Hoe corrigeer je een brutale peuter?

Wil Cats

2 jaar geleden

Peuters zijn niet alleen schatjes, maar kunnen ook kleine pubertjes zijn. Die behoorlijk brutaal uit de hoek kunnen komen en waarbij je misschien eigenlijk niet zo goed weet hoe je hier nu mee om moet gaan. Want dat ze het echt niet zo brutaal bedoelen, zoals een echte puber dat willens en wetens vaak wel bedoelt, dat snap je ook nog wel. En soms kan het zelfs wel grappig zijn…maar het allemaal maar goed vinden lijkt ook niet de juiste optie. Hoe ga je om met een brutale peuter? Moet je ze nu wel of toch niet corrigeren?

Wel of niet corrigeren?

Om meteen met de laatste opmerking te beginnen: moet je een brutale peuter wel corrigeren? Ja, natuurlijk wel. Je peuter snapt anders immers niet dat hij of zij iets doet wat niet door de beugel kan. Hij kan dit alleen leren als hem dat ook duidelijk gemaakt wordt. Corrigeren? Ja, dus. Maar hoe pak je dat aan?

Niet boos worden

Een peuter zal niet brutaal of opstandig zijn om jou te sarren. Er zijn hele andere redenen waarom hij zo reageert. Boos worden zal de boel alleen maar nog meer doen escaleren én je geeft ook het signaal af dat je op een boze manier met elkaar om moet gaan. Kinderen leren immers door te imiteren en hij zal dan denken dat boos tegen elkaar tekeergaan de juiste manier is. Probeer dus kalm te blijven. Het kan je helpen door in je achterhoofd te houden dat je peuter niet jou persoonlijk aanvalt en vaak zo reageert uit onmacht.

Waarom reageert je kind brutaal?

Peuterpuberteit kennen we allemaal wel. Een kind in de peuterleeftijd wil van alles, maar loopt regelmatig tegen zijn eigen grenzen aan van wat hij al kan (of mag!). Natuurlijk is dat heel frustrerend. Tel daarbij op dat hij ook nog niet alles goed weet te verwoorden of zelfs zelf niet snapt wat hij voelt en je begrijpt ook wel dat hij dan niet al te lief meer zal reageren. In zijn onmacht kan hij dan ook boos op jou reageren. En ja, oké, grenzen opzoeken is ook een vorm van leren. En hoort gewoon ook bij zijn leeftijd. En die grenzen: die geef jij dus aan!

Wees duidelijk

Door duidelijk te zijn in wat je wel en wat je niet accepteert geef je je kind houvast. Dit is dus niet zielig voor het kind! Door niet de ene keer iets toe te staan en de volgende dag opeens hier heel boos om te worden, zal je kind ook veel meer begrijpen wat wel en niet zo moet. Heel logisch, uiteraard. Maar zeker wel een valkuil voor jou. Want soms zijn we nu eenmaal moe of juist zelf in een soort relaxmodus en kunnen we dingen opeens toelaten die we normaal gesproken niet willen. Daarnaast is ‘nee’ ook gewoon ‘nee’. Laat je niet uiteindelijk ompraten. Geef je het signaal af dat je kind zijn zin krijgt als hij door dreint, dan is het hek van de dam en zal hij de volgende keer gewoon nog langer blijven zeuren. Want uiteindelijk, weet hij, krijgt hij toch zijn zin (misschien) wel.

Praat erover

Is de kwestie achter de rug, de woede aanval over? Dan kan je even rustig met je peuter praten en uitleggen waarom je iets niet wilt hebben. Zo’n gesprek heeft geen nut als je kind heel boos is. Het zijn net mensen… Want ben jij voor rede vatbaar als je ergens écht boos om bent? Willen inzien waarom de ander zo reageert lukt veel beter als de boosheid een beetje gezakt is. Uitleggen waarom iets niet mag helpt je kind om het te begrijpen en ernaar te handelen. Hoe groter ze worden, hoe meer dat waarschijnlijk opgaat. Maar ook bij peutertjes kan het zeker wel helpen.

Je kind begrijpen

Maak ook in je gesprekje duidelijk dat je je kind wel snapt. ‘Ik snap dat je graag nog een ijsje wilt, maar als je dat nu eerst nog gaat eten dan komen we te laat bij …’ Om maar een voorbeeld te geven. Door te benoemen waarom hij zijn zin wil krijgen en dat je dat snapt, zal je kindje zich begrepen voelen. En hoeft het zich niet meer onmachtig te voelen dat het niet kan verwoorden wat er met hem aan de hand is. En daarmee kan het zich sneller rustiger gaan voelen.

Stel geen te hoge eisen

Uiteraard zal een kind sneller uit zijn slof schieten als het zich onmachtig voelt. Stel jij eisen aan je kind die het nog helemaal niet waar kan maken, dan is het logisch dat hij geïrriteerd raakt. Boos op zichzelf, boos op de wereld, zeg maar. Verwacht dan ook niet dat een kind bijvoorbeeld binnen vijf minuten aangekleed is als hij nog maar net weet hoe hij zelf een trui aan moet trekken. Hou je verwachtingen realistisch!