In 2021 kwam een dierbaar familielid te overlijden. Tijdens het op- en ontruimen van zijn woning, vond ik een soort van dagboek van zijn vader. De overledene was in 1944 zelf nog maar een dreumes. Zijn vader woonde destijds in Amsterdam en beschreef (in briefvorm) zijn leven, gedurende de laatste maanden van de oorlog (hongerwinter 1944/1945).
Hongerwinter
Het dagboek geeft een eerlijke kijk in het leven van een jong gezin tijdens de hongerwinter, de laatste maanden van de oorlog. Zijn woorden schetsen een historisch beeld, juist omdat het geen bedachte woorden zijn uit een geschiedenisboek, maar ware momenten beschrijven uit een doorsnee jong gezinsleven. Het lezen over het leven van dit gezin tijdens de hongerwinter, maakte op mij diepe indruk en daarom wil ik het graag met jullie delen. Het is te groot om in één geheel te plaatsen, dus de komende tijd zal ik nieuwe pagina’s toevoegen. Om de authenticiteit zoveel mogelijk te behouden, heb ik de tekst volledig overgenomen, dus inclusief de gebruikte spelling in die tijd.
Om de privacy te waarborgen heb ik de namen gewijzigd.
Reeds geplaatst: (1) november 1944 | (2) december 1944 | (3) 1945 week 1 & 2 | (4) 1945 week 3 & 4 | (5) 1945 28 januari / 7 februari
Donderdag 8 Februari 1945
Vandaag wel in bijzondere mate met onze gedachten in Vlissingen of in Kapelle. Zoo pa nog in leven is, hoopt hij heden jarig te zijn. En waar zijn jullie? Wij gissen maar. Toos zegt ik denk dat ze in Vlissingen al weer terug zijn, en ik denk maar steeds dat je nog allemaal in Kapelle wonen. Wat een tijd! 5 uur sporen van elkaar af wonen en elkaar niet eens kunnen schrijven. Al onze mooie havenwerken en pakhuizen zij opgeblazen, onze trams zijn vervoerd naar Duitschland en onze mannen worden weggehaald. Deze dag weer veel razzia’s. Ik ben nog vrij gelukkig.
Heden Ds. Dekker gebeld. Zij hebben voorloopig geen transport die kant van Hoorn op, dus Truusje zal wel niet weg kunnen hetgeen ons erg spijt. Zij heeft al vanaf Kerstmis geen school meer, en daar kan zij misschien naar school gaan, zoodat wij wel heel erg zouden willen ze weg te krijgen. Ik heb overal geloopen achter een fiets. Maar niemand leent zijn fiets. Bovendien is het zeer gevaarlijk om weg te gaan per fiets. De mannen worden gepikt en onze Engelsche vrienden, schieten onophoudelijk op alles wat op de weg is, ook op fietsen.
Sterven van de honger
Vandaag een meisje op straat zien sterven van honger! Somber teeken des tijds. Vanmiddag nog een onderhoud gehad met Mevr. B. Haar verteld van mijn moeilijkheden als Toos weg moet. Zij heeft mij alle mogelijke hulp toegezegd, en zeide als U niet kunt slagen, dan komt U maar naar de pastorie daar zijn Uw kinderen welkom. (Heb het mensch nog nooit gezien, alleen nu voor het eerst per telefoon gesproken). Prachtig aangeboden, nietwaar?
Vrijdag 9 februari 1945
Toos voor onderzoek naar de Camperstraat. Alles goed. Weer afgevallen!
Zaterdag 10 februari 1945
Geen bijzonderheden.
Zondag 11 februari 1945
Geen bijzonderheden.
Maandag 12 februari 1945
St. Anna Vereeniging bezocht. R.K. Instelling. Daar afgesproken dat Geertje per eind Februari zal worden opgenomen tot Toos weer thuis is. Wij willen Mevrouw D. niet met die plaskous bezwaren. Is een R.K. instelling er zijn 45 kinderen meest onechte. Kosten zijn fl. 1,= per dag. Ben blij, en Toos ook thans te zijn geslaagd. Mevrouw D. opgebeld en haar dit medegedeeld. Zoekt U niet verder voor Uw andere zoontje zeide zijn, deze komt naar mij. Truusje houd ik gemakshalve thuis.
Dinsdag 13 februari 1945
Geen bijzonderheden.
Woensdag 14 februari 1945
Briefje van de wijkdiacones dat Truusje en Frans vanaf a.s. Maandag tot en met Zaterdag moeten gaan eten om 4½ uur ad. fl. 0,20 per maaltijd.
“Ware woorden uit de hongerwinter, Amsterdam 1944-1945″ wordt vervolgd
<< vorig deel | >> volgend deel
Meer informatie
Het volledige dagboek “Hongerwinter in Amsterdam”
Bronvermelding
Tekst: Uit het dagboek van Gerard Bergsma
Stockfoto: 123rf.com
