Drama in de supermarkt, hoe ga je daarmee om?

Het gekrijs is niet alleen in de buurtsuper hoorbaar, maar waarschijnlijk ook nog drie straten verder weg. Je ziet hoe je peuter op de grond ligt en de hele supermarkt bij elkaar gilt. Mensen staan verschrikt te kijken naar dit drama, storen zich er waarschijnlijk aan en kijken jou aan met een meewarige blik.

Opluchting

In de ogen van de rondlopende moeders zie je een stukje herkenning maar ook opluchting dat zij niet in jouw schoenen staan. Jij zou nu ook liever niet in je eigen schoenen staan. Maar wat moet je? Hem daar gewoon laten liggen? Weglopen? Hem oppakken? Waar doe je hemelsnaam goed aan? Je neemt je één ding voor, als je straks thuiskomt ga je gelijk op zoek naar het mailadres van de bezorgservice, voor de komende zestien jaar. Want dit nooit, nooit meer.

Vertel vooraf wat hij kan verwachten

Het is inderdaad een optie, je boodschappen laten bezorgen, maar gelijktijdig is dit ook weglopen van de problemen. Ik heb makkelijk praten, mijn zoon is inmiddels vijftien en hij is eerlijk gezegd nooit in de supermarkt zo hysterisch geweest. En nee, ik gaf hem zeker niet altijd zijn zin. Wat ik wel deed was thuis al afspraken met hem maken. Hem vertellen wat we gingen doen en wat ik van hem verwachtte. Ook vertelde ik hem dat we alleen boodschappen zouden gaan halen die ik had opgeschreven en dat ik het heel fijn zou vinden als hij mij daarbij zou kunnen helpen. Maar dat alles wat niet op mijn lijstje stond, we gewoon in de winkel zouden laten liggen.

Kies het juiste moment

Ook koos ik bewust het ‘juiste moment’. Is die er dan? Ja zeker. Met een vermoeid, hongerig kind de supermarkt in gaan is vragen om moeilijkheden. Ook hierin heb ik makkelijk praten, want ik ben een vanuit huis werkende ZZP’er en ik kan (en kon) dus mijn eigen tijd indelen. Als je buiten de deur werkt, is het een stuk moeilijker plannen. Aan de andere kant kun je dan wel weer boodschappen doen, voordat je hem van de opvang gaat ophalen. Dat is wel zo handig. Boodschappen met een hongerige peuter doen, is in ieder geval een heel slecht idee. Hoe engelachtig je peuter normaal gesproken ook is. Zelfs die kunnen veranderen in krijsende monsters.

Waarom gillen peuters in de supermarkt?

Peuters zijn hun eigen ‘ik’ aan het ontdekken en de wereld om hem heen. Hij is aan het ontdekken dat hij een eigen wil heeft en dat hij hiermee dingen voor elkaar kan krijgen. Als we het druk hebben, zijn we wel eens bereid hem hiervoor te belonen door hem zijn zin te geven. Dat geeft op korte termijn een beetje rust maar daar schuilt natuurlijk wel een gevaar in, namelijk dat hij het vaker zal gaan proberen. En als het een keer lukt, lukt het vast nog een keer. Dus op het moment dat jij ‘nee’ tegen hem zegt, als hij in de supermarkt met die peperdure koekjes in zijn handen staat, die hij niet eens lekker vindt, is hij het er totaal niet mee eens. Hij wil die koekjes en hij vindt het lastig om te gaan met frustraties.

Hij kan nog niet omgaan met emoties zoals teleurstelling, dus hij voelt een onprettig gevoel, maar weet er eigenlijk geen raad mee. Hij kan eigenlijk niks anders dan gillen, huilen, krijsen, rood aanlopen, op de grond liggen spartelen, noem maar op. Je kunt het hem dus niet eens kwalijk nemen, maar lastig is het natuurlijk wel. Gelukkig zijn veel van dit soort momenten te voorkomen door op het juiste moment boodschappen te gaan doen. Dus als hij een vol buikje heeft en net zijn middagslaapje heeft gedaan. Dat scheelt echt een slok op een borrel.

Voorkomen is beter dan genezen

Dit soort momenten kun je zoveel mogelijk voorkomen met de volgende tips:

1) Denk nooit dat je even snel een boodschap kunt doen (met je peuter)
2) Kies het juiste moment (geen honger of vermoeid)
3) Bespreek vooraf wat hij kan (of niet kan) verwachten (en herhaal de afspraken in de winkel)
4) Geef hem in de supermarkt een eigen taak
5) Bedenk eventueel een actief spelletjes wat hij kan doen
6) Geef hem complimenten als hij dat verdient

Tips om een woedeaanval te overleven

En mocht het toch mis gaan, ondanks alle voorzorgsmaatregelen? Dan heb je wellicht iets aan deze tips:

01) Trek je niks aan van de omgeving, mensen vinden toch overal wel wat van.
02) Blijf rustig en laat je niet gek maken, ga in ieder geval nooit mee schreeuwen.
03) Probeer je kind op ooghoogte aan te spreken en erken zijn boosheid/verdriet.
04) Stel je kind geen vragen (geeft ruimte tot onderhandeling) maar stel vast en zeg hem wat je van hem verwacht.
05) Geef hem niet zijn zin.
06) Loop niet de winkel uit zonder boodschappen.
07) Twijfel niet aan jezelf.
08) Pas op met wat je zegt dat je later iets ook kunt/wilt nakomen (dreigen: anders krijg je straks geen eten, is waarschijnlijk een loos dreigement en dat maakt je alleen maar ongeloofwaardig).
09) Laat er altijd ruimte zijn om het weer goed te maken.
10) Probeer het een beetje luchtig te houden.

Geef jezelf geen schuldgevoel. Je bent echt nog steeds die toffe ouder en het feit dat je kind dit durft te doen, is in ieder geval een teken dat er niks mis is met zijn hechting. Hij durft zich blijkbaar overduidelijk te uiten naar jou, in het vertrouwen dat je gewoon van hem blijft houden.

Soms zijn bepaalde frustraties eenvoudig op te lossen. Wil je zoon je helpen met de boodschappen op de band te zetten, maar kan hij er niet bij? Laat hem dan in de kar staan, dan lukt het vast. Wil hij ook boodschappen pakken? Prima! Geef hem kleine opdrachten en laat hem ook eens kiezen. Bijvoorbeeld of er ’s avonds bloemkool of bruine bonen wordt gegeten. Dat geeft hem een goed gevoel en jullie eten nog steeds iets wat jij wilt.

Bezorgen kan een optie zijn

En als je het echt helemaal wil voorkomen, dan is het bezorgen van de boodschappen op zich natuurlijk helemaal niet zo’n slecht idee. Scheelt jou ook weer een hoop gesleep. Aan de andere kant blijven er altijd boodschappenmomenten, omdat je iets vergeten bent, of omdat je bij nader inzien toch liever bloemkool eet dan worteltjes.

Meer informatie

Hoe overleef je de peuterpuberteit?
Kinderen hebben grenzen nodig
Met de kids naar de supermarkt. Help!
De Nee-fase tijdens de peuterpuberteit: nee, Nee, NEE!
Frustrerend als je kind niet wil luisteren
Boodschappen doen met kinderen

Bronvermelding

Tekst: Marion Middendorp
© afbeeldingen: 123rf.com