Zo’n twee weken geleden had ik online een afspraak gemaakt voor een proefrit op een paar E-bikes bij Fietsenwinkel.nl in Den Haag (Megastores). Een paar dagen voor mijn afspraak kreeg ik een mailtje waarin werd gevraagd welke fietsen mijn voorkeur hebben, zodat deze klaar zouden staan tijdens mijn afspraak. ‘Goede service’, dacht ik nog. Afgelopen zondag was het zover. Een paar uur voor de afspraak, ontving ik zelfs nog een bevestiging per SMS. Met heel veel zin ging ik er dus op af!
Geen fietsen
We werden vriendelijk ontvangen, maar het werd ook al snel duidelijk dat er géén fietsen klaar stonden om te testen. Althans, niet de fietsen waar mijn voorkeur naar uit waren gegaan. Sterker nog, het merk (Victesse) waarvan ik er twee had willen testen, bleek helemaal nooit mogelijk. Die schijnt alleen maar online te koop te zijn en is volgens de verkoper niet voor een testrit beschikbaar (want nooit op voorraad). Mag ik dat gek vinden? Wie koopt er nou online een elektrische fiets, waar hij nog nooit op heeft gezeten? Wie geeft er nou ruim 1300 euro (of meer) uit, en heeft geen idee wat hij daarvoor krijgt? Ik begrijp dat niet. Ben ik nou zo lastig of zijn andere mensen zo makkelijk? Ik vind het heel veel geld. Geld dat ik maar één keer kan uitgeven en dat wil ik dus proberen zo goed mogelijk te doen.
Proefrit
Maar goed, ik was nu in de showroom en stond toch nog steeds te popelen een proefrit te maken. Er werd voorgesteld een proefrit te maken op twee fietsen (één met voormotor, één met middenmotor) om te kijken waar mijn voorkeur naar uitging. Aangezien ik geen idee had wat het verschil zou moeten zijn, heb ik dat gedaan. Ik kan niet anders zeggen dan dat de twee fietsen fantastisch fietsten! Maar wel in een volledig andere prijsklasse! Dit waren fietsen van een kleine 3.000 euro per stuk, terwijl mijn interesse uitgaat naar een e-bike van zo’n 1300/1400 euro.
Op het dak van Megastores
Na een paar rondjes op het dak van de Megastores, had ik een beetje een idee waar mijn voorkeur naar uit ging. Een middenmotor. Echter na het stellen van mijn vraag om dan nu een e-bike uit te testen met een middenmotor in mijn gewenste prijsklasse, werd ik al snel uit de droom geholpen. Die was er niet. Maar waarom laat je mij er dan een proefrit op maken? Mijn budget was toch vooraf helder? Ik moest gelijk aan die sketch van André van Duin, jaren geleden. André van Duin komt als klant in een winkel en vraagt om een brood. De winkelier vraagt: ‘Wat voor een brood? Bruin brood, wit brood, volkoren brood, casino brood, wat voor een brood?’. Waarop de klant zegt: ‘Geef mij maar een wit brood.’ De winkelier antwoordt hierop: ‘Die hebben we niet.’ ‘Wat heeft u dan voor een brood?’ ‘We hebben helemaal geen brood.’ Nou zo’n gevoel dus.
Voormotor
Ze hadden wel een voormotor e-bike (Brinckers Bordeaux F3) in mijn prijsklasse, althans eigenlijk was hij 1599 euro, maar ik zou hem voor 1400 euro kunnen kopen. Maar na mijn proefrit – wederom op het dak van de Megastores – was ik eigenlijk niet zo enthousiast. De fiets vond ik lang niet zo lekker fietsen als die twee duurdere fietsen (ja, duh!), het model vond ik eigenlijk ook niet mooi en hij had ook maar drie versnellingen (terwijl ik er graag zeven heb). En drie vind ik eigenlijk te weinig. Ik had bijna de neiging mijn ‘eisenpakket’ bij te stellen, omdat ik het gevoel kreeg concessies te moeten doen totdat Rob aan mij vroeg: ‘Maar Marion, word je nou echt blij van deze fiets?’ En eerlijk gezegd, kon ik daar gewoon niet volmondig ‘ja’ op zeggen.
Halfords
Teleurgesteld verlieten we de zaak. Ik had géén proefrit kunnen maken op één van de vier fietsen die ik eerder op de site had uitgezocht, ik had wel twee proefritten gemaakt op fietsen die mijlenver boven mijn budget zitten en de proefrit op een fiets binnen mijn gewenste prijsklasse, viel gewoon tegen. Laat ik het nou maar precies zeggen zoals het is.
We liepen nog een klein rondje door de Megastore, toen Rob mij ineens bij mijn arm pakte en Halfords introk. ‘Misschien hebben ze hier ook wel elektrische fietsen.’ ‘Ja, vast,’ mompelde ik. Ik was inmiddels mijn enthousiasme verloren. We liepen de zaak door en op het moment dat we alweer vlak bij de buitendeur waren, stonden daar drie (of vier, ik heb ze niet bewust geteld of zo) e-bikes. En eentje voor een prijs van 1199,00 euro die er keigaaf (matzwart) uit zag, van Keola (Keola Waal 10.4 Ah).
Heel mooie fiets
Hier werd ik nou weer blij van. Een heel mooie fiets, met de gewenste 7 versnellingen én in mijn gewenste prijsklasse. Dus vroeg ik de verkoper om een proefrit. Dit was geen probleem. Wel moest de fiets even worden aangepaste aan mijn lengte (mijn framemaat hadden ze niet op voorraad). Tijdens het verstellen van de fiets, bleek wel dat de standaard-standaard op deze fiets niet zo stevig is. Deze brak namelijk tijdens de montage… Maar omdat het uiteindelijk om de fiets gaat en niet om de standaard (je kunt er tenslotte altijd een andere standaard onder zetten) ben ik toch op de fiets gaan proefrijden. En daar werd ik helemaal blij van. De fietst, fietst heerlijk, precies zoals ik hoopte, de prijs is helemaal perfect, hij ziet er super vet uit met het mat zwarte frame en hij heeft de gewenste 7 versnellingen… Zelfs een zoektocht op Google op dit merk, leverde alleen maar positieve reacties op.
De kans is dus groot dat dit hem gaat worden! Een uurtje geleden ben ik door de verkoper gebeld dat de gewenste framemaat (57 cm) geleverd kan worden en hij hoopt hem binnen een paar dagen binnen te hebben. Ik verheug me nu al op deze proefrit…!!
Tot gauw!
Extra informatie
Handige telefoonhouders voor op de fiets
Appen op de fiets. Een dure grap!
De allermooiste fietsroutes van Nederland
Bronvermelding
Tekst: Marion Middendorp
