Curling ouders, curling ouderschap, wat betekent dat?
Ooit naar ‘De Luizenmoeder‘ gekeken? Dan heb je vast de term ‘curling ouders’ voorbij horen komen. De kans is groot dat je nog niet eerder van deze term had gehoord, maar toch is de term ‘Curling ouders of Curling ouderschap’ niet nieuw. De term bestaat al zo’n drie jaar. De eerste die met deze uitgesproken term kwam, was de Deense psycholoog Bent Hougaard. Hij gebruikte de term als metafoor voor ouders die hun kind(eren) willen beschermen tegen iedere grillige beweging van het leven en iedere oneffenheid voor hun kind(eren) weg willen vegen, voor het kind de kans krijgt erover te struikelen. Herkenbaar? Misschien, of wellicht op z’n minst een beetje…
Wat is curling?
Voor ik verder ga, even een korte uitleg wat curling precies is. Curling is een soort bowlen, maar dan op ijs. Het is een precisiesport en wordt gespeeld met zware stenen. Bij het loslaten van de steen wordt er een draaiende beweging mee gegeven. Hierdoor krijgt de steen een licht gebogen baan. Deze draaiing heet de curl van de steen (vandaar de naam “curling”). De spelers van elk team hebben een bezem (over het algemeen met een wrijfblok, niet met haren) om het ijs vóór de steen te vegen en zo de baan van de steen te beïnvloeden.
Curling ouders
Als je het beeld van de sport goed voor ogen hebt, snap je precies waarom Bent Hougaard juist voor deze metafoor heeft gekozen. Curling ouders willen de weg vrijmaken in het leven van hun kind(eren) op dezelfde manier als de spelers op een curlingbaan. Ze vegen het spoor vóór de stenen. Curling ouders willen dat de kinderen zich goed en veilig voelen en doen veel moeite om dit voor de kinderen te regelen.
Ontwikkeling technologie
Het lijkt wel alsof ouders tegenwoordig bezorgder over hun kroost zijn, dan ooit. Dat wordt natuurlijk ook in de hand gewerkt door de ontwikkeling van de technologie. We kunnen onze kinderen in de gaten houden middels GPS en dat wordt dat dan ook vaak gedaan. Zelfs op school is ‘stiekem een dagje spijbelen’ er niet meer bij, want het wakend oog van ‘Magister’ registreert alles en ouders krijgen via hun smartfoon de melding al binnen, nog voor het kind weer thuis is. Dit geldt ook voor zijn cijfers, huiswerk en zelfs of hij zijn boeken wel bij zich heeft. Ik hoef amper nog iets te vragen als mijn zoon uit school komt.
Magister
En ook het rapport is amper nog nodig, ik volg immers de cijfers van mijn zoon nauwgezet via ‘Magister’. Sterker, bij ieder nieuw cijfer krijg ik een speciale melding. Geen wonder dat zijn rapport pas gisteren – na een week te verkreukelen in zijn tas – op tafel kwam. Veel spannends was daar niet meer op te vinden, ik wist alles toch al.
Niks rondhangen in het winkelcentrum
Zeggen dat je bij een vriendje bent of al thuis zit, maar stiekem eigenlijk in het winkelcentrum rondhangen, is er niet meer bij. Eén blik op ‘Zoek mijn vrienden’ en papa of mama weet precies waar kindlief zich bevindt. Laatst was er nog te lezen dat ruim 80 procent van de ouders in de gaten houdt wat hun tiener online uitspookt. We gluren meer dan ooit en de helft van de ouders controleert met grote regelmaat de mobiel van hun kind, waardoor het knap lastig is om nog iets verborgen te houden. Alsof kinderen geen recht hebben op hun geheimen. Waren wij altijd zo braaf als kind? Ik niet in ieder geval en ik ben blij dat mijn ouders destijds niet konden mee gluren.
Beschermen
Natuurlijk is het niet gek dat we onze kinderen willen beschermen, maar we vergeten daarbij dat we juist van al die fouten leren. Tegenwoordig worden we aan alle kanten gepamperd, niet alleen ons kinderen maar wij zelf ook. Verdwalen is onmogelijk geworden met onze smartfoon in handen. Natuurlijk kan dat rete handig zijn, maar we verleren daarmee de creativiteit om het zelf op te lossen. Verdwalen betekent ook je best doen om het juiste pad weer te vinden. Als dat gepamper gaat ten koste van onze zelfredzaamheid en dat lijkt me geen wenselijke situatie. Je kweekt hiermee alleen maar (faal)angstige kinderen. Of kinderen die het wel heel makkelijk vinden dat alles voor ze wordt gedaan.
Van fouten leren we
We weten allemaal dat we van fouten leren en dat doe je inderdaad met vallen en opstaan. Toch proberen we onze kinderen hiervoor te behoeden. Maar pijn hoort erbij, net als een blauwtje lopen, struikelen, straf krijgen en blunderen. Hoe kunnen ze leren op te staan, als ze dit nooit geleerd hebben? Het zijn toch echt de fouten die we maken die zorgen voor zelfinzicht en empathie.
Dan maar in het diepe gooien?
Moeten we dan ons kroost volledig in het diepe gooien? Nee, natuurlijk niet. Dat is weer het andere uiterste, maar het is wel degelijk belangrijk dat we kinderen begeleiden naar zelfstandige individuen. Volwassenen die hebben geleerd zichzelf te redden en staande te houden. Volwassenen die oplossingsgericht zijn omdat ze hebben geleerd van hun fouten en hebben geleerd weer op te staan. Onze kinderen hierin begeleiden is prima, maar we moeten ze op een gegeven moment ook los durven laten. Denk aan hoe je je kind hebt leren fietsen. Dat is ook in fases gegaan, maar uiteindelijk heb je hem toch een keer moeten loslaten. En misschien is hij wel eens uit de bocht gevlogen, maar je had er onmogelijk naast kunnen blijven rennen.
Gun hem zijn fouten
Natuurlijk heb je alles over voor je kind, maar dat betekent niet dat je hem dan ook daadwerkelijk alles uit handen moet nemen. ‘Alles voor je kind overhebben’ betekent ook dat je hem zijn fouten, frustraties, faalmomenten, teleurstellingen en moeilijkheden gunt. Juist deze ervaringen heeft hij nodig om uit te groeien tot een evenwichtige volwassene. Het allerbelangrijkste dat jij hem kunt geven is vertrouwen, zodat zijn zelfvertrouwen kan groeien en hij niet door een klein briesje omver wordt geblazen.
Durf te vertrouwen
Als jij op jezelf durft te vertrouwen dat je hem de juiste handvatten hebt mee gegeven, durf dan hem te vertrouwen dat hij het ook echt kan. En valt hij toch? Dan droog je zijn tranen, geeft hem een dikke knuffel en mag hij het weer opnieuw proberen. In plaats van de weg voor hem bij voorbaat glad te strijken, ben je er met goede feedback. “Wat heeft hij ervan geleerd? Hoe denkt hij het de volgende keer beter te doen? Wat zou hij hier, volgens hemzelf, voor nodig hebben?” Want er is niks mis mee om hem te helpen het juiste pad te kiezen, je moet het alleen niet voor hem alvast willen bewandelen.
Meer informatie
Hoe verwend is deze generatie kids?
Schreeuwen tegen je kind, hoe kun je het voorkomen?
De moedermaffia: Hoe bedreigend kan dit zijn?
Loslaten is lastig, maar enorm belangrijk!
6 gouden tips voor bonusouders of stiefouders
Ouderschap, iedereen kleurt dit anders in
Verwennen, scoren op de korte termijn
Over pamperen, curling, moedermaffia en overdaad
Schuldgevoel als ouder
Welke levenslessen geef jij mee aan je kinderen?
Hoe vergroot je zijn zelfvertrouwen?
Loslaten en afhankelijkheid
Wat is een loedermoeder?
Weg met de moedermaffia, want jij bent helemaal okay!
Drama in de supermarkt. Hoe ga je ermee om?
Bronvermelding
Tekst: Marion Middendorp
Stockfoto: 123rf.com
