Exclusief: Ware woorden uit de hongerwinter, Amsterdam (1944-1945) – Deel 12

4 november 2021 Een reactie plaatsen

In 2021 kwam een dierbaar familielid te overlijden. Tijdens het op- en ontruimen van zijn woning, vond ik een soort van dagboek van zijn vader. De overledene was in 1944 zelf nog maar een dreumes. Zijn vader woonde destijds in Amsterdam en beschreef (in briefvorm) zijn leven, gedurende de laatste maanden van de oorlog (hongerwinter 1944/1945).

Hongerwinter

Het dagboek geeft een eerlijke kijk in het leven van een jong gezin tijdens de hongerwinter, de laatste maanden van de oorlog. Zijn woorden schetsen een historisch beeld, juist omdat het geen bedachte woorden zijn uit een geschiedenisboek, maar ware momenten beschrijven uit een doorsnee jong gezinsleven. Het lezen over het leven van dit gezin tijdens de hongerwinter, maakte op mij diepe indruk en daarom wil ik het graag met jullie delen. Het is te groot om in één geheel te plaatsen, dus de komende tijd zal ik nieuwe pagina’s toevoegen. Om de authenticiteit zoveel mogelijk te behouden, heb ik de tekst volledig overgenomen, dus inclusief de gebruikte spelling in die tijd.

Om de privacy te waarborgen heb ik de namen gewijzigd.

Zondag 25 Februari 1945

Vanmorgen eens allemaal lang geslapen. Toen heb ik voor het ontbijt gezorgd en dat blijf ik voorlopig doen. Na het middagmaal nog even Geertje bezocht en tegelijk met Ds. Dekker afgesproken, dat wij het zeer op prijs zouden stellen als hij onze jongste zou willen doopen. Nu komen er voor de predikanten hier niet zoo vaak doopbeurten voor, 4 à 5 maal per jaar. Toevallig heeft hij a.s. Zondag doopdienst in zijn eigen wijkkerk.Dat is in West. Van ons vandaan ruim drie kwartier loopen. Rijtuigen a.s. zijn niet te krijgen. Daar Toos er echter op staat en ik ook dat Ds. Dekker doopt, en zij zich wel in staat voelt, zoover te loopen, zijn wij besloten, hem reeds a.s. Zondag te laten doopen.

Mee naar huis!

Van Ds. Dekker naar Frans, Truusje gaat mee. Wij kwamen binnen om 3 uur en ik keek met Truusje om het hoekje van de speelkamer. Daar zag hij ons. Hij weer aan het huilen. Ik zeg: “Wij komen je halen hoor”. Dat was naar zijn zin, hij liep direct naar zijn laatje en haalde er handschoenen en das uit. Vervolgens liep hij naar de kleedkamer en kwam met zijn jas en muts terug. Toen zei hij tegen Truusje: “Ga je eens mee kijken waar ik slaap, dan ga ik tegelijk mijn nachtpon halen en dan gaan wij weg”. Ze waren weer vlug terug. Toen werd hij aangekleed en na van de “Tantes” een kus te hebben gekregen, zijn wij verdwenen. Hij was de hemel te rijk dat hij weer thuis was. Toch schijnt hij het er van de kost heel best gehad te hebben. Want hij heeft de noodige verhalen over vleesch en soep en boter en zelfs appels verteld. Allemaal heerlijkheden, die wij niet meer kennen. Maar ja, tenslotte blijft een inrichting een inrichting en Frans is nu eenmaal wat eenkennig en op zich zelf.

Des avonds zaten wij dus weer met zijn vieren aan tafel. Geertje blijft voorlopig nog een poosje bij Ds. Dekker op hun verzoek en advies, en dus mogen wij dat niet weigeren.

Ware woorden uit de hongerwinter, Amsterdam 1944.

Maandag 26 Februari 1945

Af wezen rekenen in het weeshuis. Daar fl. 10,= betaald dus zeer goedkoop. Bovendien was er van zijn kaart niets af gehaald, dus wij hadden nog een extraatje bovendien. Naar de distributie geweest en hier door wat nonchalance nog 10 liter Melk extra verdiend, plus een half pond suiker. Vandaag een roode kruis gift uitgereikt. Wij kregen voor ons gezin, 4 heerlijke witte brooden, 1½ pond Zweedsche boter en ½ pond grutten. Dat is weer eens even een uitkomst. Gelukkig gaat de broodvoorziening nu weer beter. Het in de rij staan om brood is gelukkig niet meer zoo nodig, de verkoop gaat weer vlotter. Het was ook te gek.

Dinsdag 27 Februari 1945

Op visite geweest bij Ds. Dekker, met Truusje en Frans. Truusje eten op school. Verder geen bijzonderheden.

Woensdag 28 Februari 1945

Werden bezocht door Dhr. V.d. Paauw, welke ons een brief bracht uit Ooster-Blokker van Oom Bo en van Ada haar man. Er gaat a.s. week een transport kinderen van de Vrijz. Hervormden naar Hoogkarspel nu schrijft onze neef dat Truusje daarmede zoover mee kan, hij geeft een introductie briefje mee voor zijn Amsterdamsche collega Ds. Aris. zelf ben ik vandaag de heele dag op bed geweest, voel mij zeer beroerd. Toos is dus nog direct naar Ds. Aris gegaan, met die brief. Morgen moet Truusje gekeurd worden, want ongekeurde kinderen mogen niet mee, dat is nu eenmaal regel. Nu wordt het spannend, Truusje is er thans vol van. Zij vindt het heerlijk om uit logeren te mogen. Wij wachten nu maar rustig af.

“Ware woorden uit de hongerwinter, Amsterdam 1944-1945” wordt vervolgd
<< vorig deel | >> volgend deel

Meer informatie

Het volledige dagboek “Hongerwinter in Amsterdam”

Bronvermelding

Tekst: Uit het dagboek van Gerard Bergsma
Stockfoto: 123rf.com

getagged met Dagboek, home, Hongerwinter, Marion Middendorp