We kunnen weer Hyven! Een stukje nostalgie is terug.

Heb je het al gehoord? We kunnen weer Hyven! Laten we eerlijk zijn, wie had er nou een aantal jaar geleden geen Hyves? In Nederland was Hyves veel populairder dan Facebook. Ik heb nooit begrepen waarom er met Hyves werd gestopt, zodat iedereen naar Facebook geleid werd. Vermoedens heb ik wel gehad. Al die mensen bij elkaar op één platform is natuurlijk veel beter in de gaten te houden dan wanneer dit versplinterd is…

Beetje gek

Of denk ik nu in complottheorieën? Kan, maar gek blijft het. Hyves deed het namelijk hartstikke goed in Nederland. Totdat het werd overgenomen door de Telegraafgroep. Daarna was het snel klaar. Ik weet het nog goed. Het begon met een anti-Hyves-campagne. Hyves werd ‘not’ en Facebook werd ‘hot’. Blijkbaar was het merendeel van de Hyvers nogal trouw en weigerde de overtocht. Totdat de eigenaar van de site de stekker eruit trok. Tja, toen moesten ze wel. Zoiets als pompen of verzuipen.

We kunnen weer!

Maar sinds kort kunnen we weer Hyven. Het heet dit keer geen Hyves, maar Hyven. Ach, die ene letter zal het verschil niet maken. Omdat ik goede herinneringen heb aan mijn ‘Hyvesperiode’ besloot ik opnieuw een profiel aan te maken. En dat voelde toch een beetje gek en onwennig. Ik verbaasde mij hoe snel een mens alles vergeet. Althans, ik wel. Geen idee meer hoe het werkte, terwijl ik er destijds behoorlijk handig in was. Ik voelde me nu weer een beginneling.

Op zoek naar vrienden

En dan de vrienden. Zover ik weet is geen van mijn vrienden opnieuw met Hyven gestart (ik kan ze geen ongelijk geven, want we verzuipen zo langzamerhand in de pixels) maar laten we eerlijk zijn, social media is echt alleen leuk als je het kunt delen. Aangezien mijn echte vrienden in geen velden of wegen te bekennen zijn, zwem ik een beetje verloren rond, zoekend naar wat middelen die ik kan gebruiken om te blijven drijven en op zoek naar mede zwemmers. Of mede bijna-verzuipers, het is maar net hoe je er naar kijkt.

Piepkuikerig

Natuurlijk zijn er meer Hyvende mensen en er heerst op dit moment zo’n sfeertje van: ‘We worden allemaal vrienden van elkaar.’ Tja, als er dan geen bekenden zijn, ben ik ook niet zo kritisch en word ik gewoon vriendjes met een aantal andere enthousiaste Hyvelingen. Echt op mijn gemak voel ik me echter niet, want de gemiddelde leeftijd is op dit moment misschien een jaar of 17. Schat ik het waarschijnlijk nog te hoog in. Het ziet er hoe dan ook allemaal erg piepkuikerig uit en ik voel me als een soort museumstuk in de disco.

Ik was eigenlijk serieus…

En dan plotseling krijg ik een berichtje van een mede Hyver. Leuk! Tot ik het berichtje lees: ‘Hey Marion, je lijkt me een hele aardige vrouw. Ik ben Tom 17 jaar oud…’ WTF? Ik lach een beetje terug, geef de hint dat ik een zoon heb van zijn leeftijd en ga er vanuit dat het een flinke vergissing is. Tom schrijft echter: ‘… ik was eigenlijk serieus…’ Oeps. Volgens mij wordt het nu de hoogste tijd om uit te loggen.

Kippenvel en jeuk

Ik vrees dat mijn leeftijdsgenoten Facebooken of helemaal niet (meer) aan SM doen. Ik heb het trouwens niet zo op Facebook. Eerlijk gezegd word ik er een beetje kriegelig van. Heb jij dat ook? Dat je je mateloos irriteert aan dat betuttelende? Echt kippenvel! Je wilt niet weten hoe vaak ik door Facebook al ‘gestraft’ ben. Dan mag ik bijvoorbeeld een week niet ‘liken’. Sorry hoor, maar daarvan krijg ik echt jeuk. Zit ik ineens in het strafbankje. Welke mafketel bedenkt dat? Het valt nog mee dat ik geen strafregels moet schrijven. ‘Ik mag nooit meer…’

Social Media – Heb ik nou echt niks beters te doen?

Meer informatie

Paw Patrol stranddag – Uitreiking van het eerste SOS strandbandje

Bronvermelding

Tekst: Marion Middendorp
Stockfoto: 123rf.com