Ik staar uit het autoraam naar buiten. Ik schrik op van een motor die ons inhaalt. En dan zie ik waar we langsrijden. We rijden onder de brug door waar ik 3 jaar lang dag in dag uit onderdoor mocht rijden. Ik zag de opbouw van deze brug en het moment wanneer er: “Since 2009” werd in gegraveerd. Het was een raar moment, omdat het op dat moment nog het jaar 2009 was.
Die brug is oud!
Als ik aan “Gebouwd in of De eerste steen gelegd op” denk, dan komen er jaartallen in mij op die ver voor 2009 liggen. Maar over een eeuw denken de mensen die hier onderdoor rijden: “Zo die brug is oud”. De tijd blijft je inhalen. Een melancholisch gevoel bekruipt mij.
De tijd verstrijkt en we hebben er geen grip op. Het is niet terug te draaien, niet te stoppen en niet vooruit te spoelen. Nu ik er zo over nadenk is “de tijd” een prachtig fenomeen. Het is ontastbaar en doet lekker zijn eigen ding. Waar de brug werd gebouwd, bouwde ik aan mijn eigen leven.
Eerste huis
In 2009 mochten wij ons eerste huis betreden. Wat waren we gelukkig met ons paleis. Ik voelde me de koningin ter rijk. Een jaar later stonden we onder de klimop boog gebouwd door mijn vader en werd er een foto gemaakt. We straalden en lachten in onze bruidskleding. Een maand later kwam ik thuis en lag er een brief op de deurmat. Een brief van ‘s Heeren Loo. Ik maakte hem open. Tot mijn vreugde lag daar mijn vaste contract die ik mocht ondertekenen. Een half jaar later liep ik rond in de tuin en duwde een grasmaaier over het gazon. Ik deed dat niet alleen, ik deed dat samen met onze eerste smurf al groeiend in mijn buik. En wat staat het nog gebrand op mijn netvlies dat zij haar eerste stuk fruit in dat huis mocht eten.
Ongelooflijk wat er in een vrij korte tijd allemaal kan gebeuren. Wat waren we gelukkig en blij. We genoten van ons leven en waren blij. Ons niet bewust dat het zo gemoedelijk ging en zo voorspoedig in ons leven. We leiden een onbezorgd leven, wat ik toen als vanzelfsprekend nam. Het voelde alsof ik op wolken zweefde en wat een heerlijkheid dat ik niet wist wat de toekomst ons zou brengen.
Kwetsbaar
De tijd van onbezorgdheid is voorbij. Het moment dat je kinderen krijgt, maakt je kwetsbaar. Wat mijzelf overkomt is van ondergeschikt belang. Wanneer er iets met mijn kinderen gebeurd dan merk ik pas echt wat pijn is. De gevolgen van mijn epilepsie vind ik erger voor mijn kinderen dan voor mijzelf. Zij dragen onbewust ook de gevolgen en geloof mij. Dat doet verdomde pijn.
Mandarijnenspel
Ik kijk opzij naar mijn man. Ik denk terug aan de tijd dat we ons huis binnen kwamen en de verwarming aanzetten. We renden allebei naar de convectorput om daar als eerste een plekje te veroveren om warm te worden. We bekogelden elkaar met vanille vla. Er verschijnt een lach op mijn gezicht als ik denk aan onze mandarijnen spel. Of die keer dat er een vaas sneuvelde toen we aan het stoeien waren met een reuzeballon. Onbevangen plezier.
Meer diepgang
Ik zou de moeilijke periode die daarna ons leven binnenkwam niet willen missen. Het maakt dat ons leven meer diepgang heeft gekregen. Ik kan moeilijk beschrijven hoe veel waarde dat voor mij heeft. Mijn verliefdheid heeft plaatsgemaakt voor diepgewortelde liefde. Waar mijn geliefde nog steeds moet uitkijken of hij niet beschoten wordt met wortelsalade.
Extra informatie
Ik hou van jou, veel meer dan alleen een handvol woorden
Wat verandert de baby aan je relatie?
Bronvermelding
© afbeelding: 123rf.com
