Hoogsensitief en telepathisch: Hoe ga je ermee om?

Al langer weet ik dat mijn zoon hoogsensitief is. Eigenlijk weet ik dat al sinds zijn geboorte. De blik in zijn ogen toen hij amper was geboren, de snelheid van leren in de maanden daarna en de frustratie toen het hem niet lukte met vier maanden te praten… Je zag dat hij het probeerde en zijn geest wilde wel maar zijn lichaam kon zijn metale tempo niet volgen. Voor hem was zijn verbale ontwikkeling, van levensbelang. Geen wonder dat de WisQ uiteindelijk liet zien dat zijn verbale intelligent een IQ aangaf van 139… Communiceren is voor mijn zoon zo’n beetje van levensbelang.

Telepathie – Een andere manier van communiceren

Hoogsensitieve kinderen (en natuurlijk ook volwassenen) hebben het vermogen op een ander niveau te communiceren, telepathisch. Ze zijn in staat onuitgesproken woorden en gedachten op te vangen. Ze zijn
sensitief en kunnen vaak voelen welke emoties door jou heen gaan. Als een hooggevoelig kind aan je vraagt of je verdrietig bent, zeg geen ‘Nee’, als het wel zo is. Het is de bevestiging die ze nodig hebben, dat wát ze voelen, ook juist is. Op die manier leren ze er mee om te gaan. Bij ontkenning zoeken ze de twijfel bij zichzelf: ‘Dan heb ík het zeker verkeerd gevoeld.’ Sommigen zullen daar misschien een beetje aan moeten wennen, maar het levert ook mooie, bijzondere of grappige momenten op. Zoals een paar jaar geleden bij ons…

Onzichtbare piratenschatten

Rocco was met zijn pleegbroertje ‘Piraatje’ aan het spelen. Ze hadden een piratenboot en waren op zoek naar schatten. Rocco zorgde er voor dat hij net een beetje sneller was dan zijn twee jaar jongere pleegbroertje met het verzamelen van denkbeeldige schatten. Meer als een verplaatsing van een hoopje lucht, waren de schatten echter niet. Maar in de fantasie van een kind, kan alles.

Op een moment verliet Rocco de kamer, om boven op zijn kamer iets te halen. Zodra hij boven was, rook zijn pleegbroertje zijn kans… Hij pakte een hoop lucht uit de boot, liep naar mij toe en zei heel zachtjes: ‘Ik heb de schatten van Rocco gepikt, ssst…’ en legde vervolgens een berg lucht op mijn schoot. Ik speelde het spel mee – ondanks dat mijn pleegzoontje zich omdraaide en dus niet kon zien wat ik deed – en deed net alsof ik de schatten achter de TV verborg.
Rocco kwam terug naar beneden, liep de woonkamer in en zijn eerste woorden waren: “Wie heeft mijn schatten gestolen! En waar zijn ze verborgen?”

Het bleef stil in de kamer… Zijn pleegbroertje durfde niets te zeggen en ik was lichtelijk verbaasd over het feit dat hij blijkbaar wist dat zijn schatten waren ‘gestolen’.
Het volgende moment draaide Rocco zich om, liep naar de TV, pakte een berg lucht van achter de TV vandaan en zei: “Zo, nu heb ik mijn schatten weer terug”.

Gewoon weten

Een mooi en bijzonder moment. Wanneer ik even later aan hem vraag: “Hoe wist je dat nou?” antwoordt Rocco: “Geen idee, een stemmetje in mijn hoofd zei het en toen wist ik het gewoon”. En dat is het voor hem ook: ‘gewoon’. Gewoon en normaal. Er is niks vreemds aan deze manier van communiceren. Het is misschien ‘anders’ dan wat we tot nu toe gewend waren, maar niet vreemd. Het is echter wel iets om rekening mee te houden. Stel je namelijk voor wanneer je in staat bent, naast je eigen emoties en gedachten, ook de emoties van anderen op te pikken. Wat een chaos zal het in je hoofd worden… En dat gebeurt bij deze kinderen ook.

In de afgelopen jaren is Rocco regelmatig bij mij gekomen en zei dan: “Mama, ik heb zoveel verschillende emoties in mijn hoofd, ik weet niet zo goed wat ik er mee moet doen.” Dan wees ik hem op een simpele visualisatie oefening, waarmee hij leerde zichzelf af te sluiten. Deze oefening gaat als volgt:

Doe je ogen maar even dicht en probeer je voor te stellen dat er een heel groot ei om je heen zit. Je staat er midden in en je voelt je helemaal veilig. Bovenin het ei zit een gat en door dat gat stroomt prachtige, witte energie.
De eerste keer dat ik deze oefening bij hem deed had ik het idee dat hij hier niets mee kon. Hij reageerde er nauwelijks op en mompelde iets van ‘oké’. Tot enkele weken later mijn partner en ik een woordenwisseling hadden en Rocco ineens riep: “Ga maar lekker door, ik merk er toch niets van. Ik zit veilig in mijn ei.” Hij had het wel degelijk opgenomen, sterker nog: hij kon het zelfs op het juiste moment toepassen!

Gedurende zijn basisschool tijd heeft Rocco veelal alleen gezeten, met een tafeltje tegen het bord aan. Dat vond hij helemaal niet zielig of vervelend. Eigenlijk vond hij het juist fijner, omdat hij niet omringd was met al die emoties van anderen. Dit was voor hem veel rustiger in zijn hoofd.

Voorkomen en steunen

In spirituele kringen wordt het telepathisch denken ook wel eens ‘het nieuwe denken’ genoemd. Echt nieuw is het natuurlijk niet, want er zijn eeuwen lang mensen die helderziend, -voelend of –wetend zijn en jouw gedachten en emoties kunnen opvangen. Wel nieuw is dat er steeds meer kinderen geboren worden die kunnen beschikken over deze manier van communiceren en dat zullen er in de toekomst alleen maar meer worden. En in de loop van de jaren zal ‘nieuw’ of ‘anders’, het nieuwe ‘normaal’ worden. Het is echter wel belangrijk dat je je kind serieus neemt en hem ook probeert te begeleiden. Voor sommigen zal dit best een beetje moeilijk zijn.

Je kunt je vast voorstellen dat kinderen die in staat zijn emoties en gedachten bij anderen op te pikken, gedurende de dag een enorme lading prikkels te verwerken krijgen. Dit kan wel eens teveel worden, waardoor kinderen hyperactief gedrag kunnen gaan vertonen. Een belangrijke bron van prikkels is bijvoorbeeld de TV en dan met name de kinderprogramma’s van de commerciële omroepen. Deze programma’s bestaan vaak uit snelle beelden en geven meer prikkels af dan het kinderbrein (maar het geldt evenzo voor volwassenen) in een redelijke tijd kan verwerken. Dit creëert een overload aan prikkels. Het ontladen van deze prikkels uit zich vaak in hyperactief gedrag.

Door het kijken naar de TV – op z’n minst – te minimaliseren en uitsluitend te beperken tot rustige programma’s (bijvoorbeeld een mooie documentaire, is bovendien nog leerzaam ook), zal de hyperactiviteit van je kind zichtbaar afnemen. Wanneer je het hem uitlegt dat deze maatregel geen ‘straf’ is, maar dat deze programma’s (en/of hoeveelheid TV) niet goed voor hem zijn, zal hij dit in zijn hart toegeven en als je naar zijn mening vraagt, verbaas je dan niet over het feit dat hij het zelfs zal beamen…

Meer informatie

Overprikkeling bij kinderen, wat betekent dat?
Hoogbegaafde kinderen zijn geen wonderkinderen
Het gemiddelde in zijn ontwikkeling
Hoe breng je je kind empathie bij? En waarom is dit zo belangrijk?
Hoe vergroot je zijn zelfvertrouwen?
Welke levenslessen geef jij mee aan je kinderen?
Hoogbegaafd, wat betekent dit voor je kind?
Geestelijke ontwikkeling van je peuter
Pestonderwerpen: Waarmee worden kinderen het meest mee gepest?
Bestaan nieuwetijdskinderen?
Nieuwetijdskinderen, ADHD en autisme

Bronvermelding

Tekst: Marion Middendorp
Stockfoto: 123rf.com