Autisme in de media
Het is een open deur… En ik had nooit gehoopt om hier een column aan te wijden, maar de recente nieuwsberichten laten mij helaas geen keus. Voor de zoveelste keer op rij voltrekt zich in deze wereld een drama, waarbij vele slachtoffer(tje)s zijn gevallen.
Hongerige wolven
Vanzelfsprekend duikt de media er weer als hongerige wolven bovenop en doen zich opnieuw allerlei speculaties te ronden. Jawel, de emoties spreken voor zich, maar waar ik mij tegelijkertijd aan erger is het feit dat er over de dader direct wordt gezegd: “Het is een Autist!”. Ja? Dus? De toonzetting vanuit de media is zodanig negatief, dat hiermee in één klap een hele bijzondere groep mensen en kinderen wordt weggezet als gevaarlijk, potentiële killers en tikkende tijdbommen.
Compleet drama
Om misverstanden te voorkomen: ik keur de daad beslist niet goed en vind het een compleet drama dat zich weer opnieuw voltrekt, maar om de dader kortweg over één kam te scheren met een hele groep bijzondere individuen is naar mijn mening wel heel erg kortzichtig. Onderzoek heeft inmiddels al aangetoond dat mensen met het syndroom van asperger gemiddeld niet meer moorden plegen dan anderen. Het feit dat hier al onderzoek naar is gedaan, is al te triest voor woorden, maar laat het in dit geval helder zijn.
De reden waarom zij tot dit soort daden overgaan is wellicht wel anders en hier gaat in vele gevallen een “verhaal” aan vooraf. Ik focus mij in dit geval op de oorzaak, want oorzaak en gevolg kun je in mijn beleving nog steeds niet omdraaien. Zo werd bekend dat de Noorse massamoordenaar Anders Breivik in het verleden o.a. seksueel werd misbruikt door zijn moeder. Begin dit jaar werden we in eigen land opgeschrikt door de moord op de 15-jarige Ximena Pieters uit Nootdorp. Het is geen geheim dat de dader Stanley Anschütz, in zijn jeugd veel werd gepest en getreiterd om zijn “anders zijn”. En dan… Adam Lanza, die nota bene van zijn moeder schietlessen kreeg. Naar mijn mening niet echt een les die behoort in de opvoedkundige taak die je hebt als ouder.
Een slechte jeugd, weinig liefde, seksueel misbruik, gepest of getreiterd, het zijn mijns inziens geen excuses om tot zo’n extreme daad over te gaan, maar dat een stoornis in het autistisch spectrum altijd maar de boventoon voert in de media (en dus ook in de maatschappij) als zijnde het gestoorde en ontspoorde gedrag van de dader, gaat mij te ver. Ieder persoon of kind met een stoornis in het autistisch spectrum is een individu op zich en dient zich nooit en te nimmer in één en dezelfde hoek te laten drukken.
Ook als er geen sprake is van een stoornis in het autistisch spectrum, kunnen daders impulsief en berekenend handelen. Want nogmaals, mensen met een stoornis in het autistisch spectrum plegen gemiddeld niet meer moorden dan anderen zonder etiket.
Impulsieve dader
In de gevallen waarbij een autistische dader betrokken is, spreken we ook over 2 soorten: de impulsieve dader en de berekende dader. De impulsieve dader is iemand die handelt op “het-moment-van”, zoals bijv. Stanley Anschütz dat deed. De berekende dader is iemand die zijn daad uitgebreid en ruimschoots van de tevoren plant, zoals bijv. Anders Breivik dat heeft gedaan.
Autist
Dat de media zo’n negatief stempel drukt op het feit dat de dader “een autist is”, betreur ik ten zeerste. De maatschappij is nu eenmaal niet zo ruimdenkend als het gaat om mensen die anders zijn en anders denken. En door de headliners in de media te voorzien met: “Het is een Autist”, zal dit het negatieve beeld over personen en kinderen met autisme alleen nog maar versterken. Het geeft de maatschappij nog meer redenen om met een grote boog om deze bijzondere groep mensen en kinderen heen te lopen, want de praktijk laat nu al zien dat we mensen die “anders” zijn uitsluiten, veroordelen en afkeuren, met alle (extreme) gevolgen van dien. In november jl. werden we geconfronteerd door het drama rondom de zelfdoding van de 20-jarige Tim Ribberink.
Zoals hij zelf zegt: “zijn hele leven bespot, getreiterd, gepest en buitengesloten…”. Ik geef het u nog maar eens te denken: accepteren & respecteren we de mensen die anders zijn en anders denken wel echt, zoals we dat de afgelopen weken hebben geuit in stille tochten, forums, petities etc.? Of… zijn we het na 2 weken weer vergeten en pakken we draad weer vrolijk op?
Afkeuren
Nogmaals, ik keur de daden – die voortvloeien uit iemand gedrag en/of beperking – niet goed, maar oorzaak en gevolg kun je nog steeds niet omdraaien. Let wel, er ligt hier een behoorlijke taak voor ouders en opvoeders. In plaats van de makkelijkste weg te kiezen en mensen die een beetje anders zijn en denken buiten te sluiten, zou je ook de moeite kunnen nemen om je te verdiepen in het “anders zijn”. Oftewel, zet die spreekwoordelijke “deur” er eens voor open… wellicht gaat er dan eens een andere wereld voor je open. Een wereld die niet eens zo gek kan zijn.
Meer informatie
Bronvermelding
Stockfoto: 123rf.com
