Dyslexie or nie? Een probleem met getallen.

Martine

7 jaar geleden

Op de basisschool werd mijn oudste al twee maal geconfronteerd met een dyslexietest. Dit omdat er vermoeden van dyslexie was. Mijn moederinstinct zei me gelijk dat dit niet zo was, dus ik schonk er niet teveel aandacht aan. Het eerste was prima, het tweede wat minder, zou later blijken. De testen kwamen beide keren negatief terug, geen dyslexie, precies zoals ik al dacht.

2 Mavo

Echter op 2 mavo begint mijn oudste problemen te krijgen met de taalvakken. Lezen gaat moeilijk. Misschien tóch dyslexie? Nu gaat mijn volle aandacht er wel naar uit en ik vraag mijn kind wat precies het probleem is. Woordjes lezen gaat prima, maar zinnen gaan niet goed. De volgorde van de woorden worden door elkaar gegooid en het begrijpen van wat er staat wordt daarom erg moeilijk. Hierdoor blijven de taalvakken ook achter, terwijl op bètavakken erg goed wordt gescoord en Havo-niveau best een goede optie zou kunnen zijn.

Niks meer geregeld

Waar op het basis-onderwijs nog van alles wordt geregeld voor je kind, is dit op het voortgezet onderwijs anders. Als je kind hier pas vast gaat lopen, moet je echt zelf achter het probleem aan. Dyslexie e.d. worden in principe al op de basisschool vastgesteld en zorg daarvoor wordt dan allemaal, vrij vanzelf, geregeld. Dat is nu dus niet het geval. Daarbij tastten we ook nog eens in het duister over de oorzaak.

Toch dyslexie

Toch dyslexie? Misschien de ogen die niet goed samenwerken? Of wat anders? Mijn hoofd draait overuren in het bedenken wat er mis kan zijn en ik speur het internet af. Ik bel met het regionaal instituut voor dyslexie en krijg daar te horen dat een test mogelijk is, maar we de kosten zelf moeten betalen. Meer dan duizend euro. Ze stelt alvast wat vragen en de ondertoon in het gesprek klinkt toch dat het onwaarschijnlijk is dat het om dyslexie gaat, maar niet helemaal uitgesloten kan worden zonder test. Dat klinkt mij als ’te onwaarschijnlijk om de gok te nemen’ in de oren en ik besluit eerst verder te kijken.

Orthoptist?

Dan naar een orthoptist voor de ogen misschien? Ineens herinner ik me dat we er jaren terug al eens geweest zijn en de samenwerking van de ogen prima was. Als de ogen niet goed samenwerken, kan dit ook een probleem geven met lezen. Dat ziet de gewone oogarts niet, je moet dan echt langs een orthoptist daarvoor. Dan kunnen oogspieroefeningen en een bril die zorgt voor een andere lichtinval erbij helpen om het probleem op te lossen. Veel hoofdpijn kan ook een teken zijn van een verminderde samenwerking van de ogen.

Fysiotherapeut

Eigenlijk per toeval, komen we al heel snel achter de vermoedelijke oorzaak van het leesprobleem. Een behandeling bij de fysiotherapeut voor een vastzittende schouder, blijkt verre gevolgen te hebben en diepere oorzaken gehad te hebben. Vrijwel gelijk na de behandeling gaat het lezen namelijk ineens een stuk beter. Alhoewel er na een paar dagen toch weer een terugval is. Een week later idem, na de behandeling gaat het lezen beter en na een paar dagen weer een terugval. We zitten duidelijk toch wel op de goede weg.

Trauma

Waarschijnlijk zijn de schouderklachten psychosomatisch, het gevolg van een trauma na een ongeval op 1,5 jarige leeftijd, door de shock is de ademhaling ook ontregeld geraakt en wordt er niet meer vanuit het bekken geademd, maar bovenin de borst. Daarom moeten ook ademhalingsoefeningen gedaan worden. Hadden we dit geweten, waren we hier veel eerder mee gestart. Een kind kan snel een trauma oplopen door allerlei oorzaken, een ongeval, gepest worden, je kunt het zo gek niet bedenken en je hoeft er verder dus niet eens veel van te merken.

We merkten wel een gedragsverandering op na het ongeval, maar kinderartsen konden bij controle niets meer vaststellen en dan word je weer weggestuurd. Niemand die ooit de optie van psychosomatische fysiotherapie geopperd had. De spanning van een traumatische ervaring kan zich opslaan in de spieren, met alle gevolgen van dien. In dit geval uitte het zich in het lezen. Het kan zich ook op andere manieren uiten. Daar wil ik in een volgend blog graag nog wat dieper op ingaan.