Kinderen leren omgaan met teleurstellingen

18 juli 2017 Een reactie plaatsen

De belangrijkste levenslessen die we onze kinderen kunnen meegeven, is leren omgaan met teleurstellingen.

Mijn dochter komt vrolijk thuis na een nachtje logeren bij een vriendinnetje en vertelt hoe ‘cool’ haar ouders wel niet zijn en dat haar vriendinnetje alles krijgt wat ze hebben wil. Dat was de aanleiding voor een belangrijk gesprek met mijn dochter, waarin ik haar uitleg, wat ik haar allemaal heb gegeven, door haar soms juist niet te geven wat ze wilde.

Het begon toen mijn dochters nog heel klein waren, met de autootjes bij de supermarkt waar een muntje in moest. Natuurlijk kregen mijn kinderen soms ook een muntje, maar vaak ook niet. Dat leverde een strijd op. Gejank, gebrul en getier.

Mensen die je scheef aankijken met duidelijk de gedachte: “geef dat kind toch een muntje.” Maar ik was onverbiddelijk. Ze kregen het muntje niet.

Arm of egoïstisch?

Waren we dan zo arm, dat we geen muntje hadden voor het autootje? Rijk waren we zeker niet, maar een muntje voor dat autootje had ik heus wel. Het zat zelfs standaard in mijn portemonnee en toch kreeg ze het niet.
Was ik dan zo gierig? Ook dat niet. Zuinig was ik wel maar dat muntje zette nou ook weer niet echt veel zoden aan de dijk.
Was ik dan zo egoïstisch, dat ik het mijn kinderen niet gunde? Zeker niet! Ik gunde ze juist heel veel en precies dáárom gaf ik het muntje niet. Het was namelijk zoveel makkelijker geweest om juist wel dat muntje te geven om van het gezeur af te zijn. Wat zou dat mij een hoop strijd gescheeld hebben en mijn leven makkelijker gemaakt hebben. Echter dát zou pas echt egoïstisch zijn geweest.

Leren omgaan met teleurstellingen

Ik gaf ze het muntje niet, zodat ze konden leren om te gaan met teleurstellingen. Zodat ze leerden dat ze niet moesten zeuren, en dat ze zonder dat muntje ook plezier konden maken en hun eigen creativiteit aan moesten spreken.

Soms kregen ze een muntje en vaak niet. Als ze zeurden, kregen ze het juist niet en als ze geduldig waren kregen ze het eerder wel. Het was een beloning voor goed gedrag. Het was geen récht wat ze hadden en het was al zeker niet, omdat ze erom zeurden, of gingen krijsen, janken noem maar op. Dan kregen ze het juist niet.
Het krijsen en het janken heeft niet lang geduurd. Ik heb misschien maar 1 of 2 keer voor schut gestaan bij die autootjes en de snijdende verwijtende blikken van voorbijgangers moeten incasseren, maar ik deed dat uit liefde voor mijn kinderen.

De keren daarna, hadden ze al snel genoeg door dat zeuren geen zin had en bleven ze rustig. Soms gingen ze zonder muntje in het autootje zitten en maakten ‘broem broem’ geluidjes en hadden de grootste pret. Ze leerden hun eigen creativiteit aan te spreken en leerden dat ze met minder middelen ook plezier konden maken.

Nee bleef nee

De kinderen werden groter en zeurden niet meer. Normaal erom vragen mocht, maar een nee, was een nee en bleef een nee. En soms was het onverwachts ineens een ja.
Mijn oudste dochter – die nu naast me zit – zegt dat het op die momenten dan extra leuk was en ze dan dubbel blij en dankbaar waren en veel meer plezier uit dat moment wisten te halen.

Niet zeuren

Het begon zo klein en het heeft zijn vruchten afgeworpen. De kinderen vragen ergens om, maar zeuren niet. Als het een nee is, dan accepteren ze dat meestal zonder slag of stoot. Soms is er een discussie over en heel af en toe moet ik nog een duidelijke grens stellen. Dan ga ik de strijd weer aan met mijn kind, uit liefde voor mijn kind.
Zo leer ik mijn kinderen omgaan met teleurstellingen en leer ik ze hun eigen creativiteit aan te spreken, zichzelf te begrenzen en de waarde van geld. Zodat ze later niet in de schulden eindigen, omdat ze alles willen kopen wat ze zien. Al zouden ze het geld er voor hebben, is het nog goed dat zij zichzelf afvragen of het wel echt nodig is, of dat het beter is nog even te wachten.

Het kwartje valt, bij de jongste. Het kwartje wat ik 10 jaar geleden in mijn portemonnee hield, valt nu bij mijn jongste en ze groeit 10 cm van trots. Voor hetgeen ik haar gaf, door haar iets niet te geven. Je kunt je kinderen zoveel geven, juist door ze ook eens niet te geven waar ze om vragen.