moe en heb geen puf meer om leuke dingen te doen met de kids! Hoe graag ik het ook wil! Ik ga gelukkig een dagje weg met een vriendin, lekker uitwaaien! En ik kan gelukkig mijn energie kwijt in mijn sport! Zonder mijn vriendinnen was ik nu overspannen! Hoe blijf ik positief????? Help!
O heerlijk, een klaagmuur zonder veroordeeld te worden of meteen goede adviezen te krijgen over wat je allemaal anders zou moeten doen! Hier ook een moeder die het met plezier bij 1 kind houdt, ik geniet echt van mijn 2,5-jarige peuter, maar ook van ieder stukje vrijheid en rust dat ik terugkrijg! En dan die angst dat je hem niet goed opvoed, die zegt dit, die zegt dat, en o dat doe ik niet, en nee, dat moet je zo doen...Help! Zelfs ruzies met mijn vriend omdat hij er anders tegenaan kijkt dan ik. Zal toch niet zo zijn dat mijn kind een crimineel wordt later omdat ik hem veel aandacht geef? Wat een gedoe allemaal. Voortaan ga ik het gewoon doen zoals ik en mijn vriend het willen! Niks geen boeken meer doorspitten, gewoon op je gevoel afgaan, boos worden als je boos bent, liefde geven als je het voelt. Gewoon mezelf blijven. Hee,,,dat was lekker!
Zit er zwaar doorheen. Wil alles voor mijn dochters (3 en 15mnd) doen en vergeet dat ikzelf er ook mag zijn. Ontzettende vervelende kraamperiode gehad na de tweede bevalling. Na veel schaamte hulp gezocht en het gaat nu beter, en nu heb ik eindenlijk de knoop doorgehakt om aan mezelf te werken. Dus begin ik binnenkort met een dagbehandeling voor obesitas. Voel me nu al schuldig dat ik nog een dag in de week niet thuis ben voor de kinderen naast twee dagen werken. Ik hoop dat ik het ga redden
Ben zo verdrietig omdat ons kindje als eerste kleinkind in beide families geboren is, en het nu door de komst van meer kleinkindjes waaronder nog een eigen kind, zomaar word "vergeten". Vier jaar lang was het de middelpunt van belangstelling en pappa en mamma mochten nooit zeggen, laat het nu even, nee, hoor wij zijn opa en oma en dus voor verwennen. Nu vraagt ons lief kindje, wanneer mag ik weer bij oma in bad? Wanneer mag ik weer frietjes eten bij...Wanneer gaan we weer wat leuks doen met....? We zullen zien, binnenkort wel een keertje. Je mag er niks van zeggen, het moet maar leren delen. Oma heeft geen tijd om jou kleurplaat te zien, zegt ze terwijl ze met ander kindje aan het kietelen is(ja babys zijn leuker, he oma!)Als ze weg gaan beloven ze weer, kom jij binnenkort weer eens bij oma spelen? Maar het gebeurt niet, want oma heeft nooit meer tijd. Het wil ook zo graag eens bij een vriendje thuis spelen, die vriendjes komen altijd hier, die mama's hebben ook altijd wat anders te doen als ze eens thuis zijn, of dan willen de kindjes ineens met een ander vriendje spelen. Bedankt Familie!!!! Een erg verdrietige mama. (Oh, en de kritiek die ze ineens durven hebben op onze opvoeding...pfff, dat kinderen krijgen relaties zo ingewikkeld maakt, ik wou dat iemand mij daarop had voorbereid toen ik nog moeder moest worden) We dealen er weer mee: begrijp het,laat het toe, accepteer het en move on! Maar dit was wel even fijn.
Ik klaag overs mijn schoonouders, dat ze zich overal mee bemoeien, ik niks goed doe en mijn kinderen volproppen met lekkers. Als wij een feestje hebben komen ze maar uurtje. Bij een BBQ komen ze te laat en klagen dat alles op is. Hebben wij hun klushulp nodig bellen ze af. Vragen we ze om op te passen is het dat ze het nog niet weten en als ik dan iets anders geregeld heb zijn ze teleurgesteld. Maar mijn man moet altijd voor hun klaarstaan, vaak meehelpen in de tuin, wordt vaak voor het blok gezet en als we op tijd naar huis gaan omdat de meiden moeten slapen krijgen we gezeur.
Waarom weet iedereen het beter behalve ik, de mama? mijn lieve jongen van net 2 doet het zo goed, en ik doe zo mn best met opvoeden natuurlijk! En toch krijg je altijd te horen, dit moet zus en dat moet zo. je kan beter dit doen en 'vroeger deed ik het zo'! met andere woorden zo moet het hoor! vreselijk!
maak me echt wel een beetje zorgen onze dochter is 4 en heus wel gewend aan logeren. ivm mijn werk logeert ze regelmatig bij mijn opa en oma. Nu hebben de andere opa en oma bedacht dat ze van de zomer mag komen logeren prima heel leuk heel gezellig ik dacht zelf aan 2 misschien 3 nachtjes en als dat goed gaat evt 2 keer deze vakantie. maar nee oma heeft andere plannen ze mag de hele week komen. ik vind dat toch wel erg lang maar ik ben degene die me teveel zorgen maakt. dat terwijl dat voor 3 maanden terug ze bij mijn mans ouders dus nog nooit gelogeerd had. wel een paar keer een afspraak voor gemaakt maar iedere keer werd het op het laatste moment met een kulsmoesje afgezegd van opa en oma's kant ook prima ze hoeft van mij niet uit logeren het mag nou een maand of 3 geleden dus geprobeerd mijn man haar weggebracht want die ging daarna nog naar vrienden en kon als het niet goed ging haar tot een uur of 1 's nachts nog ophalen alles vanaf onze kant dichtgetimmerd dat er eigelijk niks mis kon gaan en dat ging inderdaad zonder problemen zo goed zelfs dat het nu ineens maar voor een week moet. NAtuurlijk als het nodig is stap ik desnoods om 3 uur 's nachts nog in de auto om haar 90 km verderop op te halen maar jongens laten we nou beginnen met 2 of 3 nachtjes lijkt mij echt meer dan zat. MAAR NU IS MAMA WEER DEGENE DIE OVERBEZORGD IS EN GEK!!!!!! en zich vooral heel erg aansteld want de vorige keer ging het ook goed. ik durf nu al niet eens voor te stellen af en toe te bellen uit angst dat ze er helemaal voerstuur van raakt
het is erg lastig om in het buitenland een baby groot te brengen en in Nederland telkens elk detail te moeten verantwoorden aan vrienden en familie die de Nederlandse voedingsmethoden etc. gewend zijn. Wij wonen hier en kiezen voor de adviezen van de kinderarts hier en wat wij denken dat het beste is voor ons kind. Sowieso vind ik het hele gezeur over elkaars opvoeding grote kul. Elk kind is anders, gelukkig. En ook elke ouder is anders. Ik vind het soms echt vervelend om andere ouders te ontmoeten omdat ik vaak een of ander advies of onuitgesproken kritiek te verduren krijg. Waarom willen mensen zo'n wedstrijd maken van het opvoeden,.. ? het gaat er toch vooral om dat je kind zich goed ontwikkelt? vermoeiend.
kinderen voelen het als je vermoeit bent en er genoeg van hebt, je gaat je voor hen afsluiten en dan gaan ze in verzet. Eigenlijk voelen zij zich dan net zo ongelukkig als jij. Ik denk dat hoe dan ook de beste oplossing is, om contact te maken...echt contact. Geef echt gemeende aandacht. Speel mee...het is niet altijd makkelijk als je moe bent maar soms kun je beter met je kind plezier maken dan de afwas doen. Je zult zien dat de humuurtjes opknappen. Een kind wordt meer ontspannen als het contact met de ouders goed is, dus verdiep je in het kind level met ze. Dit wil niet zeggen dat je ze over je heen moet laten lopen, je zult zien dat als je gemeend aandacht en liefde schenkt ze daarna beter luisteren. Ontspan en probeer ervan te genieten, het werkt.
wat een herkenning allemaal..wordt soms ook gek van mijn peuter van 2,5 die ontzettend veel temperament heeft.. veel huilen om van alles en nog wat...constant aandacht vragen...iedere maand hoop ik op betere tijden...iedere keer hoop ik dat het een fase is..gaat eigenlijk al vanaf de geboorte zo...veel huilen..vaak ben ik helemaal leeg. Op het werk knap ik weer op..Maar ik hou zo zielsveel van die gozer.Ben ook weer helemaal gek op hem..Wil eigenlijk nog wel een 2e maar ben bang dat ik het niet trek en mezelf dan compleet ga verliezen. Aan de buitenkant lijkt het of we het helemaal voor elkaar hebben maar van binnen ben ik soms helemaal leeg.
pff als je als man wel meehelpt in de huishouding, elke dag de avond maaltijd kookt, de afwas daarna, dan meehelpen de kids naar bed brengen en daarna dan nog je eigen brood, die van haar en de kids smeren voor de volgende dag. vervolgens nog één maal in de week en éénmaal in het weekend stofzuigen en dwijlen en dat met een 40 urige werkweek terwijl zij huismoeder is. is het nog niet genoeg, krijg je naar je kop gesmeten dat ze bijna alles alleen moet doen. hoeveel je ook meehelpt, een andere man zou altijd meer over hebben. nou dan zoek je die toch lekker.
Vind het zoooo moeilijk soms het hele Mama zijn! Kon m wel achter het behang plakken vandaag. Dan ben je nog maar twee jaar, god! help me, geef me kracht. Geef me gedulddddd :(( Geduld die mis ik soms echt wel na een halfuur. RAAK (Rustig blijven, Accepteren, Afgeven, Kijken) dat hebben ze me wel eens op t werk geleerd voor bij als je wordt overvallen, nou ik moest het vandaag ook echt wel een keer toepassen bij mijn Hartendief! Ik hou ook zooo veel van m, en hij snapt me ook als de beste. We kunnen zo goed communiceren met elkaar dat ik soms wel eens vergeet dat hij maar net 2 is.. Maar somsss owwww irgggg whaaa! Dringt het niet tot hem door. Hij is nu lekker aan t slapen, ik mis m eigenlijk weer.. 🙂 #eenzaamineenstillewoonkamer
mijn 3e kindje van 2,5 vraagt zoooooooooooooo veel negatieve aandaacht. dat begint smorgens al en dan moet ik de hele dag nog door. hopelijk komt de wijsheid met de jaren en vergeet ik deze eerste jaren ooit. maar nu ik erin zit is het vreselijk. ga er zelf bijna aan onderdoor. het is zo moeilijk om hem leuk te vinden. grrrrrrrrrrrrrr
Mijn kind van 16 maanden zegt nog niets niet eens pappa en mamma en loopt ook nog niet! Ik ben er helemaal zat dat mensen er constant over beginnen en bij het cb doen ze alsof hij zwaar geretardeerd is. Pfff. Ik zou het zo erg vinden als dat echt zo is.
Doe ik het wel goed? Mijn zoon is de hele dag aan het jammeren en aan het zeuren. Ik heb hem lang tevreden geprobeerd te houden met de speen en met televisie maar ik ben dat nu zo zat! Ik wil niet dat hij leert om altijd maar zoet te worden gehouden. Dus vanaf nu cold turkey laten jammeren. Maar pfff wat word ik daar gespannen van. Deze ochtend ging het maar door het gejammer werkt me zo op de zenuwen... Bijna had ik de speen weer gepakt of de tv aangedaan... Maar dan voel ik me zo'n slechte moeder. Ik ben het soms zo zat om moeder te zijn ik vond de dagen thuis tegenwoordig zwaarder dan mijn werk!
Doe ik het wel goed? Mijn zoon is de hele dag aan het jammeren en aan het zeuren. Ik heb hem lang tevreden geprobeerd te houden met de speen en met televisie maar ik ben dat nu zo zat! Ik wil niet dat hij leert om altijd maar zoet te worden gehouden. Dus vanaf nu cold turkey laten jammeren. Maar pfff wat word ik daar gespannen van. Deze ochtend ging het maar door het gejammer werkt me zo op de zenuwen... Bijna had ik de speen weer gepakt of de tv aangedaan... Maar dan voel ik me zo'n slechte moeder. Ik ben het soms zo zat om moeder te zijn ik vond de dagen thuis tegenwoordig zwaarder dan mijn werk!
wow cold turkey!, respect voor deze mama!!! Doorzetten!!!!
Mijn zoontje van bijna 2 maakt mij HELEMAAL gek. van sochtends vroeg vanaf dat ie zn ogen open doet, tot savonds laat... ALLES is een strijd.. Ik kan er soms echt even niet meer tegen, hele dagen gieren krijsen janken huilen slaan , savonds tegen de deur aan schoppen/ stompen.... gaat de hele dagen zo.. op dit momentt kan ik eigenlijk vrij weinig leuks aan mijn eigen kind ontdekken.. Soms is het zo erg dat ik sochtends geen eens zin heb om mijn bed uit te komen door zijn gedrag... Letterlijk alles is een strijd.. van sohctends vroeg tot savonds laat.... Door andere mensen in onze vriendenkring wordt hij lacherig het terroristje genoemd.. kan je wel denken.. zijn dat dan je vrienden ?? maar zo erg is het ?!?! En kheb ook nog een baby van net 5 maand............ pfffffff weet t soms allemaal ff niet..
Ik word echt gestoord van het jaloerse gedrag van mijn peuter tegen zijn dreumesbroer. Van af dat ze wakker zijn is het gedoe, ik kan ze geen moment uit het oog verliezen of het gaat fout maar ook recht voor mijn neus gebeurd het dat de oudste de jongste te grazen neemt en de jongste bijt nu letterlijk van zich af. Er zijn momenten dat ze leuk spelen maar de oudste slaat dan toch weer door en het eindigt in brullen. Hij luistert daarbij ook moeizaam en is heel dwingend in zijn gedrag. Soms verlies ik mijn geduld heel erg en sta ik als een kenau te snauwen. Verschrikkelijk. Als ik aan het werk ben mis ik ze maar ben ik een dag thuis dan verlang ik naar mijn werk.
Ik ben mijn partner en zijn familie zat! Elke keer hebben ze commentaar op mijn kind of mijn manier van opvoeden. Dan was mijn kind te klein, te dun, te weinig haar, ze praat nog niet, blabla. Ik ben te streng. Als ik mijn kind 'vroeg' naar bed wil brengen, dat is uiterlijk om 20:00u vinden ze dat eigenlijk niet nodig of zelfs belachelijk. Waarom niet tot 23:00u of soms tot middernacht. Verwachten dat mijn kind elk weekend op bezoek komt. En is er elke keer wel een reden om het laat te maken. Heb er nu genoeg van. Dat zijn moeder vroeger te weinig tijd had doorgebracht met haar eigen kinderen (vanwege de zaak) is niet mijn probleem. Haar gemiste kans hoeft ze nu niet via mijn dochter in te halen, want ik als moeder zijnde wil ook tijd doorbrengen met mijn kind. Daarnaast moet het niet gekker worden, dat mijn dochter en ik aan hun wensen moet aanpassen. Ik kom hen tegemoet en daar moeten ze het mee doen.
mijn zoon van een jaar oud is de reden dat mijn partner en ik nog bij elkaar zijn EN HOE! Ik durf de stap niet te nemen om de relatie te beeindigen, wil koste wat het kost dat hij opgroeit met beiden ouders. Omdat ik dus opgegroeid ben in een 1oudergezin. Ik baal heel erg van dit leven, ik hou heel erg van mn kindje (ondanks ik hem af en toe achter het behang kan plakken) maar de liefde voor zijn vader is er totaal niet. Hij kan me echt gestolen worden. Xer
Zelf ben ik alleenstaande jonge moeder van een prachtige dochter van net 14 maanden.. en heel eerlijk dacht ik dat ik de enige was die af en toe gillend het huis uit rent omdat het even allemaal te veel wordt. In mijn omgeving 'lijken' wel alleen de prefecte ouders te wonen. Ben zo blij om te lezen dat er dus meerdere moeders zijn die af en toe kriegel worden van de kids.. mijn dochter is echt een lief meisje, maar met een hele sterke eigen wil. Krijgt ze haar zin niet, denk maar niet dat jij die dan krijgt! Nu al.. met 14 maanden is het een kaatje!
Ik ben verhuisd met mijn man dichter naar zijn werk toe. Het valt me best zwaar met twee kinderen. De kleuter luistert vaak niet en probeert van alles uit, van boter zacht maken in de broodrooster (Grote meid ben ik, he?) tot uit het raam hangen (mammaaaaa waar ga je heen? Ik wil niet dat de oppas op mij past? -Waar is de oppas?), van staan op de handjes van de baby tot zelf afvegen en dat verzwijgen waardoor door het hele huis heen poep gestempeld is. Ze is erg ondernemend en dat vind ik heel goed. Maar soms zou ik willen dat ze dat niet zo had.'s Ochtends doet ze heel zachtjes en gaat ze spelen op haar kamer maar laatst was ze naar beneden gegaan en had ze met veel moeite 'ontbijt' gemaakt. Het was een chaos. Ik heb chronisch slaaptekort door de baby. Ik wil helemaal niet boos op haar worden. En dat lukt me steeds minder goed. Mijn ergernis groeit naarmate ik minder slaap. Zij is huilerig omdat ze ook weinig heeft geslapen en moe is. Poe poe. Ik heb gelukkig hulp van mijn man als die niet al te gaar is van zijn werk met het huis op orde krijgen, schilderen e.d. Ik ga het weer proberen. Frisse moed. Groetjes
O, wat heerlijk herkenbaar allemaal!
Je mag best klagen ook al ben je in verwachting van nog zo'n klein mormeltje 😉
whhhhaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah ik word vandaag helemaal gestoord van onze dochter ze doet zo ongeveer alles wat ze niet mag heeft vanalles gesloopd en broertje geterroriseerd, weet ook wel morgen gaat het weer beter maar ben er even helemaal klaar mee
Een tweeling in de peuterpuberteit!!! Van 's ochtends 6 tot 's avonds 8. Joepie!!!! Soms zou ik willen dat ik de batterijen eruit kon halen 😉
Ik hou verschrikkelijk veel van mijn prachtige dochter en 99% van de tijd is het een lekkere boef.Ze heeft soms haar momenten, maar meestal met rustig blijven, negeren en consequent reageren lukt het me wel om de crisis te bezweren. Ik ben alleen zo moe, zo verschrikkelijk moe. Mijn man wil graag een 2e, IK NIET!!!! Ik heb nu al bijna nooit een momentje voor mezelf, laat staan dat er nog zo'n spruit rondrent. Hoe lief en mooi en schattig ze ook kunnen zijn, het is gewoon hard werken moeder zijn. Ik heb vaak het gevoel dat ik voor iedereen aan het zorgen ben, maar dat er niets voor mij over blijft. Als het niet mijn meisje is, dan is het wel papa die aandacht wil, als papa tevreden is, dan zijn er nog de oma's en opa, waarvan er één stevig verankerd zit in haar slachtoffer rol, ik werk ook nog drie dagen. En het enige dat ik hoor is, maar jij bent toch twee dagen vrij..... ik ben niet vrij als ik thuis ben. 1000x per dag Mama mama mama. Ze is echt stik lief, maar ben soms zo blij als ze naar bed gaat. Ik wil zo graag slapen.....
